To Bóg wybrał człowieka. Dopiero na mocy tego wybrania i powołania, człowiek jest w stanie odpowiedzieć na Boże wezwanie.

To tylko jeden przykład w jaki sposób tworzy się czarną legendę Kościoła.

Paweł Grad zaś dołożył wszelkich starań, by zrecenzować moją książkę w sposób wnikliwy i by nie stawiać mnie pod pręgierzem poważnych, a uogólnionych zarzutów.

W odpowiedzi na artykuł ks. Żmudzińskiego SJ trzeba się jednak odnieść przede wszystkim do kwestii korekty Katechizmu, a nie licznych zaczepek, z których składa się tekst.

Czy mamy zatem uważać, że Papież Franciszek kwestie doktrynalne rozstrzyga tylko na podstawie aktualnego politycznego sądu?

Piekące pokrzywy przychodzą mi na myśl, kiedy widzę zmagania konserwatywnych publicystów z ostatnim posunięciem papieża Franciszka, który zrezygnował z poparcia Kościoła dla kary śmierci.

W argumentacji liberalnej daje się też zauważyć niekonsekwencja, gdy z jednej strony zarzucają oponentom, że ci „zmuszają do heroizmu”, a z drugiej twierdzą, że przeciwnicy aborcji są „pesymistami antropologicznymi”.

Instytucje sprzyjające chrześcijanom chronią wiemu nas przed upadkiem.

Bez wątpienia religia w szkole nie jest wystarczająca (szczególnie w obecnym kształcie), ale potrzebna, nawet jeśli jej zadanie ograniczymy do celów misyjnych. 

Justyna Melonowska krytykuje faktyczny kształt otwartości, a nie same deklaracje ideowe.

Strzec się jednak też trzeba by krzyż nie stał się tylko częścią politycznej rekonstrukcji.

Wedle Tradycji Kościoła, Maryja jest kobietą, która „wszystkie herezje sama pokonała” (cunctas haereses sola interemisti). Ta, która nosiła w swoim łonie Jezusa, zna Go najlepiej, dlatego chroni wiernych przed błędnym rozumieniem Jego Osoby i posłannictwa. 

Naprawdę tak straszliwa jest „dyktatura” PiSu, że na ołtarzu sprzeciwu wobec niej należało złożyć w ofierze szczęście tej rodziny?

Pamiętajmy jednak, że jeśli wszyscy przyjdziemy na dziedziniec pogan i zaczniemy szukać Boga, którego nie znamy, to Świątynia, gdzie sprawuje się prawdziwy kult, zostanie opuszczona i porzucona. A wtedy kto nas do niej wprowadzi?

Post factum okazuje się, że tak jak spotykamy się przy kapliczkach, by omadlać najbliższą okolicę, tak spotykając się na granicy, Polskę uczyniliśmy na chwilę taką kapliczką pośród świata.

Na dzień dzisiejszy parafianie są zbudowani i umocnieni. Na konkretne owoce przyjdzie nam poczekać.

Warto pamiętać, że czasy saskie Rzeczypospolitej też obfitowały w “iwenty” religijne, mnóstwo “cudowności” - które zdawały się zastępować odrodzenie życia duchowego i umysłowego.

Do akcji byłem nastawiony pozytywnie, nie budziła we mnie tych samych skojarzeń i obaw, a nawet gdyby chcieć uznać, że jej mocno symboliczny charakter ma w sobie rzeczywiście jakiś element „magiczności”, to nie byłbym skłonny uznawać tego za coś niestosownego.

Dotyczy to osoby, której głos na rzecz sprawiedliwości społecznej jest słyszalny w świecie jak mało który.

Artykuł pt. “Archipelag niech żyje” ma dla mnie jeszcze jedną zaletę. Można go potraktować jako punkt wyjścia do rozważań na temat miejsca, które w Kościele powinni zajmować wierni tradycji łacińskiej.

Sumienie nie może być ostatecznym arbitrem rozstrzygającym kto zostanie dopuszczony do Komunii Świętej.

Wiele wskazuje na to, że jeszcze przed grzechem Bóg chciał, żeby wola Boża objawiona była kobiecie za pośrednictwem mężczyzny.