Co jednak zrobić, jeśli ktoś się spóźni?

W jednym z największych arcydzieł literatury wczesnochrześcijańskiej, znanym jako Homilia Paschalna Melitona z Sardes, można przeczytać, że Jezus „narodził się z Maryi, pięknej owieczki”.

Już była o tym mowa: w klasztorze cisza panuje, jest u siebie, nie musi lub nie powinna musieć zabiegać o uznanie, gdyż jej pozycja jest niepodważalna. 

Odpowiedź na pytanie dlaczego PiS wygra prawdopodobnie najbliższe wybory parlamentarne układa się z kilku pozornie rozproszonych spraw

Godziny posiłków – jedna z rzeczy tworzących dom, nie tylko mniszy. Także w tej kwestii Reguła ma swoje własne zdanie

Jeśli ktoś przystępuje do tej lektury z nastawieniem abstynenckim, znajdzie tu pocieszenie.

Można odnieść wrażenie, że „teologiczny” wątek pojawia się coraz częściej na licznych organizowanych przez resort środowiska konferencjach.

Cały ten rozdział - jak i następny, o mierze napoju - należy czytać z pamięcią o wiejskim i rolniczym kontekście benedyktynizmu.

Scenka rodzajowa z plaży: stoi trzech facetów i o czymś gadają (żony z dziećmi leżą za parawanem), nagle tuż obok przechodzi szprycha, dumnie prężąc swoje krągłości.

Osobiście bardzo bym się też zdziwił, gdyby sugerowaną w "La Croix" formułę pojednania zaakceptowało samo Bractwo.

W tym fragmencie ewangelii warto zwrócić uwagę na odróżnione działania boskości i człowieczeństwa w jednym i tym samym naszym Odkupicielu.

Najważniejsze przypomniano na początku: miarą tej służby ludziom jest służba Chrystusowi, który wprost utożsamił się z chorymi.

Ten, który zdaje służbę, modli się ze wszystkimi, dziękując za pocieszenie Boże; ten, który służbę obejmuje – wzywa Bożej pomocy.

Służba w kuchni jest jednym z głównych klasztornych wyrazów braterstwa.

Nie chcemy przez to powiedzieć, że należy mieć wzgląd na osoby, co nie daj, Boże!, lecz że trzeba brać pod uwagę słabości ludzi.

Dlatego Reguła nie mówi o ubóstwie jako absolutnym braku posiadania – lecz o ubóstwie jako traktowaniu wszystkich dóbr w klasztorze jako wspólnych, communia.

Problem z emocjonalną reakcją na zwykłe słowa przemówienia polega jednak na tym, że w oparciu o te emocje zaczęliśmy znowu snuć wizje specjalnych relacji Warszawy z Waszyngtonem.

To, co zawsze pomaga w prowadzeniu czystego życia to rzeczy, które każdy dobry katolik powinien robić.

Po pierwsze: to prawda, że świetny był ten Warsaw speech.

Jeśli nie będzie obfitowała sprawiedliwość wasza więcej, niż doktorów zakonnych i faryzeuszów, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego.

Czym jest to, co nazywamy krótko nazwą dokumentu: Summorum Pontificum?

Jest to stawka, która waży się dziś między multikulturalną wolą zdezintegrowania naszej wspólnoty, a pogańską gotowością do traktowania innych jak nie-ludzi. Nie jedno, lecz oba zagrożenia musi dziś mieć na względzie roztropność chrześcijańska.

Dotyczy to osoby, której głos na rzecz sprawiedliwości społecznej jest słyszalny w świecie jak mało który.

Oto dwie garście przemyśleń dotyczących benedyktyńskiego dziedzictwa chrześcijaństwa w Polsce: jedna odnosi się do jego historycznego początku, a druga ‒ do dnia dzisiejszego.