Katolickość i sprawiedliwość państwa zatem się warunkują i jedno bez drugiego kuleje na nawet w radykalnej sytuacji zanikają przekształcając język religijny lub język sprawiedliwościowy w ideologię.

W analizach rzeczywistości warto zawsze mieć przy sobie choćby łyżkę myślowego dziegciu.

Już od pierwszych wieków Kościoła toczyły się dyskusje wokół właściwej wykładni Pieśni nad pieśniami. 

Młodzieńcze! Tobie mówię, wstań! I usiadł ten młodzieniec, który był umarły.

Po objawieniu chrześcijańskim niemożliwy jest prosty powrót do niewoli tych samych kłamstw przemocy i pożądania.

Aby zrozumieć, czym jest przemoc, należy uznać fakt, że rzeczy mają naturę. Pojęcie przemocy zakłada bowiem pojęcie natury.

Michael Keevak pisał, że obywatele Zachodu nauczyli się dostrzegać w steli samych siebie. Stała się ona „lustrem”, w którym widzieli coś własnego i znajomego w tym niezwykłym i obcym świecie orientu.

Nikt nie może dwom panom służyć; bo albo jednego będzie nienawidził, a drugiego będzie miłował.

W każdej dobrze zorganizowanej społeczności należy rozróżnić dwa elementy: konstytucję i zwykłe normy prawne.

Klasztor jest szkołą, w której uczymy się czcić Boga. Ta szkoła ma tylko jednego Mistrza.

Chcesz uniknąć piekła? Tak. Chcesz mieć swój udział w raju? Tak, oczywiście. To dobrze, ale pozwól mi powtórzyć, że życie jest krótkie i że Bóg wciąż zawiesza swój sąd nad nami.

“Spór modernizacyjny” oznacza także, że w Polsce rządzi jedna frakcja “modernizacyjna” kłócąca się między sobą o środki działania i nie rozumiejąca polskiej formy mającej swoje źródło w chrzcie. 

Zatem Bóg zgadza się czekać. Nasze życie tu, na ziemi, jest zawieszeniem, opóźnieniem Bożego sądu.

Po stracie męża i dwóch synów, Noemi powiedziała o samej sobie: „nie nazywajcie mnie już Noemi, to znaczy: miła; mówcie na mnie teraz: Mara, to znaczy: gorzka, bo Wszechmocny napełnił mnie goryczą”

Można z pokorą i oczekując Bożego wsparcia, walczyć z pokusami, ale często okazuje się, że znikają, gdy zdamy sobie z nich sprawę i je zlekceważymy, gdy nimi wzgardzimy.

Pośród licznego tłumu, któremu Pan mówi te słowa, szuka On sobie współpracownika i raz jeszcze powtarza: Któż jest człowiekiem, co miłuje życie i pragnie widzieć dni szczęśliwe?

Czy nie dziesięciu zostało oczyszczonych? A dziewięciu gdzie jest? Nie znalazł się żaden, który by się wrócił a dał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec?

Teraz nadeszła dla nas godzina powstania ze snu.

Słuchaj, synu, nauk mistrza i nakłoń [ku nim] ucho swego serca.

Czy możliwe jest połączenie takich dwóch odmiennych gatunków, jak SF oraz powieść katolicka?

Błogosławione oczy, które widzą, co wy widzicie. Mówię wam bowiem, że wielu proroków i królów pragnęło widzieć, co wy widzicie, a nie widzieli, i słyszeć, co słyszycie, a nie słyszeli.

Otwórz się.

Epoka Machiavellego, jej mentalność, może być jednak także dość dobrą metaforą polskiego życia publicznego, w którym względnie powszechna religijność funkcjonuje raczej jako dodatek estetyczny.

Gest ofiarniczy sięga najstarszych czasów ludzkości. Niczego nie zawdzięcza refleksji opartej na racjonalnych przesłankach.