Boże, Ty obiecałeś zesłać Zbawiciela wszystkim ludom ziemi, spraw, abyśmy z radością oczekiwali święta Jego Narodzenia.

Niech nasze modlitwy wzniosą się do Ciebie, Boże, i wyjednają nam Twoją łaskę, abyśmy przez czystość serca przygotowali się na obchód tajemnicy Wcielenia Twojego Syna.

Pobudź, Panie, serca nasze do przygotowania dróg Twemu Jednorodzonemu, abyśmy przez Jego przyjście, zasłużyli Ci służyć z oczyszczonymi umysłami.

Boże, Ty zesłałeś na ten świat Twojego Jedynego Syna, aby wybawił ludzi z niewoli grzechu, daj nam, oczekującym z wiarą Twojej łaski, osiągnąć prawdziwą wolność. 

Okaż swoją potęgę, Panie, i przybądź, niech Twoja opieka wyzwoli nas od niebezpieczeństw grożących nam wskutek naszych grzechów, a Twoja moc niech nas zbawi.

Człowiek posiada dwie władze, z których jedna służy do rozpoznawania, druga zaś do pożądania, a na obydwie działają przeróżne wpływy.

Boże, nasz Ojcze, okaż swoją potęgę i wspieraj nas wielką mocą, niech Twoje miłosierdzie przyśpieszy zbawienie, które powstrzymują nasze grzechy.

Panie, nasz Boże, Twoją Boską mocą przygotuj nasze serca, abyśmy gdy przyjdzie Chrystus, Syn Twój, okazali się godni uczty wiecznego życia i zasłużyli na przyjęcie pokarmu niebieskiego, gdy On sam będzie usługiwał.

Rozbudzone oczekiwania, podniosłe słowa, skromny rezultat. I duże rozczarowanie.

Panie Boże, przyjmij nasze błagania i udziel nam swojej pomocy w doświadczeniach życia, niech przyjście Twojego Syna nas umocni i zachowa od grzechu.

Tej oracji nie mamy w tradycyjnym Mszale Rzymskim. Z wyjątkiem Suchych Dni w trzecim tygodniu Adwentu nie przewidywał on osobnych formularzy mszalnych na dni powszednie Adwentu. 

Pierwsza oracja Adwentu pochodzi z Sakramentarza Gregoriańskiego (znanego nam w wersji Hadrianum), czyli jednego z dwóch najważniejszych i najstarszych źródeł euchologii rytu rzymskiego.

Ten rozdział dopełnia i podsumowuje całą naukę czterech poprzednich rozdziałów.

O biografii Adama Michnika pt. Demiurg

Rozmawiają Paweł Milcarek i Juliusz Gałkowski.

Są dobre-dobre książki, złe-dobre książki, dobre-złe książki i złe-złe książki. 

Tekst wystąpienia wprowadzającego do II Kongresu Edukacji Klasycznej – 16 listopada 2022 r. Zamek Królewski w Warszawie.

Jedna z tradycji katolickich wyobrażała wystawiony w kościele Najświętszy Sakrament jako słońce, którego promienie oświetlają każdą osobistą modlitwę. Z tego niewielkiego miejsca w czasie i przestrzeni wysnuwa się nasza własna pobożność. 

Dla mnie jest on człowiekiem, którego życie zostało skutecznie złamane w instytucji, która powinna go chronić. Rozdeptano go już dawno temu, a on nie zniósł tego dobrze, nigdy już się nie podniósł. Ufam, że jest już tam gdzie wyżej ceni się miłość teologa do prawdy dogmatu wiary. RIP.

Nieodmiennie zdumiewa fakt że „teologia sztuki” w zdecydowanej większości nie korzysta z najnowszych osiągnięć namysłu nad sztuką, nad obrazem i dziełem ludzkim. Z tego zdumienia najłatwiej dojść do wniosku, że literatura estetyczna, czy z zakresu historii sztuki, jest po prostu dużej części teologów najzwyczajniej obca.

Społeczeństwa liberalne stosują więc przymus. Co więcej, przekonanie, że nie możemy poznać, a tym bardziej ustanowić prawem najwyższego celu ludzkości, jest samo w sobie metafizycznym, a nawet duchowym twierdzeniem i leży w samym sercu projektu nowoczesności.

Nowy Katechizm, obok Katechizmu Rzymskiego, jest pożywieniem pierwszej potrzeby i bezpośrednią wytyczną dla wiernych chrześcijan, czyli katolików - włącznie z teologami, kapłanami i biskupami - ponieważ tutaj zawarte jest „duchowe mleko (to logikon ... gala)” (1 P. 2, 2; por. 1 Kor 3, 2), otrzymane z pożywnych roślin, które Urząd Nauczycielski zebrał na dwóch polach Boskiego zasiewu (por. Mt 13, 37-38), mianowicie w Piśmie świętym oraz apostolskiej Tradycji (por. 2 Tes 2, 15).

Homilia Ojca Jeana Pateau Opata Opactwa Matki Bożej w Fontgombault, 1 listopada 2022 r.

Pełna samodzielność okazała się marzeniem i odniosła porażkę. Spoza wyraźnego nastroju rozgoryczenia przebija jednocześnie pewna intuicja tego, że człowiek jest istotnie capax Dei: „Wyznaję wartości, choć nie wiem, dlaczego i jak”.