Kimkolwiek byśmy byli, jakiekolwiek byłoby nasze życie, błagajmy o wybaczenie, które ofiaruje nam Chrystus przez swoje zwycięstwo nad złem, nad śmiercią.

Pod koniec Wielkiego Postu Kościół zdaje się zrywać z surowością i ogołoceniem w liturgii, do których przyzwyczaił nas od środy popielcowej, a nawet od niedzieli siedemdziesiątnicy. W  perspektywie liturgicznej Msza Krzyżma oraz Msza Wieczerzy Pańskiej cechują się wielkim bogactwem.

Po okresie duchowego przygotowania, jakim był cały Wielki Post i związane z nim ćwiczenia pokutne, po wejściu w ubiegłą niedzielę w okres Męki Pańskiej, oto Niedziela Palmowa rozpoczyna Wielki Tydzień.

Wizja św. Benedykta przypomia, że Bóg obejmuje cały świat. Nic nie wymyka się spod Jego Opatrzności, spod Jego władania. Przyjaciel Boga patrzy jak Bóg i działa jak Bóg. Oto część tej stokrotności udzielonej przez Pana jego przyjaciołom. Niech On nas zawsze jednoczy z tym życiem, którym żyje w wieczności!

Przez jałmużnę, post i modlitwę otwórzmy nasze serca na oczekiwanie, a także na światło Chrystusa zmartwychwstałego, w wierze, nadziei i miłości odnowionych w szkole świętego Józefa.

W tym dniu naśladujmy starca Symeona: Bóg nas wzywa, Bóg nas umacnia, Bóg na nas czeka i zaprasza nas do komunii ze sobą. Wejdźmy w światło i w pokój, które nam daje, wejdźmy w nadzieję.

Mędrcy ofiarują Dzieciątku ze żłóbka złoto, kadzidło i mirrę, czyli to, co mają najpiękniejszego i najbardziej symbolicznego. A my, co my zrobimy z zaproszeniem na spotkanie z Chrystusem w każdej chwili naszego życia? Co ofiarujemy Dzieciątku, które do nas przychodzi?

Et Verbum caro factum est.

Bóg wejrzał na Maryję, swoją pokorną służebnicę. Tej nocy Bóg pochyla się nad wszystkimi ludźmi dobrej woli, nad wszystkimi, którzy wraz z Aniołami pragną głosić Jego chwałę.

Zaiste, czyż rolą Maryi nie jest uczyć nas, abyśmy igrali ciągle przed obliczem Bożym, abyśmy znajdowali rozkosz w komunii z Panem i w komunii miłości z tymi, którzy są Jego dziećmi?

Do ciebie, Panie, podniosłem duszę moją (…), niech nie będę zawstydzony (…)! Albowiem wszyscy, którzy na ciebie czekają, nie będą zawstydzeni.

Introit dzisiejszej Mszy mocno zachęca nas do radości. Radujemy się z powodu wielkiego daru świętości, do której Pan wzywa każdego człowieka, do której wzywa każdego z nas osobiście.

Homilia Przewielebnego Ojca Jeana Pateau Opata Opactwa Matki Bożej w Fontgombault z 12 października 2020 r.

Homilia Przewielebnego Ojca Jeana Pateau Opata Opactwa Matki Bożej w Fontgombault.

Dzieło stworzenia objawiło bezinteresowną miłość. Jeśli Bóg stwarza, nie czyni tego dlatego, że potrzebuje czegokolwiek.

W tym czasie pandemii uroczystość Zesłania Ducha Świętego jest wołaniem o nowe wylanie Ducha Bożego na nas, na wszystkich wiernych, na wszystkich ludzi.

+

Wniebowstąpienie

Homilia Przewielebnego Ojca Jeana Pateau

Opata Opactwa Matki Bożej w Fontgombault

(Fontgombault, 21 maja 2020 r.)

Eritis mihi testes (...)usque ad ultimum terrae.

Będziecie mi świadkami (…) aż po krańce ziemi.

(Dz 1,8)

Drodzy Bracia i Siostry!

Moi Najdrożsi Synowie!

Wniebowstąpienie zamknęło czas obecności ...

Rozproszmy ciemności zła i kłamstwa, wyzbądźmy się leku przed wejściem do królestwa życia, Jego życia!

Poza odnowieniem naszego spojrzenia na bliźniego, kimkolwiek by był, otwierającym drogę współczuciu i miłosierdziu, obecna epidemia może mieć jeszcze jedną szczęśliwą konsekwencję: powrót ludzi do Boga.

Dzisiejszy poranek rozpoczął Święte Triduum Paschalne, trzy dni, które dopełnią się rankiem w Niedzielę Zmartwychwstania wieścią o odsuniętym kamieniu i pustym grobie przyniesioną uczniom przez niewiasty. Pan zmartwychwstał! Te dni są sercem naszej wiary.

Oto otwiera się przed nami droga Wielkiego Tygodnia, tygodnia pełnego bólu, podobnie jak czas epidemii, przez który teraz przechodzimy.

Ostatnie wydarzenia – jak się wydaje – doskonale obnażają wielkie złudzenie, które od tak dawna omamiło ludzkość

Wielu z was przeżywa nakazany brak Mszy i Eucharystii jako wielkie cierpienie. Jest wam dana bolesna okazja, aby sobie przypomnieć, że Eucharystia jest darmowym darem, a nie należnością.

Świętego i radosnego Wielkiego Postu!