Nieszpory Maryjne Monteverdiego jako zagadka liturgiczna (cz. II)
Muzyka sakralna stała się odtąd próbą odmalowania tajemnic wiary za pomocą świeckich muzycznych środków wyrazu.
Nieszpory Maryjne Monteverdiego jako zagadka liturgiczna (cz. I)
Vespro della Beata Vergine Claudia Monteverdiego to utwór-kamień milowy w historii muzyki.
Krótki kurs historii muzyki (33): Orlando di Lasso
Orlando di Lasso to ostatni z wielkich kompozytorów renesansowej polifonii franko-flamandzkich.
Krótki kurs historii muzyki (32): Dzieje madrygału (II)
Madrygał jest formą, w której jak soczewce można zaobserwować wszystkie przemiany, które doprowadziły do narodzenia stylu barokowego.
Krótki kurs historii muzyki (31): Dzieje madrygału (I)
Madrygału szesnastowiecznego nie należy mylić z formą madrygału czternastowiecznego. Niektórzy twierdzą, że wywodzi się on z frottoli, czyli włoskiej formy prostej pieśni.
Krótki kurs historii muzyki (29): Carlo Gesualdo
Gesualdo to mistrz wyrażania skrajnych emocji, iście barokowych, a może raczej manierystycznych zderzeń przeciwieństw, prekursor romantyków obalających wszelkie zastane reguły techniki kompozytorskiej.
Krótki kurs historii muzyki (29): Tomas Luis de Victoria
Najsławniejszym, po Palestrinie, kontynuatorem stylu szkoły rzymskiej był hiszpański kompozytor Tomas Luis de Victoria.
Krótki kurs historii muzyki (28): Palestrina i szkoła rzymska
Wreszcie przyszedł czas na omówienie sztandarowego stylu muzycznego XVI wieku, czyli tzw. szkoły rzymskiej.
Krótki kurs historii muzyki (27): Angielski renesans (II)
William Byrd, uczeń i przyjaciel Thomasa Tallisa, nadworny kompozytor na dworze królowej Elżbiety, komponował podobnie jak jego nauczyciel zarówno muzykę sakralną katolicką jak i anglikańską.
Krótki kurs historii muzyki (26): Angielski renesans (I)
W okresie renesansu do zwykłych angielskich uwarunkowań geograficznych i politycznych, które kształtowały muzykę angielską, doszły także uwarunkowania religijne.
Krótki kurs historii muzyki (25): Polichóralizm wenecki
Szkoła wenecka jako styl muzyczny, jest tym szczególnym przypadkiem w dziejach muzyki, kiedy to o brzmieniu i kształcie muzyki zadecydowały specyficzne cechy architektoniczne pewnego kościoła.
Krótki kurs historii muzyki (24): XVI-wieczna chanson francuska
W wieku XVI we Francji święci triumfy forma chanson, która staje się prawdziwym arcydziełem.
Krótki kurs historii muzyki (23): Wielogłosowość
Podzielę się tutaj osobistymi wrażeniami, trochę niezwiązanymi z tematyką muzyczną.
Krótki kurs historii muzyki (22): Podwójne życie chansons
Wspominałam już wcześniej, że świeckie chansons stawały się podstawą opracowań mszalnych. W ten sposób świecka piosenka otrzymywała drugie życie, uwieczniona w formie mszy i wykonywana w ramach liturgii.
Krótki kurs historii muzyki (21): Elegie
Ciekawym, choć oczywiście pobocznym wątkiem w historii muzyki jest wątek elegii i lamentów pisanych przez jednego kompozytora ku czci innego, zmarłego.
Krótki kurs historii muzyki (20): Josquin des Pres
Josquin des Pres zajmuje bezsprzecznie pozycję Michała Anioła wśród muzyków.
Krótki kurs historii muzyki (19): Jacob Obrecht
Kolejny Flamand i kolejny ksiądz wśród kompozytorów renesansowych. Kontynuator stylu Ockeghema, a zarazem ten, który ten styl przekracza. Był, jak podają świadectwa, nauczycielem śpiewu młodego Erazma z Rotterdamu
Krótki kurs historii muzyki (18): Johannes Ockeghem
Legenda głosi, że był uczniem Binchoisa (napisał lament na jego śmierć), znał się i spotykał z Dufayem.
Krótki kurs historii muzyki (od. 17): Dufay i Binochois, chansons
Zazwyczaj zestawia się twórczość Dufaya z twórczością Gillesa Binchois, również księdza.
Krótki kurs historii muzyki (odc. 16): Guillaume Dufay, Missa Ave Regina caelorum
To niezwykle sprytny pomysł, oto odtąd kiedykolwiek będzie się śpiewało ten utwór, rozbrzmiewać będzie zarazem modlitwa za niego.
Krótki kurs historii muzyki (odc. 15) Guillaume Dufay, Missa L’homme arme
Dufay napisał osiem cykli mszalnych, każdy z nich zasługuje na osobne omówienie.
Krótki kurs historii muzyki (odc. 14): Guillaume Dufay, motety
Guillaume Dufay, w swoim czasie najbardziej sławny i uznany kompozytor europejski, urodził się w Cambrai, śpiewał jako chłopiec w chórze katedry w Cambrai, tam też uczył się muzyki.
Krótki kurs historii muzyki (odc. 13): Gymel i fauxbourdon
Podczas gdy średniowieczna teoria muzyki wskazuje z całą stanowczością tercję jako dysonans, a to z powodu niedoskonałości proporcji matematycznej, która opisywałaby ten interwał, a praktyka muzyki kontynentalnej unika tercji jak ognia, to okazuje się, że tercję powszechnie stosowano w średniowiecznej Anglii.
