O homoseksualizmie i pedofilii w Kościele

W Kościele katolickim nie kończą się ostre spory o to jak poradzić sobie z dwoma różnymi lecz połączonymi problemami: pedofilskimi gwałtami na nieletnich i obecnością homoseksualnej "kultury gejowskiej" wśród duchownych. No czym polegają obie sprawy? Jak poważny jest kryzys z nimi związany?

Zbliżając się do współczesności ulega się zwykle złudzeniu powiększania znaczenia faktów i osób ze względu na ich aktualną sławę, która często rozwiewa się po upływie kolejnych lat kilkudziesięciu.

Jest to ostatni rozdział z serii dotyczącej kary ekskomuniki (choć nie ostatni z części monastycznego kodeksu karnego wewnątrz Reguły). 

O Unii lubelskiej

W Lublinie - 450 lat temu - zawarto unię realną Polski i Litwy, tworząc Rzeczpospolitą Obojga Narodów. Czy unia państw to oryginalne rozwiązanie należące tylko do naszej historii? Jakie były jej plusy i minusy? "Od Unii Lubelskiej do Unii Europejskiej"? Paweł Milcarek rozmawia z dr. Arturem Góreckim.

Krótki rozdział, a w nim wyodrębnione rozporządzenie, które pilnuje skuteczności kary ekskomuniki, aby nie była pozorna.

W przypadku „cięższych wykroczeń“ (cieżar ocenia opat) zmienia się też rodzaj ekskomuniki — chociaż nadal jest ona karą poprawczą, a nie wyrokiem odcięcia trwale zdegenerowanego członka.

Najpierw trochę historii. Wielu z nas, zapytanych o to, jak i kiedy powstał Różaniec, odpowiedziałoby bez wahania, że został on wprowadzony w XII w. przez św. Dominika, który za jego pomocą nawracał heretyków.

Oczywiście winę i odpowiadający jej wymiar kary orzeka jednoosobowo opat. Nie ma w klasztorze innego podmiotu władzy, także sądowniczej i karnej.

Ślubowania jasnogórskie akademików za jednym zamachem odmieniły opinię inteligencji o pielgrzymkach…

Rozporządzenia dotyczące dziekanów mogą być okazją, żeby zapytać: dla jak licznej wspólnoty pomyślał swoją Regułę święty Ojciec Benedykt?

Chwile przezwyciężonego zagrożenia bywają chwilami wielkiej integracji.

Reguła zawstydza nas: skoro przybliżając się do człowieka możnego przyjmujemy odruchowo postawę uniżenia i szacunku — jak powinniśmy się zachowywać przybliżając się do Boga?

Poza określonym porządkiem liturgicznym Reguła ma także — może: przede wszystkim — teologię liturgii.

Ludzie niepodległości: Zygmunt Klukowski

Kontynuując rozmowy o pokoleniu Niepodległości 1918, przypominamy Zygmunta Klukowskiego (1885-1959), lekarza, blibliofila, historyka-regionalistę, związanego trwale z Zamojszczyzną. Jego pamiętniki - wydawane kilkakrotnie, w różnych wersjach, nigdy nie pełnych - są niepowtarzalnym źródłem zwłaszcza dla okresu II wojny światowej i powojnia. Rozmawiają: Paweł Milcarek i Michał Barcikowski.

Obecnym tekstem otwieram serię szkiców o postchrześcijaństwie.

Nieprzypadkowo mówi się o rozważnej elastyczności Reguły: rzeczywiście zostawia ona dość szeroki margines swobody roztropności opata.

Sposób, w jaki święty Ojciec Benedykt rozdziela Psalmy na poszczególne dni i pory, może zaskakiwać swym „prymitywizmem”.

W praktyce klasztorów małe godziny są oficjami, które odprawia się w miejscu pracy, przerywając ją.

Feliks Koneczny nie miał szczęścia nie tylko do popularności, ale po prostu do uczciwej oceny.

Reguła podaje spis Psalmów na każdą godzinę. To poruszające dla świata szukającego zmian jak oświerzbiony szuka drapania — ale dokładnie te same Psalmy śpiewają do dziś mnisi w klasztorach wiernych Regule. 

Co prawda benedyktyni nie są wyczynowcami nocnych czuwań (są inne zakony monastyczne, które w tym przodują — np. kartuzi), ale Reguła wyraźnie wymaga, aby jedna z godzin modlitwy odbywała się „w nocy”, czyli przed wschodem słońca.

Liturgia poucza nas swymi znakami równocześnie delikatnymi i mocnymi — i to poucza prawie wyłącznie pośrednio, w ten sposób, że każe nam coś robić lub mówić.

O mowie nienawiści

Epoka nowoczesności to droga od walki o wolność słowa (przeciw absolutyzmowi) - do starań o wykluczenie "mowy nienawiści" (przeciw absolutnej wolności słowa). Czy rzeczywiście prawne ograniczenia w dyskursie publicznym to ratunek przed demagogią i przemocą? Rozmawiają: Paweł Milcarek i Michał Barcikowski.

Ludzie ci stworzyli nie tylko wiele konkretnych dzieł charytatywnych i wychowawczych, ale i rozwijali wyobraźnię miłosierdzia.