Ktoś, kto posługuje się pojęciem homofobii w ten sposób czerpie z tego oczywiste zyski.

W filozofii tej rozmaite elementy – osoba, płeć, prawo – stanowią spójną całość. Myślenie radykalnie personalistyczne rozdziela je, absolutyzuje i przeciwstawia sobie, po czym pojawia się jako wybawiciel, który ratuje „osobę” przed jej płcią i prawem.

Pobożna francuska chłopka w wieku XVII, która idzie na mszę by oddać cześć Bogu i zasłużyć na życie wieczne, jest członkiem wspólnoty tradycyjnej. Współczesny jej Kartezjusz [...] jest konserwatywnym nihilistą.

Istnieje ortodoksyjna interpretacja całej ostatniej adhortacji Papieża Franciszka [...] Niestety przyjęcie tej interpretacji zależy głównie od dobrej woli czytającego. 

Naturalne byłoby więc, aby katoliccy uczestnicy w ramach dialogu ze stroną homoseksualną przedstawili katolicki punkt widzenia. Tak się jednak nie dzieje. [...] W związku z tym postanowiliśmy zrobić to za redaktorów Tygodnika Powszechnego, Więzi, Znaku i Kontaktu.

Zamieszczamy tutaj teksty wszystkich tych aktów, wyrazistych aktów nowożytnej pamięci o chrześcijańskim przeznaczeniu duszy polskiej, które otrzymała ona na chrzcie.

Ojcze Święty,

Nie wiem co powiesz nam podczas Światowych Dni Młodzieży. Chciałbym jednak napisać Ci czym jest dzisiejsza młodzież – ta, do której będziesz mówił. Z tego jaka ona jest, wynika to, co szczególnie chciałaby od Ciebie usłyszeć.

Niczego nie pragniemy tak bardzo ...

Skoro już znamy cechy umysłowości zwolennika dialogu, która czyni go tak słabym i niemerytorycznym dyskutantem, warto zastanowić się, jak doszło do powstania tak kuriozalnej formacji umysłowej.

To są rzeczywiste problemy współczesnych katolickich uczelni i istotnie: świadczy to o ich zacofaniu.

Odczytując prawdziwy sens figuratywnej narracji Burzy w kluczu wyłożonym wyżej, musimy uznać, że Burza stanowi pierwszy sen polityczny nowoczesności o magiczno-technicznym panowaniu nad społeczeństwami ludzkimi.

Ktoś, kto spodziewał się papieża-apostaty, papieża-Antychrysta będzie zawiedziony. Jednakże psucie prawa i faktyczne unieszkodliwianie doktryny wcale nie wykluczają się z dobrymi intencjami.

Gdyby Wolter żył dzisiaj, prawdopodobnie wydawałby wolnomyślicielskie pismo z karykaturami Mahometa, Jahwe i Trójcy Świętej.

W imaginarium nowoczesnej turystyki miasto Rzym stanowi rodzaj żywej apologii.

Osoba i czyn to dziwna książka. Nie wiadomo, z kim toczy się w niej dyskusja i w jakim sporze Wojtyła zabiera w niej głos.

Pomysł jest dość prosty: doktryna Kościoła stanowi zbiór prawd, które można wyrazić na różne, niesprzeczne z sobą sposoby.

Polski patron katolickiej kontrrewolucji – nawet jeśli nie wskazywały na to jego talenty, to predysponowała go do tego biografia.

Wydaje się, że we wspomnianych późno nowoczesnych warunkach społecznych równie istotne, co powszechna misyjność Kościoła, wydaje się wzmacnianie katolickiego jawnego ekskulzywizmu.

Teologia trynitarna Tomasza stanowi matrycę dla tylko jednego modelu myślenia o czasie: jest nim tradycja. Zgodnie z nią relacja historyczna polega na rozpoznawaniu się synów w ojcach, i zawiązywaniu między nimi więzi ducha w oparciu o cielesne pokrewieństwo.

Z powodów historycznych niektórym wydaje się, że Kościół broniąc swojej nauki o ludzkiej seksualności broni przygodnego status quo z czasów narodowej polityki rozrodczości i represji dewiacji seksualnych.

Święto jest pogaństwem par excellence
Fryderyk Nietzsche

Ta obserwacja poczyniona w czasach spełnionego nihilizmu możliwa była tylko dzięki osobliwemu złudzeniu optycznemu: zakryciu pełni widzialnego chrześcijaństwa, czyli chwały Kościoła. Nowoczesność jest okresem przysłonięcia jego reprezentacyjnej pełni, a ceremonialny przepych antymodernistycznego katolicyzmu sprzed czasów ostatniego Soboru ...