Każdy rodzic i każdy inny naczelny autorytet jakiejś wspólnoty, powinni wiedzieć dobrze, że najprostszą drogą do rozbicia powierzonej im społeczności jest zbyt częste i zbyt łatwe wyróżnianie niektórych jej członków.
Dane te wyglądają zupełnie nieźle w krótkiej perspektywie. Reszta informacji jest już dużo gorsza.
A zatem gdy ktoś przyjął miano opata, powinien uczyć swoich uczniów na dwa sposoby, 12a znaczy to: niechaj wszystko, co dobre i święte okazuje raczej swoim postępowaniem, niż słowami.
Niechaj opat zawsze pamięta, że przed budzącym bojaźń trybunałem Bożym będzie odpowiadał za dwie sprawy: za własną naukę i za posłuszeństwo swoich uczniów.
Widmo Sokratesa ukazuje się w Warszawie, wraz z Festiwalem Platońskim krążącym po różnych obiektach stolicy.
Opat, który zasługuje, aby stać na czele klasztoru, powinien zawsze pamiętać, jakie nosi miano, i czynami dawać wyraz swojej godności.
Jest to rozdział, który de facto ustawił pewną hierarchię w życiu mniszym na Zachodzie: akcenty postawione przez patriarchę mnichów łacińskich sprawiły, że ważniejsze w nim okazało się rozwijanie umiejętności życia społecznego niż ideał samotnej walki.
Z powodu trudności w odbiorze tej liturgii do Mszy w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego przybliżaliśmy się raczej z przekonania niż jakiegoś rodzaju religijnej przyjemności.
O Świętej Rodzinie
Czym jest Święta Rodzina? Czy wzorem dla każdego z nas, którzy żyjemy w rodzinach? Czy może proroctwem, zapowiedzią życia przyszłego, wiecznego? Jakie jest znaczenie Świętej Rodziny w historii zbawienia? Paweł Milcarek rozmawia z Michałem Gołębiowskim, literaturoznawcą.
Mamy zatem założyć szkołę służby Pańskiej. Ufamy przy tym, że zakładając ją nie ustanowimy nic surowego ani nazbyt trudnego.
Gdyśmy więc, bracia, zapytali Pana, kto może zamieszkać w Jego Przybytku, usłyszeliśmy w odpowiedzi, co należy czynić, by w nim zamieszkać.
Gdzie jest, który się narodził, król żydowski? Albowiem ujrzeliśmy jego gwiazdę na wschodzie i przybyliśmy pokłonić się jemu.
Wiele się z dzieje, wiele słów pada – także mocnych – w związku z pożegnalnym listem Justyny Melonowskiej.
Nie mamy kompetencji, by porzucać to, co reprezentuje, nawet jeśli łączą nas z nim wspólne upodobania moralne i estetyczne idące w poprzek tradycji.
I nasza polityka musi być kompetentna.
Wprowadzenie do „Eklogi“ Teodula autorstwa XI-wiecznego duchownego Bernarda z Utrechtu, to jedno ze znanych nam dzisiaj średniowiecznych wprowadzeń do lektur szkolnych (tzw. accessus ad auctores).
W owym czasie: Gdy się spełniło osiem dni, aby obrzezano dzieciątko, nazwano imię jego Jezus, które nazwane było przez Anioła pierwej niż się w łonie poczęło.
Posłużę się cytatem z wypowiedzi wspomnianego o. Cassiana Folsoma sprzed kilku lat: Jeśli te dwie praktyki [starsza i nowsza forma liturgii ‒ MZ], jak dwie różne kultury, cierpliwie będą żyć blisko siebie, będą mogły się ze sobą zaprzyjaźnić.
Podsumowanie A.D. 2017
Paweł Milcarek, Paweł Grad i Tomasz Rowiński rozmawiają o trzech wybranych przez nich wydarzeniach roku 2017. Wydarzeniach wartych uwagi i mających znaczenie dla przyszłości.
Do Listu apostolskiego motu proprio Summorum Pontificum mam bardzo osobisty stosunek, bo dzięki niemu poznałam nadzwyczajną formę rytu rzymskiego.