Po katolickich śladach (10): Mary Douglas
Teraz, kiedy (…) patrzę na to z perspektywy czasu, widzę, że moje intencje jako socjologa religii były wywrotowe i zgodne z duchem czasów.
Po katolickich śladach (9): Edward Evan Evans-Pritchard
„Katolickie” stanowisko Evansa-Pritcharda pozwala osiągnąć więcej niż stanowisko fideisty i racjonalisty.
Po katolickich śladach (8): Carl Schmitt
Tekstem, w którym Schmitt idzie bardzo wyraźnie i śmiało po katolickich śladach, jest esej Rzymski katolicyzm i polityczna forma, opublikowany po raz pierwszy w roku 1923.
Po katolickich śladach (7): René Girard
Charakter myśli Girarda ma w sobie coś z „dedukcji” Sherlocka Holmesa.
Po katolickich śladach (6): Peter Thomas Geach
Z pewnością byłem bardziej bystry niż oni, jednakże mieli oni tę trudną do przecenienia przewagę, że racja była po ich stronie.
Po katolickich śladach (5): Alasdair MacIntyre
Nigdy nie wiadomo, jak sprawdzić, czy można o kimś powiedzieć: „najwybitniejszy żyjący intelektualista katolicki”. Dlatego lepiej nie używać takich sformułowań, choć przy nazwisku Alasdaira MacIntyre’a pokusa, by zrobić wyjątek od tej reguły, jest bardzo wielka.
Po katolickich śladach (4): Gertrude Elisabeth Margaret Anscombe
Można powiedzieć, że ta Wittgensteinowska krytyka Kartezjusza torowała drogę dla zrozumienia klasycznej metafizyki o tyle, że usuwała pewne nowożytne nieporozumienie.
Po katolickich śladach (3): Robert Spaemann
Jego dzieło jak sądzę można czytać w taki sposób, aby to jego centrum, jakim jest prawda przekazywana w tradycji Kościoła, pozostało ukryte.
Po katolickich śladach (2): Reginald Garrigou-Lagrange O.P.
Jeśli szukamy myślicieli, którzy idą “po katolickich śladach” w myśli współczesnej, a więc wędrując w różne strony “wpadają” na katolickie tropy, to akurat Garrigou-Lagrange starał się niemal całe życie kroczyć drogą katolickiej ortodoksji.
