Pobierz pdf

Dwa prezentowane hymny należą do tekstów własnych na liturgiczne wspomnienie Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła - ich oryginał łaciński podajemy według wzoru przedstawionego w Additiones in Libris liturgicis Ritus Romani de memoria B. Mariae Virginis Ecclesiae Matris, dołączonych do dekretu Kongregacji Kultu Bożego z 11 lutego 2018 roku (Prot. N. 10/18). Hymn przeznaczony na laudesy jest autorstwa współczesnego hymnografa Dom Anselma Lentiniego OSB (autora i korektora wielu hymnów w Liturgii Godzin z 1971). Hymn nieszporny jest inspirowany średniowiecznym tropem do Salve Regina. 

Oba hymny podajemy w tłumaczeniu Michała Gołębiowskiego, które - jeśli się nie mylimy - jest ich jedynym polskim przekładem. Tekst został przetłumaczony w ramach realizowanego przez "Christianitas" projektu adiutorium.pl, czyli codziennego udostępniania tekstów tradycyjnego brewiarza monastycznego oraz przygotowywania jego wydania łacińsko-polskiego. Można te prace wesprzeć TUTAJ.

 

Hymn w prosty, a zarazem piękny sposób wysławia Maryję jako najdoskonalsze ze stworzeń Bożych. Matczyna opieka, jaką sprawuje Ona nad wspólnotą Kościoła polega na nieustannej trosce o dobro wiernych. Najświętsza Panna przedstawiona zostaje jako typ dzielnej niewiasty, która wstaje, gdy jeszcze jest noc, i żywność rozdziela domowi (Prz 31,15), otwiera dłoń ubogiemu, do nędzarza wyciąga ręce (Prz 31,20), a wreszcie bada bieg spraw domowych (Prz 31,27), czyli tych, które dotyczą dobra całego Kościoła oraz każdego z jego członków.

 

Hymnus (ad laudes)	Hymn
Quæ caritátis fúlgidum Es astrum, Virgo , súperis, Spei nobis mortálibus Fons vivax es et prófluus.	Panno, miłości promienie siejesz jak słońce na niebie, a nam, na ziemi, otwierasz nadziei żywe strumienie.
Sic vales, celsa Dómina, In Nati cor piíssimi, Ut qui fidénter póstulat, Per te secúrus ímpetret.	Wielkim cię darzy posłuchem serce Bożego Dziecięcia, a ten, kto prosi przez Ciebie, jeżeli wierzy, otrzyma.
Opem tua benígnitas Non solum fert poscéntibus, Sed et libénter sǽpius Precántum vota prǽvenit.	Bo w porę, Panno, przynosisz pociechę temu, kto woła, nastajesz także nie w porę i nasze prośby uprzedzasz.
In te misericórdia, In te magnificéntia; Tu bonitátis cúmulas Quicquid creáta póssident.	Tyś miłosierną Królową, Tyś wspaniałości ostoją, wszelakie dobra stworzone w Twojej się łączą osobie.
Patri sit et Paráclito Tuóque Nato glória, Qui veste te mirábili Circumdedérunt grátiæ. Amen.	Chwalmy dziś Ojca i Ducha, i Syna, który się zrodził, za to, że w pełnej łask sukni, do nas, Panienko, przychodzisz. Amen.

 

 

Hymn w dużej mierze składa się z litanijnych zawołań do Maryi Panny, do których dopisane zostały zawołania modlitewne. Adresatka utworu jest za sprawą poczęcia Syna Bożego w cieniu Boga Ojca (zob. Łk 1,35) pomostem do poznania Pana. Jawi się Ona również jako służebnica i królowa, która wyjednuje wiernym Ducha Świętego (por. Dz 1,14; 2,1-4), jak to było w czasach apostolskich, jeszcze za Jej ziemskiego życia. Autor hymnu wskazuje także na fakt, iż Maryja została ustanowiona Matką Kościoła przez samego Jezusa Chrystusa, którego – jak relacjonuje Ewangelia według św. Jana – ostatnie słowa wypowiedziane z krzyża, przed oddaniem ducha, brzmiały: Oto Matka twoja (J 19,27).

Hymnus (ad vesperas)	Hymn
Virgo, mater Ecclésiæ, ætérna porta glóriæ, esto nobis refúgium apud Patrem et Fílium.	O, Panno, Matko Kościoła, o, wieczna bramo do nieba, otwórz nam drogę do Syna, spotkać nam Ojca potrzeba.
Gloriósa Dei mater, cuius Natus est ac pater, ora pro nobis ómnibus, qui memóriam ágimus.	O, Matko Boga chwalebna, której był Chrystus poddany, módl się za nami grzesznymi, ilekroć do Ciebie wołamy.
Stella maris, lux refúlgens, stirps regális, sancta parens, roga Patrem et Fílium ut det nobis Paráclitum.	O, Gwiazdo morska, o, blasku, przesławny królów korzeniu, proś z nami Ojca i Syna: Przyjdź, Duchu Pocieszycielu!
Virgo clemens, virgo pia, virgo dulcis, o María, exáudi preces ómnium ad te pie clamántium.	Pełną litości, łaskawą i słodką bądź nam, Maryjo, słuchaj ufnego błagania, niech wierni z mocy Twej żyją.
Funde preces tuo Nato, crucifíxo, vulneráto, pro nobis et flagelláto, spinis puncto, felle potáto.	Zanieś ich prośby Synowi, co za nas dźwigał ciężary, wystawił ciało na bicze, przez krzyż dokonał ofiary.
Alma mater summi regis, lux et porta celsi cæli, inclína te misérrimis geméntibus cum lácrimis.	O, Matko Króla na wieki, o, blasku, o, duchowa bramo, najsłabszych otocz opieką, niech czego pragną, dostaną.
Patri sit et Paráclito tuóque Nato glória, cuius vocáris múnere mater beáta Ecclésiæ.	Do Ojca, Syna i Ducha lud wierny niechaj zawoła, bo sroga męka Jezusa czyni Cię Matką Kościoła.

tłum. Michał Gołębiowski

----- 

Drogi Czytelniku, w prenumeracje zapłacisz za "Christianitas" 17 złotych mniej niż w salonach prasowych. Zamów już teraz, wesprzesz pracę redakcji w czasie epidemii. Do każdej prenumeraty dołączamy numer archiwalny oraz książkę z Biblioteki Christianitas. Po więcej unformacji kliknij TUTAJ.

-----