Liturgia
2020.05.27 22:15

Hymn o świętym Augustynie z Canterbury

Prezentowany hymn liturgiczny pochodzi z tekstów własnych na wspomnienie św. Augustyna z Canterbury, biskupa i wyznawcę, z zakonu benedyktyńskiego, apostoła Anglii (zm. 605). Autorem hymnu (przeznaczonego do jutrzni i nieszporów) jest ojciec François La Bannier (1817-1867), benedyktyn z Solesmes. Tekst oryginalny podajemy za: Enchiridion documentorum ad divinum officium sacrumque peragendum iuxta ritum Romanum monasticum, Fontgombault 1990. Tłumaczenie polskie zostało przygotowane przez Michała Gołębiowskiego i jest to pierwszy polski przekład tego utworu. Tekst został przetłumaczony w ramach realizowanego przez "Christianitas" projektu adiutorium.pl, czyli codziennego udostępniania tekstów tradycyjnego brewiarza monastycznego oraz przygotowywania jego wydania łacińsko-polskiego. Można te prace wesprzeć TUTAJ.

 

Hymn, nietypowy jak na konwencjonalną twórczość brewiarzową, nosi wyraźne znamiona poetyki romantycznej. Możliwy jest wpływ angielskich poetów jezior, zwłaszcza Williama Wordswortha i Roberta Southeya, być może także francuskiego twórcy, Alphonse’a de Lamartine’a. Autor, wyraźnie pragnący wejść na wysoki poziom subtelności słowa, dołożył starania, aby drobne elementy narracyjne przeplatać obrazowymi aluzjami zbudowanymi na plastycznym opisie rozkwitającej przyrody. Końcowe partie hymnu kojarzą pracę misyjną na pogańskiej ziemi z odwracaniem skutków znacznie późniejszej schizmy, która doprowadziła do powstania Kościoła anglikańskiego. Nieustające wstawiennictwo św. Augustyna wyrażone zostało za pomocą fantazyjnego obrazu zasiadania na gwiazdach, podczas gdy Kościół katolicki, zgodnie z prawidłami poezji sentymentalnej i romantycznej, zyskuje konkretyzację w postaci zatroskanej, wyczekującej powrotu swoich synów matki.



Hymnus

Hymn

Fœcunda sanctis ínsula,

Tuum canas apóstolum,

Et fílium Gregórii

Laudes piis concéntibus.

 

Wyspo świętymi obfita,

opiewaj cześć apostoła,

wspomnijmy syna Grzegorza,

niechaj równina zawoła,

Eius labóre fértilis,

Messem dedísti plúrimam,

Quæ sanctitátis flóribus

Diu refúlges ínclyta.

 

że trud jego nie był daremny,

bo ziemia plony przyniosła,

świętości pęki puściły,

rozkwitły, nastała wiosna.

Turma quadragenária

Stipátus intrat Angliam:

Vexílla Christi próferens,

Dux pacis affert pígnora.

 

Oto czterdziestu żołnierzy

do Anglii dumnie przybywa,

sztandar Chrystusa powiewa,

darem pokoju zjednywa

Crucis trophǽum prómicat,

Verbum salútis spárgitur;

Fidem quin ipse bárbarus

Rex corde prompto súscipit.

 

króla, co niegdyś pogańską,

dziś prawą wiarę wyznaje,

zwycięstwo krzyża ogłasza,

porzuca stare zwyczaje.

Mores feros gens éxuit,

Undísque lota flúminis,

Ipsa die renáscitur

Qua sol salútis ortus est.

 

Lud z mrocznych błędów powraca,

obmywa się w zbawczej wodzie,

a gdy się z toni wynurza,

wnet Słońce wstaje na wschodzie.

O pastor alme, fílios

E sede pascas síderum :

In matris ulnas ánxiæ

Gregem redúcas dévium.

 

Pasterzu, ramię wyciągaj,

chociaż na gwiazdach zasiadasz,

aby do matki troskliwej

sprowadzać zbłąkane stada.

Præsta, beáta Trínitas,

Quæ rore jugi grátiæ

Vitem rigas : ut prístina

Fides resúrgens flóreat. Amen.

 

A Ty, Święta Trójco, nasz Boże,

nawiedzaj porannym deszczem

winnicę, niech znowu ożyje,

niech wiara rozkwita raz jeszcze. Amen.

 

 

 

 


tłum. Michał Gołębiowski

----- 

Drogi Czytelniku, w prenumeracje zapłacisz za "Christianitas" 17 złotych mniej niż w salonach prasowych. Zamów już teraz, wesprzesz pracę redakcji w czasie epidemii. Do każdej prenumeraty dołączamy numer archiwalny oraz książkę z Biblioteki Christianitas. Po więcej unformacji kliknij TUTAJ.

-----


Dom François La Bannier OSB

(1817-1867), benedyktyn z Solesmes. Requiescat in pace!