O ciało Boga żywego,

Jezu Chrysta niebieskiego,
Przymi od nas pozdrowienie,
Nad cię Boga innego nie.

Pozdrowion bądź, Jezu Chryste,
Wziąłeś ciało z Panny czystej,
Zbawienieś ludzkie naprawił,
Pannęś przy jej czci zostawił.

Pozdrowion bądź Zbawicielu,
Nasz miły Odkupicielu,
Krzyżowąś nas męką zbawił,
Z mocy djabelskiej wybawił.

Witaj wierne Boże Ciało,
Iże się nam widzieć dało,
Tak jakoś na krzyżu pniało,
Jegdyś ten świat z jęctwa brało.

Chwała bądź Bogu żywemu,
Synowi jego miłemu,
Chwała bądź Duchowi Świętemu,
Bogu w Trójcy jedynemu.
Amen.

 

To tekst XV-wiecznej polskiej pieśni eucharystycznej. Zachwyca ona swoją głębią teologiczną, zwłaszcza przepięknym połączeniem idei Wcielenia z kultem eucharystycznym. To Ciało Boże, które spożywamy podczas mszy świętej, to jest to samo Ciało, które zostało wzięte od Maryi Panny. Tak oto spotykają się obie pobożności: maryjna i eucharystyczna.

Podobnie zresztą można odczytać słowa św. Jana Ewangelisty:

 

A Słowo stało się ciałem
i zamieszkało wśród nas.
I oglądaliśmy Jego chwałę,
chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca,
pełen łaski i prawdy.  (J 1,14)

 

Podobnie jak w Starym Testamencie Bóg zamieszkał pośród swego ludu w postaci obłoku (por. np. Wj 13,21), Chrystus realnie zamieszkał wśród nas, a teraz równie realnie zamieszkuje wśród nas pod postacią chleba, ukryty w tej postaci. Eucharystia zatem kontynuuje fakt Wcielenia.

 

Słowa tej pieśni O ciało Boga żywego rozpatrują Mękę Pańską oraz całe życie Chrystusa w kategoriach widzialnej chwały Bożej, widzialnej także i teraz, właśnie pod postacią hostii. Tę intuicję podejmuje i rozwija w swoim wielkim dziele Herrlichkeit dwudziestowieczny teolog Hans Urs von Balthasar.

 

Polecam gorąco wykonanie pieśni O ciało Boga żywego w wykonaniu zespołu Jerycho pod dyr. Bartosza Izbickiego.

 

Antonina Karpowicz-Zbińkowska