Ten artykuł, tak jak wszystkie teksty na christianitas.org publikowany jest w wolnym dostępie. Aby pismo i portal mogły trwać i się rozwijać potrzebne jest Państwa wsparcie, także finansowe. Można je przekazywać poprzez serwis Patronite.pl. Z góry dziękujemy.

 

Któregoś upalnego popołudnia usiadłem pod drzewem, które dało mi cień. Zdumiewające jest to bezinteresowne „ofiarowanie”, które wynika ze stworzenia, a ściślej – z samej struktury istnienia. Drzewo było tam przede mną, będzie też po mnie. Mogłem podziwiać brąz jego pnia i zieleń liści, czerpać ukojenie z jego potencjalności, a zarazem ono nie należało do mnie. Nie mogłem go sobie przywłaszczyć. Należało do potężniejszej ode mnie siły, a przecież przyniosło mi coś, co nie wynikało z moich ludzkich uroszczeń. Stało tam, pośród traw, dając dobro niezależnie od tego, czy zostanie przeze mnie odkryte czy nie. Pomyślałem wówczas, że Bóg przemawia życiem, które można poznać w spotkaniu z rzeczywistością. Jednym z używanych przez Niego języków jest samo stworzenie, a pośrodku całego tego bogactwa – twarz, obecność i bycie.

Może właśnie dlatego Jezus wolał pozostać w ukryciu nawet wtedy, gdy uzdrawiał i czynił cuda. Najczęściej wydarzało się to daleko od tłumów, na obrzeżach miasta lub wsi, na pustkowiu lub nad jeziorem, przy sadzawce lub za zamkniętymi drzwiami, na gruncie spotkania twarzą w twarz. Nie zawsze udawało się uniknąć zbiorowiska ludzi. Zarazem bywało i tak, że Jezus zabraniał uwolnionemu z nieszczęścia człowiekowi opowiadać o tym, co się stało. Pamiętaj, mówił, żebyś nikomu nic nie mówił. Idź tylko, przedstaw się kapłanowi (Mk 1,44). Samo źródło uzdrowienia miało pozostać przez pewien czas w tajemnicy. Być może tkwi w tym pewien proroczy znak dotyczący obecności Boga, który woli pozostać w ukryciu, będąc kimś niejawnym, udzielającym się w sposób bardziej namacalny w spotkaniu twarzą w twarz z drugim człowiekiem.

Tego rodzaju logikę można zauważyć już w starszych pismach biblijnych. Kiedy Mojżesz prosił Boga o możliwość zobaczenia Jego chwały, niebo odmówiło. Tajemnica miała pozostać nie odsłonięta. Bóg wprawdzie obiecał, że „będzie trzymał na Mojżeszu swoją rękę” (zob. Wj 33,22), a więc nie odbierze mu swojej opieki i prowadzenia, ale w dalszym ciągu nie będzie można zobaczyć Jego twarzy. Da się rozpoznać dopiero wtedy, gdy „przejdzie dalej” (zob. Wj 33,22). Wtedy Mojżesz zobaczy Go „z tyłu”, czy też – jak pozwala przypuszczać hebrajskie słowo achor – „po zostawionych śladach”, czyli dopiero wtedy, „gdy przejdzie” (zob. Wj 33,23). Aby to uczynić, będzie musiał spojrzeć za siebie, a wtedy dostrzeże pomoc, której nie odczuwał w drodze. Bywało, że chodził w ciemnościach, bez żadnego światła przebłysku (Iz 50,10), ale kiedyś, gdy rozważy to wszystko, co się stało, zobaczy nieustanne towarzyszenie Boga.

Słowo achor pojawia się również w skardze Hioba, który, doświadczając nie tylko choroby, ale także gęstych wewnętrznych ciemności, zawołał: Idę Go szukać na wschodzie – tam Go nie ma, udaję się na zachód – też Go nie znajdę (Hi 23,8). Słowa te padły w samym środku nocy rozpaczy i zwątpienia, kiedy zawodzi ludzki rozum, a niebo milczy. Kilka rozdziałów dalej okaże się jednak, że Bóg był obecny nawet w tym skrajnym osamotnieniu cierpiącego człowieka. Z pewnych względów pozostał wówczas niedostrzegalny. Jego obecność można było zobaczyć dopiero wtedy, gdy „przeszedł dalej”. Hiob mógł poznać Jego bliskość, kiedy śledził ślady stóp pozostawione na piaskach życia; kiedy kontemplował Jego dzieła, gdy już się dokonały i stały się widoczne.

Michal Gołębiowski

 

----- 

Drogi Czytelniku, prenumerata to potrzebna forma wsparcja pracy redakcji "Christianitas", w sytuacji gdy wszystkie nasze teksty udostępniamy online. Cała wpłacona kwota zostaje przeznaczona na rozwój naszego medium, nic nie zostaje u pośredników, a pismo jest dostarczane do skrzynki pocztowej na koszt redakcji. Co wiecej, do każdej prenumeraty dołączamy numer archiwalny oraz książkę z Biblioteki Christianitas. Zachęcamy do zamawiania prenumeraty już teraz. Wszystkie informacje wszystkie informacje znajdują się TUTAJ.