Ten artykuł, tak jak wszystkie teksty na christianitas.org publikowany jest w wolnym dostępie. Aby pismo i portal mogły trwać i się rozwijać potrzebne jest Państwa wsparcie, także finansowe. Można je przekazywać poprzez serwis Patronite.pl. Z góry dziękujemy. 

 

 

 

+

Zesłanie Ducha Świętego

Homilia Przewielebnego Ojca Jeana Pateau

Opata Opactwa Matki Bożej w Fontgombault

(Fontgombault, 19 maja 2024 r.)

 

Spiritus Domini replevit orbem terrarum, alleluia.

Duch Pański napełnił okrąg ziemi, alleluja.

(z Introitu Mszy św., Mdr 1,7)

 

 

Drodzy Bracia i Siostry,

Moi Najdrożsi Synowie!

 

 Tytuł księgi, z której pochodzi dzisiejsze pierwsze czytanie, nie powinien nas mylić. Choć tytuł ten to „Dzieje Apostolskie”, głównym tematem tej księgi dzieje działania samego Boga przez apostołów, zgodnie z obietnicą daną uczniom przez Pana tuż przed Wniebowstąpieniem (zob. Mt 28,20). O realizacji tej obietnicy pisze św. Marek na końcu swojej Ewangelii:

Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga. Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie, a Pan współdziałał z nimi i potwierdził naukę znakami, które jej towarzyszyły (Mk 16,19–20).

Dziś wspominamy Zesłanie Ducha Świętego. Tego dnia uczniowie „znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden” (Dz 2,1-3).

Tę moc, która wypełniła serca uczniów, Kościół nazwał darem Ducha Świętego. Tradycja, opierając się na Piśmie Świętym, podzieliła ten jeden wielki dar i wyodrębniła siedem darów Ducha Świętego. Nie należy jednak uprzedmiotawiać tych darów i widzieć w nich niezależnych rzeczywistości, których Bóg udziela osobno – jednemu więcej, drugiemu mniej, a innemu wcale. Liczba siedem w Biblii oznacza pełnię. Jak naucza Katechizm Kościoła Katolickiego, dary Ducha Świętego „czynią wiernych uległymi do ochotnego posłuszeństwa wobec natchnień Bożych” (nr 1831). Oznacza to, że całe ludzkie działanie powinno dokonywać się z poruszenia Ducha Świętego i być otwarte na Boże natchnienia. Każdy z tych siedmiu darów wskazuje na inny, specyficzny aspekt Bożego działania w nas.

Dar Ducha jest najpierw darem Boga, a zatem Bóg może zgodnie ze swoja wolą czynić jego obecność bardziej albo mniej widoczną w działaniu różnych osób, zależnie od potrzeb Kościoła i różnych potrzeb ludzkiego życia. Zawsze jednak nasza wolność ma swój udział w przyjęciu tego daru i wprowadzeniu go w nasze życie. Dzieje Apostolskie mówią o dwóch etapach przyjścia Ducha: najpierw napełnia On dom, a następnie spoczywa na każdym z uczniów.

Kilkaset lat wcześniej Izajasz prorokował o Panu Jezusie, gdy mówił o tym, że Duch Pański spocznie na różdżce z pnia Jessego:

I wyrośnie różdżka z pnia Jessego, wypuści się odrośl z jego korzeni. I spocznie na niej Duch Pański, duch mądrości i rozumu, duch rady i męstwa, duch wiedzy i bojaźni Pańskiej (wg. Septuaginty: pobożności). Upodoba sobie w bojaźni Pańskiej (Iz 11,1–3).

Od spełnienia się tego proroctwa Duch ma się wciąż rozlewać, a słowa Pana: „Przyszedłem rzucić ogień na ziemię, i jakże bardzo pragnę, żeby on już zapłonął!” (Łk 12,49) wypełniają się na naszych oczach. Wypełniają się też słowa wypowiedziane w Świątyni, gdy kończyło się Święto Namiotów:

Jeśli ktoś jest spragniony, a wierzy we Mnie – niech przyjdzie do Mnie i pije! Jak rzekło Pismo: Strumienie wody żywej popłyną z jego wnętrza (J 7,37–38).

Ewangelista św. Jan zaraz dodaje:

A powiedział to o Duchu, którego mieli otrzymać wierzący w Niego; Duch bowiem jeszcze nie był [dany], ponieważ Jezus nie został jeszcze uwielbiony (J 7,39).

Jezus został już uwielbiony, a Duch został dany. W tych dniach chętnie powtarzamy inwokację: Veni Sancte Spiritus! Przyjdź, Duchu Święty! Z radością zapraszamy Go do wypełnienia naszych serc. Dobrze czynimy, powinniśmy jednak pójść dalej i rozważać nasze działania w świetle siedmiu Darów Ducha Świętego. Przyjrzyjmy się im po kolei. Zadajmy sobie pytanie, czy rzeczywiście błagamy o przyjście Ducha Świętego do tego czy innego obszaru naszego życia. Jeśli tak, całe nasze działanie zostanie przemienione, ożywione i podniesione na wyższy poziom przez moc i ogień tych darów.

Dzięki Darowi Mądrości człowiek kosztuje obecności Boga, kontempluje rzeczy wieczne i się w nich rozmiłowuje, a jednocześnie pragnie dzielić się smakiem Boskiej obecności z bliźnimi. Czy znajdujemy czas na kontemplację?

Dzięki Darowi Rozumu człowiek wchodzi – na ile to jest możliwe – w tajemnicę Boga i jakby od wewnątrz pojmuje wiarę i Pisma, co nie jest możliwe przy użyciu naturalnego światła rozumu. Czy staramy się zrozumieć łączność między tajemnicami wiary a Bożym planem zbawienia?

Dzięki Darowi Umiejętności człowiek rozpoznaje Boga działającego w naturze i historii. Czy używamy dzieła stworzenia jako środka pomocnego w zbliżaniu się do Boga?

Dzięki Darowi Męstwa człowiek uzyskuje wytrwałość w przestrzeganiu prawa Bożego i praw Kościoła, nawet w ciężkich doświadczeniach. Czy mamy odwagę świadczyć o naszej wierze w zwykłej codzienności, a jeśli Bóg by zażądał – nawet przez ofiarę z życia?

Dzięki Darowi Rady człowiek otrzymuje wsparcie w rozeznaniu, co należy czynić i mówić, czego należy unikać i kiedy zachować milczenie. Czy potrafimy zamilknąć albo przemówić wtedy, kiedy należy?

Dar Pobożności pozwala człowiekowi doświadczyć Bożego ojcostwa, bliskości Boga i Jego czułości. Czy pielęgnujemy dziecięctwo duchowe wobec Boga, a także miłość do Boga i świętych?

Dzięki Darowi Bojaźni Bożej człowiek zdaje sobie sprawę z wielkości Boga i nieskończonej różnicy w sposobie istnienia między kochającym Stwórcą a jego stworzeniem. Czy nasza relacja z Bogiem jest nacechowana pokorą, szacunkiem i obawą o to, aby Go nie obrazić?

Duch jest płodny. Jego owocami są „miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie” (Ga 5,22). Trzeba się niepokoić tym, że tak mało jest tych owoców w świecie, tym bardziej iż kultura śmierci uciska nas coraz bardziej. Czyż jest lepsza obrona przed nią niż Duch, który ożywia?

W tych dniach francuscy deputowani i senatorowie głosują nad projektem ustawy dopuszczającej eutanazję. Niech Duch Święty oświeci ich serca i dusze, aby głosowali zgodnie z prawym sumieniem, pamiętając przy tym, że będą musieli zdać sprawę ze swoich decyzji i słów, ze swego milczenia albo nieobecności, i ze wszystkich konsekwencji tych działań.

Nie poddawajmy się jednak rozpaczy! Rozważajmy życie Maryi – tej, która zawsze pozostaje Świątynią Ducha Świętego. Niech ogień, który ją ogarniał, zapłonie i w naszych sercach!

Veni Sancte Spiritus! Amen. Alleluja!

Dom Jean Pateau OSB

tłum. Tomasz Glanz

 

 

Drogi Czytelniku, prenumerata to potrzebna forma wsparcia pracy redakcji "Christianitas", w sytuacji gdy wszystkie nasze teksty udostępniamy online. Cała wpłacona kwota zostanie przeznaczona na rozwój naszego medium, nic nie zostaje u pośredników, a pismo jest dostarczane do skrzynki pocztowej na koszt redakcji. Co więcej, do każdej prenumeraty dołączamy numer archiwalny oraz książkę z Biblioteki Christianitas. Zachęcamy do zamawiania prenumeraty już teraz. Wszystkie informacje wszystkie informacje znajdują się TUTAJ.