+

Pasterka

Homilia

Przewielebnego Ojca Jeana Pateau,

Opata Opactwa Matki Bożej w Fontgombault

(Fontgombault, 25 grudnia 2018 r.)

 

Natus est vobis hodie Salvator.

Narodził się wam dziś Zbawiciel.

(Łk 2, 11)

Drodzy Bracia i Siostry!

Moi Najdrożsi Synowie!

Dwa razy w roku Kościół gromadzi chrześcijan w samym środku nocy, aby uczestniczyli w świętej liturgii. Robi to w tym celu, aby w sposób bardziej realistyczny uczcić dwie tajemnice: Narodziny Dzieciątka Jezus w stajence koło Betlejem i Zmartwychwstanie Pańskie w nocy paschalnej.

Nie jest łatwo porzucić swoje przyzwyczajenia, wygodę swego domu, fatygować się, aby przywołać narodziny dziecka, które miały miejsce gdzieś daleko dwa tysiące lat temu. Człowiek nie lubi się fatygować!

Ale Maryja i Józef musieli zadowolić się stajenką, grotą. Nie było dla nich miejsca w gospodzie. Cóż znaczy kobieta w błogosławionym stanie, która zaraz ma rodzić? A przecież na twarzy Maryi, w zachowaniu Józefa ujawniała się bez wątpienia ich wyjątkowa świętość. Ale na nic się to nie zdało. Tamtejsi ludzie, zbyt zajęci sami sobą albo swoimi sprawami, nie byli zdolni, aby się wyzwolić, aby na nich spojrzeć, aby ich rozpoznać.

Bóg przeszedł tuż koło nich w ukryty w postaci mającego się narodzić dziecka, a oni się nie zatrzymali, oni Go nie rozpoznali.

Maryja i Józef znaleźli wytchnienie w przypadkowym schronieniu i tam narodziło się Dzieciątko Jezus. I zostało złożone w żłobie.

Aniołowie z nieba rozgłaszają wiadomość o tych narodzinach. Zanoszą ją biedakom, ludziom, którzy nie są poważani, którzy żyją na marginesie społeczeństwa i nie szukają więzi z nim, ludziom, którzy mają serce wyzwolone, ludziom zdolnym do kontemplacji. Zanoszą ją pasterzom. Im wystarczy kilka słów usłyszanych z ust anioła, aby wejść w tajemnicę Bożego Narodzenia:

Nie lękajcie się, oto bowiem zwiastuję wam radość wielką, która będzie wszystkiemu ludowi,  że się wam dziś narodził Zbawiciel, którym jest Chrystus Pan, w mieście Dawidowym. A to będzie dla was znakiem: Znajdziecie niemowlę owinięte w pieluszki i złożone w żłobie. (…) I stało się, gdy odeszli od nich aniołowie do nieba, mówili pasterze jeden do drugiego: Pójdźmy aż do Betlejem i zobaczmy to, co się stało, o czym oznajmił nam Pan  (Łk 2,10-12, 15).

To zwiastowanie dobrej nowiny pasterzom przypomina wcześniejsze Zwiastowanie, które uczynił Maryi Archanioł Gabriel:

Nie lękaj się, Maryjo, albowiem znalazłaś łaskę u Boga! Oto poczniesz w łonie i  porodzisz syna, i nadasz mu imię Jezus. (…) A oto Elżbieta, krewna twoja, i ona poczęła dziecię w starości swojej, a jest to już szósty miesiąc dla tej, którą zowią niepłodną:  bo nie masz nic niemożliwego u Boga. I rzekła Maryja: Oto ja służebnica Pańska, niechaj mi się stanie według słowa twego (Łk 1,30-31; 36-38).

Pasterze, tak jak Maryja, znaleźli drogę, która wiedzie do Boga.

Jak iść po tej drodze w ślad za nimi?

Posłuchajmy najpierw Dzieciątka w żłóbku, które mówi nam: “Nie lękajcie się!” i dajmy się zachwycić wielką czułością Boga. Podczas gdy człowiek, aż nazbyt świadomy swojej nędzy, swojego grzechu, swojego ciągłego lęku przed tym, co nieuchronnie go spotka, bliski rozpaczy, uważa niekiedy, że najlepszym dla niego rozwiązaniem jest uwierzenie, że Bóg nie istnieje, Bóg przychodząc do człowieka, czyni się małym, skrywa się pod postacią dziecka, troszczy się o to, aby człowieka zapewnić: “Nie lękaj się!”.

Ale Jego dobroć na tym się nie kończy, ani nawet nie zaczyna. To, co mogłoby się człowiekowi wydawać początkiem relacji, jest ze strony Boga przejawem ciągłej miłości, która cicho, często bez wzajemności, rozlewa się do serc ludzkich od pierwszych chwil życia każdego z nas. Maryja znalazła łaskę u Boga. Pasterzom powierzona została dobra nowina: narodziny Zbawiciela. Człowiek nie ma już potrzeby ukrywania się przed Bogiem, jak w raju; Bóg go zna, Bóg go kocha, Bóg chce go zbawić.

Bóg daje znak, aby o tym przekonać: dziecko, rodzące się życie.

Bóg uczynił już tyle. Cóż my mamy czynić? Czyż każemy Mu czekać bez końca na naszą odpowiedź?

Odpowiedź Maryi była natychmiastowa i prosta: “Oto ja służebnica Pańska, niechaj mi się stanie według słowa twego!”.

Pasterze podobnie, pozostawiają swoje stada i spieszą do świętej stajenki: “Pójdźmy aż do Betlejem i zobaczmy to, co się stało, o czym oznajmił nam Pan”.

Dziś Bóg przychodzi do nas. Nadszedł czas, aby przyjąć nasze własne zwiastowanie: “Nie lękajcie się, oto bowiem zwiastuję wam radość wielką, że się wam dziś narodził Zbawiciel, którym jest Chrystus Pan”.

Teraz my mamy odpowiedzieć! Spieszmy się przyjąć odwiedziny Boga, pragnijmy przyjścia Zbawiciela i błagajmy o nie. Wrócimy pokrzepieni i rozpłomienieni miłością, wielbiąc i chwaląc Boga, i podzielimy się ze światem stojącym na krawędzi zagłady wspaniałą nowiną Bożego Narodzenia: “Narodził się wam dziś Zbawiciel, którym jest Chrystus Pan”.

W ten czas, gdy przychodzi do nas Książe Pokoju, jakże nie wsłuchiwać się w jęki całej ziemi?

Módlmy się za dzieci w łonach matek i za starców, którym chce się skrócić życie. Módlmy się za rodziny skazane na ucieczkę z krajów ogarniętych wojną albo będących w okowach nietolerancyjnych religii. Módlmy się za więźniów, a także za tych, którzy cierpią z powodu ubóstwa i choroby.

Instytucje międzynarodowe i państwa w coraz mniejszym stopniu szanują prawa natury, szczególnie w tym, co dotyczy podstaw rodziny i przekazywania życia. W ślad za tym, oburzony człowiek nie szanuje już ani porządku społecznego ani władz, co właśnie pokazały dramatyczne wydarzenia ostatnich tygodni. Módlmy się za siły porządkowe, które otrzymały misję niemożliwą do wypełnienia. Módlmy się, aby serca rządzących i wszystkich ludzi otworzyły się na prawdę i pokój, które przychodzą z nieba, i je przyjęły, co umożliwiłoby odbudowanie ziemi otwartej na autentyczne ludzkie braterstwo, oparte na szacunku dla Boga, człowieka i życia.

W tę świętą noc Bóg przychodzi do nas żebrząc o miłość, herolda pokoju. Pójdźmy do Niego błagać o Zbawiciela.

Bóg da nam zbawienie, ofiarujmy mu naszą miłość.Amen!

 

Dom Jean Pateau OSB

tłum. Tomasz Glanz

----- 

Drogi Czytelniku, skoro jesteśmy już razem tutaj, na końcu tekstu prosimy jeszcze o chwilę uwagi. Udostępniamy ten i inne nasze teksty za darmo. Dzieje się tak dzięki wsparciu naszych czytelników. Jest ono konieczne jeśli nadal mamy to robić.

Zamów "Christianitas" (pojedynczy numer lub prenumeratę)

Wesprzyj "Christianitas"

-----