Ten artykuł, tak jak wszystkie teksty na christianitas.org publikowany jest w wolnym dostępie. Aby pismo i portal mogły trwać i się rozwijać potrzebne jest Państwa wsparcie, także finansowe. Można je przekazywać poprzez serwis Patronite.pl. Z góry dziękujemy. 

+

Niepokalane Poczęcie

Homilia Przewielebnego Ojca Jeana Pateau

Opata Opactwa Matki Bożej w Fontgombault

(Fontgombault, 8 grudnia 2023 r.)

 

 

Qui me invenerit, inveniet vitam.

Kto mnie znajdzie, ten znajdzie życie.

(Prz 8,35)

 

Drodzy Bracia i Siostry,

Moi Najdrożsi Synowie!

 

Być może zdarzyło się wam kiedyś zastanawiać się, kto z ludzi – w całym dziele stworzenia, od początku rodzaju ludzkiego – najbardziej skorzystał z owoców Odkupienia, to znaczy z wykupienia ludzkości zbuntowanej przeciw Bogu dokonanego przez Chrystusa w Misterium Paschalnym Jego Śmierci i Zmartwychwstania. W poszukiwaniu odpowiedzi nawet mędrzec albo historyk mógłby znużyć się rozważaniem albo wertowaniem swojej biblioteki. Tymczasem odpowiedź jest prosta, choć może wydawać się prowokująca – tą osobą jest Maryja.

Warto przypomnieć, co zapisane jest w Katechizmie Kościoła Katolickiego na temat tajemnicy Niepokalanego Poczęcia:

Aby być Matką Zbawiciela, „została obdarzona przez Boga godnymi tak wielkiego zadania darami” (LG 56). W chwili Zwiastowania anioł Gabriel pozdrawia Ją jako „pełną łaski” (Łk 1,28). Istotnie, by móc dać dobrowolne przyzwolenie wiary na zapowiedź swego powołania, było konieczne, aby Maryja była całkowicie przeniknięta przez łaskę Bożą.

W ciągu wieków Kościół uświadomił sobie, że Maryja, napełniona „łaską” przez Boga (Łk 1,28), została odkupiona od chwili swego poczęcia. Właśnie to wyraża dogmat Niepokalanego Poczęcia, ogłoszony w 1854 r. przez papieża Piusa IX:

Najświętsza Maryja Dziewica od pierwszej chwili swego poczęcia, przez łaskę i szczególny przywilej Boga wszechmogącego, na mocy przewidzianych zasług Jezusa Chrystusa, Zbawiciela rodzaju ludzkiego, została zachowana nienaruszona od wszelkiej zmazy grzechu pierworodnego.

Maryja została „ubogacona od pierwszej chwili poczęcia blaskami szczególnej zaiste świętości” (LG 56); świętość ta pochodzi w całości od Chrystusa; jest Ona „odkupiona w sposób wznioślejszy ze względu na zasługi swego Syna” (LG 53). Bardziej niż wszystkie inne osoby stworzone Ojciec napełnił Ją „wszelkim błogosławieństwem (...) na wyżynach niebieskich – w Chrystusie” (Ef 1,3). Wybrał Ją „z miłości przed założeniem świata, aby była święta i nieskalana przed Jego obliczem” (por. Ef 1,4).

Ojcowie Tradycji wschodniej nazywają Maryję „Całą Świętą” (Panaghia), czczą Ją jako „wolną od wszelkiej zmazy grzechowej, jakby utworzoną przez Ducha Świętego i ukształtowaną jako nowe stworzenie” (LG 56). Dzięki łasce Bożej Maryja przez całe życie pozostała wolna od wszelkiego grzechu osobistego (KKK, 490-493).

Te słowa z Katechizmu świadczą o szczególnej uprzedzającej opiece Boga, którą Bóg otoczył Maryję. Fragment z Księgi Przysłów, którego przed chwilą słuchaliśmy, mówi przede wszystkim o Słowie, odwiecznym Synu Ojca i odwiecznej Mądrości. W sensie alegorycznym odnosi się jednak także do Maryi, która również od początku była obecna w zamyśle Boga:

Pan mnie stworzył, swe arcydzieło, jako początek swej mocy, od dawna, od wieków jestem stworzona, od początku, nim ziemia powstała (Prz 8,22-23).

Boży plan musiał się wypełnić. Dokonało się to w łonie Anny przez wyjątkowe poczęcie dziecka. Annie i Joachimowi, jak wszystkim rodzicom, Bóg powierzył życie jako cenny depozyt. Oboje zostali wezwani do tego, aby stać się sługami życia, jak o tym przypomina Konstytucja duszpasterska Soboru |Watykańskiego II o Kościele w świecie współczesnym Gaudium et spes:

Bóg bowiem, Pan życia, powierzył ludziom wzniosłą posługę strzeżenia życia, którą człowiek powinien wypełniać w sposób godny siebie. Należy więc z największą troską ochraniać życie od samego jego poczęcia; spędzanie płodu jak i dzieciobójstwo są okropnymi przestępstwami (51).

Każde dziecko poczyna się ze znamieniem grzechu pierworodnego. Maryja jednak – dzięki szczególnemu Boskiemu przywilejowi – została zachowana od tej zmazy. Ona sama opowiedziała o tym w Magnificat: Bóg „wejrzał na uniżenie Służebnicy swojej. Oto bowiem błogosławić mnie będą odtąd wszystkie pokolenia” (Łk 1,48).

Katechizm Kościoła Katolickiego tak naucza o grzechu pierworodnym:

Nauka o grzechu pierworodnym jest w pewnym sensie „odwrotną stroną” Dobrej Nowiny, że Jezus jest Zbawicielem wszystkich ludzi, że wszyscy potrzebują zbawienia i że zbawienie jest ofiarowane wszystkim dzięki Chrystusowi. Kościół, który ma zmysł Chrystusa (por. 1 Kor 2,16), wie dobrze, że nie można naruszyć objawienia grzechu pierworodnego, nie naruszając misterium Chrystusa (389).

Po szczęśliwej nowinie o stworzeniu, po złej nowinie o pierwszym grzechu człowieka i jego buncie przeciw Bogu nadchodzi dobra nowina: zaczyna się czas pojednania. Tajemnica Niepokalanego Poczęcia Maryi przez antycypację czerpie z tego źródła.

Zacytowane na początku tej homilii nauczanie Katechizmu Kościoła Katolickiego mówi także o dochodzeniu przez Kościół w ciągu długich wieków do pełnego zrozumienia i wyjaśnienia słów pozdrowienia, które archanioł Gabriel skierował do Maryi: „pełna łaski”. Zwieńczeniem tego procesu jest właśnie dogmat o Niepokalanym Poczęciu.

Każdego wieczora w czasie nieszporów Kościół poleca nam śpiewać Magnificat i wielbić Boga słowami: „Wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny. Święte jest Jego imię!” (Łk 1,49).

Zaiste, Wszechmocny uczynił dla Maryi wielkie rzeczy. Maryja z kolei uczyniła wielkie rzeczy dla Wszechmocnego, ale także dla nas, pozwalając Bożym darom przynieść wspaniałe owoce. Jej dzieło nie jest jeszcze skończone. Po zakończeniu ziemskiego życia, uniesiona przez aniołów z duszą i ciałem do Nieba, nieustannie wstawia się za nami, abyśmy zostali uwolnieni od wszelkich przewinień, jak o to prosimy w Sekrecie dzisiejszej Mszy świętej¹.

Na dwa i pół tygodnia przed Bożym Narodzeniem uroczystość Niepokalanego Poczęcia jest jakby preludium do tych wielkich rzeczy, których Bóg dokona przez swoje Wcielenie.

Te dobre nowiny są dla nas, ale także dla wszystkich ludzi naszych czasów. Głośmy im, że Bóg pochyla się nad każdym życiem ludzkim od chwili jego poczęcia. „Miłosierdzie jego z pokolenia w pokolenie nad tymi, którzy się go boją” (Łk 1,50)². Zachęcajmy ich bez wytchnienia, aby błogosławili Boga i wychwalali świętość Jego imienia. Od Niego każdy człowiek otrzymuje życie, zdolność ruchu i istnienie (por. Dz 17,28).

Niech pełna łaski Matka Boga, Niepokalane Poczęcie, jak sama siebie nazwała podczas objawień w Lourdes, prowadzi nas pewną drogą do Niebieskiego Jeruzalem, abyśmy widząc Jezusa, kosztowali radości wieczności.

 

Amen.

Dom Jean Pateau OSB

 

 

-----

 

Drogi Czytelniku, prenumerata to potrzebna forma wsparcja pracy redakcji "Christianitas", w sytuacji gdy wszystkie nasze teksty udostępniamy online. Cała wpłacona kwota zostaje przeznaczona na rozwój naszego medium, nic nie zostaje u pośredników, a pismo jest dostarczane do skrzynki pocztowej na koszt redakcji. Co wiecej, do każdej prenumeraty dołączamy numer archiwalny oraz książkę z Biblioteki Christianitas. Zachęcamy do zamawiania prenumeraty już teraz. Wszystkie informacje wszystkie informacje znajdują się TUTAJ. 

 

 

1 Przyjmij, Panie, ofiarę zbawienia, którą Tobie składamy w uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny: jak my wyznajemy, że Ona dzięki uprzedniej łasce Twojej jest wolna od wszelkiej zmazy, tak dla Jej wstawiennictwa od wszelkich przewinień racz nas, Panie, wyzwolić.

2 W tłumaczeniu ks. E. Dąbrowskiego z Wulgaty.