+

Niedziela Palmowa

 

Homilia Przewielebnego Ojca Jeana Pateau

Opata Opactwa Matki Bożej w Fontgombault

(Fontgombault, 5 kwietnia 2020 r.)

 

 

 

Drodzy Bracia i Siostry!

Moi Najdrożsi Synowie!

Oto otwiera się przed nami droga Wielkiego Tygodnia, tygodnia pełnego bólu, podobnie jak czas epidemii, przez który teraz przechodzimy. Obrzędy liturgiczne odbywać się będą za zamkniętymi drzwiami kościołów. Drzwi domów również pozostaną zamknięte.

Niech Pan przyjdzie do nas mimo zamkniętych drzwi, januis clausis (por. J 20,26), tak jak to uczynił dla swoich uczniów po swoim Zmartwychwstaniu. Zamknięte drzwi nie są przeszkodą, jeśli drzwi serc są dlaNiego otwarte. Z dala od kościołów ożywcie waszą rodzinną liturgię przez rozważanie tak bogatych tekstów liturgicznych, przez odmawianie różańca, przez praktykę prawdziwej miłości bliźniego między wami. Diecezje i wspólnoty religijne oddają do waszej dyspozycji wiele narzędzi. Naśladujcie apostołów oczekujących na Zesłanie Ducha Świętego: „Wszyscy trwali jednomyślnie na modlitwie wraz z niewiastami, z Maryją matką Jezusa, i z braćmi jego” (Dz 1,14). Papież Pius XII mawiał: „Rodzina, która się modli, to rodzina, która żyje”, a św. Jan Paweł II dodał: „Rodzina, która modli się zjednoczona, zjednoczona pozostaje”.

Od tego ranka Msza święta, a w szczególności czytania, zanurzają nas w Misterium Paschalnym, w misterium Śmierci i Zmartwychwstania Pana. Wrogi tłum domaga się uwolnienia Barabasza i doprowadza do ukrzyżowania Tego, którego klika dni wcześniej okrzyknął Synem Dawida, Królem Izraela, błogosławionym przybywającym w Imię Pańskie.

Uwolniony Barabasz staje się mimowolnie znakiem odkupienia dokonanego przez Chrystusa: przez śmierć Pana winowajca odzyskał wolność. Ale tłum domagający się uwolnienia przestępcy myli się co do swego rozmówcy. To nie do Piłata, rzymskiego namiestnika, powinien się zwracać, lecz do Boga, źródła wszelkiej prawdziwej władzy. Piłat umywając ręce, dokonuje, tak jak tłum, czynu dogłębnie niegodziwego, który jednak wkomponowuje się w plan Boga.

Na progu tego tygodnia możemy dokonać rachunku sumienia, aby zarazem uznać naszą kondycję grzesznych stworzeń i rzeczywistość zbawienia, które Pan dla nas uzyskał, i nieustannie nam je daje. Czy więc żyjemy tak jak stworzenia zbawione za cenę Jego Krwi? Czy nie jesteśmy w jakiejś mierze odpowiedzialni za to, że nasz świat odwrócił się od Boga? Czy wciąż wierzymy, że potrzebujemy Zbawiciela?

Święty Paweł polecił nam, abyśmy mieli w sobie takie usposobienie, jakie było w Chrystusie Jezusie (por. Flp 2,5). Na początku swego listu zapewniał też Filipian: „Ten, który rozpoczął w was dobrą sprawę, dokona jej aż do dnia Chrystusa Jezusa” (Flp 1,6), a jeszcze w tym samym rozdziale dopowiedział: „z wszelką pewnością Chrystus uwielbiony będzie w moim ciele czy to przez życie, czy też przez śmierć. Bo dla mnie życiem jest Chrystus, a śmierć jest mi zyskiem” (Flp 1,20-21).

Uczeń nie przewyższa mistrza (por. Mt 10,24). Wspomnienie Paschy Chrystusa, Jego przejścia ze śmierci do życia, prowadzi nas do naszej własnej paschy, do tego przejścia, które ma się dokonać w ślad za Chrystusem i z Jego pomocą.

O jakież więc usposobienie mamy starać się w naszym życiu? Wiemy, że chodzi o miłość, hojność, pokorę, wybaczenie, posłuszeństwo Bogu, dar z siebie. Muszą one być jeszcze bardziej radykalne, jeśli chcemy, żeby Chrystus był naszym życiem. Ma się nawrócić całe nasze jestestwo, nie tylko nasze działanie. Odważmy się podjąć to wyzwanie.

Chrystus posłuszny aż do śmierci, i to haniebnej śmierci na krzyżu, oddaje duszę Ojcu. Ojciec dał mu imię „przewyższające wszelkie imię” (Flp 2,9). Śmierć i Zmartwychwstanie Chrystusa – oto całe Misterium Paschalne. Gdy umieramy dla grzechu, dokonuje się w nas śmierć Chrystusa. Gdy Chrystus zmartwychwstaje, wskrzesza nas do nowego życia.

W tych dniach osobiście i w rodzinach spędzajmy czas z Ukrzyżowanym. Módlmy się za siebie nawzajem, za nasze rodziny, za nasze wspólnoty, za naszą ojczyznę i za cały świat – za wstawiennictwem Maryi u stóp Krzyża. Prośmy o łaskę przeżycia tygodnia, który będzie święty nie tylko przez wydarzenia, które się w nim dokonają, ale przede wszystkim przez trwałe nawrócenie serc i otwarcie się na łaski paschalne.

W tych ciemnych dniach, które jednak niosą nadzieję, stary świat odchodzi. Niech w Chrystusie powstanie świat odnowiony!

Dom Jean Pateau

tłum. Tomasz Glanz

----- 

Drogi Czytelniku, w prenumeracje zapłacisz za "Christianitas" 17 złotych mniej niż w zamkniętych do odwołania salonach prasowych. Zamów już teraz, wesprzesz pracę redakcji w czasie epidemii. Do każdej prenumeraty dołączamy książkę z Biblioteki Christianitas.

http://christianitas.org/static/w-prenumeracie-taniej/