Jeden z późnych tomów poetyckich Jana Kasprowicza, czyli opublikowane w 1911 roku „Chwile”, znamionują wielki przełom w opisywanej przez poetę drodze duchowej. Wcześniejszy bunt i ciemność zastąpione zostały całkiem nową postawą człowieka wobec Boga, świata i losu: pojawiła się celebracja każdego przejawu życia, akceptacja oraz pogoda franciszkańskiej nadziei. Nastroje melancholii przestały oznajmiać śmierć, a zaczęły wychylać się ku wierze chrześcijańskiej. Zmienił się również obraz Tatr, z mrocznego i misstycyzującego na przemawiający prostotą i głębią codzienności.
-----
Drogi Czytelniku, skoro jesteśmy już razem tutaj, na końcu tekstu prosimy jeszcze o chwilę uwagi. Udostępniamy ten i inne nasze teksty za darmo. Dzieje się tak dzięki wsparciu naszych czytelników. Jest ono konieczne jeśli nadal mamy to robić.
Zamów "Christianitas" (pojedynczy numer lub prenumeratę)
(1989), doktor nauk humanistycznych, filolog, historyk literatury, eseista, pisarz, tłumacz. Stały współpracownik pisma „Christianitas”. Autor książek, m.in. „Niewiasty z perłą” (Kraków, 2018) czy „Bezkresu poranka” (Kraków, 2020), za którą został uhonorowany Nagrodą Specjalną Identitas. Jego zainteresowania obejmują zarówno dawną poezję mistyczną, jak również kulturę tworzoną w atmosferze tzw. „śmierci Boga” oraz dzieje ruchów kontrkulturowych lat 60. XX wieku.