W poprzednich dwóch latach przedstawiliśmy zestawienia 10 najpopularniejszych tekstów A.D. 2015 oraz A.D. 2016 na naszej stronie. Jak ułożył się wtedy rankingi wciąż można i warto przeczytać.

Swój ranking ma też już rok 2017, w którym nie brakowało tekstów nie tylko ciekawych ale i popularnych.

 

10. Granice wytrzymałości Kościoła

Robert Spaeman

08.02.2017

Papież Franciszek „wychodzi tylko z pewną propozycją”. Jednakże nie jest chyba zakazane nie zgadzać się z propozycjami. Moim zdaniem należy więc się nie zgodzić, kiedy Papież sam stwierdza w Amoris Laetitia, że również Jezus jedynie „proponuje wymagający ideał”. Nie: Jezus nauczał „jak ten, który ma władzę, a nie jak uczeni w Piśmie” (Mt 7, 29). On sam wymagał – między innymi w rozmowie z bogatym młodzieńcem – wewnętrznej konsekwencji w przestrzeganiu dziesięciu przykazań (Łk 18, 18-23). Jezus nie głosił ideału, ale ustanawiał nową rzeczywistość, Królestwo Boże na ziemi. Nie proponował, tylko wzywał i mówił: „Nowe przykazanie daje wam…”. Ta nowa rzeczywistość i to przykazanie pozostaje w bliskim związku z naturą ludzką, którą możemy poznać za pomocą naszego rozumu.

9. Glosa w sprawie różańca do granic

Tomasz Dekert

07.10.2017

Po przeczytaniu tekstu Pani Agaty Skorupskiej-Cymbaluk miałem mieszane uczucia. Do akcji byłem nastawiony pozytywnie, nie budziła we mnie tych samych skojarzeń i obaw, a nawet gdyby chcieć uznać, że jej mocno symboliczny charakter ma w sobie rzeczywiście jakiś element „magiczności”, to nie byłbym skłonny uznawać tego za coś niestosownego. Wiara pozbawiona tego rodzaju symbolicznego wymiaru ma tendencje do osuwania się w intelektualistyczny spirytualizm, który jest co najmniej tak samo niezdrowy jak nadmierny nacisk na fizyczną skuteczność działań symbolicznych. Ale moje wątpliwości nie obejmowały poruszonego przez Autorkę problemu katolicyzmu „iwentowego” („wydarzeniowego”), a reakcja niektórych czytelników na tekst dodatkowo pokazała, że jej uwagi nie są bezpodstawne.

8. Unieszkodliwianie Magisterium. Studium dyskusji o Amoris Laetita, 305

Paweł Grad

12.01.2017

Istnieje ortodoksyjna interpretacja całej ostatniej adhortacji Papieża Franciszka; taka interpretacja, w której wrażliwość wobec sytuacji wyjątkowych nie znosi podstawowych norm doktrynalnych i duszpasterskich istniejących w Kościele. Na przykład nie znosi takiej normy, zgodnie z którą osoby żyjące w powtórnych związkach i w nich współżyjące nie mogą przystępować do Komunii. Niestety przyjęcie tej interpretacji zależy głównie od dobrej woli czytającego. Ci zaś czytelnicy (a jest ich wielu), którym zależy na interpretacji nieortodoksyjnej, z łatwością ją znajdą. Tekst adhortacji im tego nie utrudni, jest on wobec nich bezbronny. Trudno powiedzieć, czy Redaktor Adhortacji (Papież i jego współpracownicy) właśnie taki efekt chciał osiągnąć. Z pewnością jednak taki jest jej właściwy skutek: nie zmienia się doktryny ani dyscypliny, jednocześnie de facto otwierając furtkę, która pozwoliłaby je obejść. To nie jest odpowiedzialne traktowanie prawa; to raczej klasyczny przykład jego psucia.

7. Głos z peryferii

abp Tomasz Peta, abp Jan Paweł Lenga, bp Athanasius Schneider

18.01.2017

Po ogłoszeniu Adhortacji Apostolskiej Amoris laetitiae w niektórych kościołach publikowane były zasady jej praktycznego zastosowania i interpretacje, według których rozwodnicy, którzy wstąpili w cywilny związek z nowym partnerem pomimo węzła sakramentalnego, którym są związani z uprawnionymi małżonkami, są dopuszczani do sakramentów pokuty i Eucharystii, nie wypełniwszy ustanowionej przez Boga powinności zaprzestania pogwałcania węzła ich istniejącego, sakramentalnego małżeństwa.

6. Przeżywany w wierze, homoseksualizm kryje w sobie własną siłę i własną śmierć

Z Philippem Ariño rozmawia Monika Grądzka-Holvoote

30.12.2016

Różnica płci jest fundamentem naszego istnienia, warunkiem ludzkiej miłości. Gdy człowiek przyjmuje różnicę płci, przyjmuje siebie samego, ponieważ część tej różnicy jest zapisana w nim jako w mężczyźnie lub kobiecie. Ponadto różnica ta umożliwia nam przyjęcie drugiej osoby, oddanie się jej w pełni. To dzięki płciowości taki cud jest możliwy. Natomiast homoseksualizm, już na etapie skłonności, jest strachem przed różnicą płci, strachem przed człowieczeństwem. Gdy zaś dochodzi do aktów, ten strach nieświadomie zmienia się w przemoc i odrzucenie drugiej osoby, w odrzucenie siebie, odrzucenie płciowości i człowieczeństwa. W sumie – zmienia się w pogwałcenie przyjaźni.

5. Słownik kodów homoseksualnych - fragmenty

Philippe Ariño

05.01.2017

Przykładów homofobicznej nienawiści ze strony homoseksualnych osób jest mnóstwo. I tak André Gide uznaje tylko pederastów, a mężczyzn fizycznie zniewieściałych uważa za nienormalnych. Jean Genet nie lubił homoseksualistów. Jeden z rozmówców Pierre’a Verdragera, Simon, podobnie jak większość homoseksualnych osób, czuje się zupełnie inny niż wszyscy homoseksualiści (…). Lesbofobia homoseksualnych mężczyzn jest dosyć powszechna, lecz również między kobietami nie jest czymś rzadkim. Violette Leduc, Marguerite Yourcenar lub Cathy Bernheim zastanawiały się, czy nie znosiły tylko kobiet jako takich, czy także kobiet realizujących, jak one, swój popęd. Virginia Woolf natomiast protestowała, gdy kojarzono ją z safistkami oraz z homoseksualnymi mężczyznami przypominającymi kobiety.

4. Franciszek w Poroninie

Michał Barcikowski

05.07.2017

Jest to o tyle bolesne, że dotyczy kogoś, kto z całą pewnością nie jest duchowym słabeuszem. Kto ma niesamowicie trafne intuicje duchowe. Dotyczy to osoby, której głos na rzecz sprawiedliwości społecznej jest słyszalny w świecie jak mało który.

3. Wszyscy jesteśmy przegranymi. Inne spojrzenie na Amoris Laetitia

Jakub Piekart

09.08.2017

Problem z Amoris laetitia można przedstawić następująco: w nauczaniu Jana Pawła II kwadrat zawsze był nazywany kwadratem, natomiast Franciszek zaczął uporczywie nazywać go prostokątem, i zawsze tylko w ten sposób. Chociaż nie ma żadnego błędu w nazwaniu kwadratu prostokątem, zasady kreślarskie uległy już znacznej modyfikacji. Z wymogu kątów prostych i boków równych pozostał tylko ten pierwszy, a kwadrat został przedstawiony jako prostokąt „idealny”. Organiczny rozwój doktryny miałby tu polegać rzekomo na tym, że zmiana dyscypliny sakramentalnej dokonuje się „na około”, tj. na podstawie doktryny, która nie jest w oczywisty sposób sprzeczna z wcześniejszym nauczaniem. W tej rzekomej ciągłości nauczania pomija się jednak to, że nowej dyscypliny sakramentalnej nie można w żaden sposób wyprowadzić z doktryny wcześniejszej.

2. Dlaczego nie pojadę z różańcem na granice

Agata Skorupska-Cymbaluk

04.10.2017

Pozostając przy tym uproszczonym i podstawowym znaczeniu symbolu ponawiam pytanie: co symbolizuje odmawianie różańca na granicy państwa? Jaka jest teologiczna treść wyboru tego konkretnego, specyficznego miejsca? Jakie duchowe znaczenie ma owo otoczenie Polski modlitwą?

1. O duchowych (i nie tylko) pożytkach walki z kornikiem

Andrzej Bobiec

Tym, co szczególnie w całej sprawie powinno niepokoić katolika nie jest jednak „alternatywna nauka”, a stosowana na użytek resortowej kampanii prostacka wykładnia Bożego nakazu „czyńcie sobie ziemię poddaną”. Można odnieść wrażenie, że „teologiczny” wątek pojawia się coraz częściej na licznych organizowanych przez resort środowiska konferencjach, we wspierających go programach telewizyjnych, audycjach radiowych, publikacjach prasowych i elektronicznych.