10 najpopularniejszych artykułów na christianitas.org w roku 2016
Rok temu przedstawiliśmy pierwsze zestawienie 10 najpopularniejszych tekstów A.D. 2015 na naszej stronie. Jak ułożył się wtedy ranking wciąż można i warto przeczytać.
Swój ranking ma też już roku 2016, w którym nie brakowało tekstów nie tylko ciekawych ale i popularnych.
10. Łacina jest językiem przyszłości
Dominika Krupińska rozmawia z Marcelem Peresem
2.08.2016
W przeciwieństwie do tego, co można by pomyśleć, rozważając obecną sytuację muzyki kościelnej u katolików, nie wszystko jest stracone, nawet jeśli dzieło, którego trzeba dokonać, jest ogromne. Sytuacja doktrynalna nigdy nie była tak przychylna prawdziwemu renesansowi śpiewu liturgicznego. Musimy okazać najwyższą wnikliwość, by rozróżnić to, co w akcji liturgicznej jest akcydentalne, aby w pełnej wolności ponownie oprzeć się na fundamentach, które pozostawili nam przodkowie, ze spokojną pewnością dzieci, które prawowicie wezmą w posiadanie ich dziedzictwo.
9. O księdzu, który pachnie nacjonalistami
Paweł Milcarek
29.08.2016
Ksiądz Międlar idzie drogą, którą poszła większość tzw. księży-robotników we Francji: po przyjęciu stylu życia swych podopiecznych z robotniczych dzielnic szybko okazali się bardziej solidarni z popularną tam partią komunistyczną niż z Ewangelią i Kościołem.
Paweł Grad
8.09.2016
Naturalne byłoby więc, aby katoliccy uczestnicy w ramach dialogu ze stroną homoseksualną przedstawili katolicki punkt widzenia na temat osób homoseksualnych. Tak się jednak nie dzieje. Przekaz kampanii jest jednoznacznie zdominowany przez narrację narzuconą przez partnerów ze organizacji na rzecz homoseksualistów – narrację sprzeczną z nauczaniem Kościoła katolickiego. W informatorze zamieszczonym na stronie kampanii stanowiącym wyciąg z broszury organizacji „Wiara i tęcza” znajdziemy tezy wprost zaprzeczające negatywnej moralnej ocenie czynów homoseksualnych oraz nauce zawartej w Piśmie świętym. Udział katolickich publicystów ogranicza się do wspierania tej perspektywy, bez zaburzenia jej przypomnieniem o poważnym grzechu, jaki stanowi czynny homoseksualizm i poważnym problemie, jakim jest skłonność homoseksualna.
W związku z tym postanowiliśmy zrobić to za redaktorów Tygodnika Powszechnego, Więzi, Znaku i Kontaktu.
7. Co naprawdę powiedział kard. Schoenborn o adhortacji Amoris Laetitia?
Tomasz Rowiński
2.06.2016
Choć wypowiedzi kard. Schönborna o adhortacji wzbudziły tak wieke kontrowersji to wygląda, że mało kto się z nimi zapoznał. Tymczasem warto wreszcie dokładniej przeanalizować słowa, które wypowiedział podczas wykładu wygłoszonego 9 kwietnia, nazajutrz po prezentacji rzymskiej Amoris Laetitia, w Międzynarodowym Instytucie Teologicznym w Trumau.
6. Posoborowa reforma liturgiczna z perspektywy półwiecza (aktualizacja obrazu)
Paweł Milcarek
27.07.2016
Posoborowa reforma liturgiczna ma już tyle lat, że właśnie zaczęła fetować swoje kolejne półwiecza: pięćdziesiąt lat od uchwalenia przez Sobór Konstytucji o świętej liturgii (1963), tyleż lat od powołania Consilium (1964) i tyle samo od dopuszczenia języków narodowych we Mszy rytu rzymskiego (1965). Już niedługo kolejne okrągłe rocznice: ogłoszenia Obrzędu Święceń jako pierwszej księgi liturgicznej reformy (1968) i oczywiście – wprowadzenia Novus Ordo Missae (1969) przez utworzoną w tymże roku nową instytucję: Kongregację Kultu Bożego. W końcu dojdziemy i do jubileuszu wysłania „architekta reformy” abp. Annibalego Bugniniego na stanowisko pronuncjusza do Teheranu (1976), co zwykle – słusznie czy niesłusznie – uznawane jest za pierwszy objaw niezadowolenia Papieża z tego, dokąd zaszła reforma. Im dalej będziemy od tych rocznic, tym więcej będzie – na tle niezmiennego oficjalnego optymizmu z obchodów rocznicowych – głosów krytycznych pośród wybitnych osobistości Stolicy Apostolskiej, wraz z przeprosinami za związane z reformą jej nadużycia. W końcu pojawi się nawet – w nurcie ratzingerowskim – nuta negatywnej oceny samej reformy posoborowej; zostanie ona poddana krytyce jako nie tyle wyraz, lecz zniekształcenie zasad ogłoszonych przez Vaticanum II.
5. Test trydencki księdza Jana Kaczkowskiego
Piotr Chrzanowski
30.03.2016
Ks. Jan miał głęboko uwewnętrznione nauczanie Soboru Trydenckiego o Najświętszej Ofierze Mszy Świętej, o Eucharystii. To pewnie dlatego tak bliski mu był Benedykt XVI, dlatego identyfikował się z definicja „skromnego pracownika winnicy Pańskiej”. I zapewne dlatego zostawił po sobie m.in. prośbę o pochowanie go w kompletnych szatach kapłańskich, takich jakie zakładał na siebie „przystępując do ołtarza Bożego, do Boga który rozweselał jego młodość”. Może w tym był najbardziej kontrkulturowy, także na płaszczyźnie wewnątrzkościelnej, choć niewiele teraz, po jego śmierci o tym usłyszymy, tak w głównych mediach katolickich jak w ponoć „odzyskanych” mediach publicznych zwanych też narodowymi.
Paweł Milcarek
12.09.2016
Jeśli komuś trudno zobaczyć na czym polega dokonane tu nadużycie, może spróbujmy wyobrazić sobie następne kampanie, w których „Tygodnik Powszechny”, „Znak”, „Więź” i „Kontakt” mogłyby się znaleźć, gdyby trzymały się zawsze tej samej logiki: dłoń opleciona różańcem ściskałaby się np. z dłonią kibola-narodowca z odpowiednimi opaskami, a w tle może białostocka katedra? Nie, jednak nie? Na pewno nie. Dlatego nie, ponieważ tak naprawdę wiemy wszyscy, że taki plakat pokazywałby – jak plakat kampanii „gejowskiej”– akceptujące spotkanie postaw, a nie spotkanie ludzi.
Michał Barcikowski
10.12.2016
Nie mamy obecnie danych, by stwierdzić potwierdzenie się którejś z tych hipotez. Nie mając takich podstaw, nie powinniśmy też ani wyrokować, ani rozsiewać wokół siebie gotowych wyroków.
2. Nie możemy być zadowoleni ze sposobu wdrożenia Konstytucji io Liturgii Świętej
kard. Robert Sarah
13.07.2016
Liturgia nie jest miejscem, w którym ma być promowana moja kultura. To raczej miejsce, gdzie moja kultura otrzymuje łaskę Chrztu świętego, gdzie moja kultura jest wynoszona do Bożego poziomu. Poprzez Liturgię Kościoła, którą misjonarze zanieśli aż po krańce świata, Bóg mówi do nas, On nas zmienia i uzdalnia nas do bycia częścią Jego Boskiego życia.
Monika Grądzka-Holvoote
4.08.2016
Niezbędne jest kilka słów wyjaśnienia w sprawie wczorajszych zajść w kościele św. Rity w XV dzielnicy Paryża. Zacznijmy od rzeczy naważniejszej; budynek ten nigdy nie był własnością Kościoła rzymsko-katolickiego. Nigdy nie służył żadnej, legalnej parafii katolickiej, choć odprawiano w nim od niedawna tradycyjną katolicką liturgię.
