Piąty stopień pokory. Czytanie Reguły (dzień trzydziesty trzeci)
Dzisiejszy fragment Reguły wiele mówi o tym, jak święty Benedykt rozumie zadania opata.
Czwarty stopień pokory. Czytanie Reguły (dzień trzydziesty drugi)
Według świętego Benedykta i wcześniejszych ojców, trwanie w posłuszeństwie przełożonym i braciom było swego rodzaju męczeństwem.
Trzeci stopień pokory. Czytanie Reguły (dzień trzydziesty pierwszy)
Poddanie się drugiej osobie nikomu nie przychodzi z łatwością.
Drugi stopień pokory. Czytanie Reguły (dzień trzydziesty)
Drugi stopień pokory wyraża naszą cześć dla słów Pana.
Trzeba zatem wystrzegać się złych pożądań. Czytanie Reguły (dzień dwudziesty dziewiąty)
Aby strzec się złych pragnień, trzeba nauczyć się je rozpoznawać. Ludzie, którzy zapominają o Bogu, otwierają się na działanie Szatana. Podobnie dzieje się z całymi społeczeństwami czy kulturami. Natomiast pamięć o Bogu otwiera człowieka na miłość.
Czynić własną wolę zabrania nam Pismo Święte. Czytanie Reguły (dzień dzwudziesty ósmy)
Wstąpiwszy do klasztoru człowiek nie może realizować dalej własnej woli. W sposób nieunikniony zetknie się z zadaniami, których najchętniej by nie wykonywał.
Człowiek powinien być przekonany. Czytanie Reguły (dzień dwudzuesty siódmy)
Mnich podoba się Bogu nie dlatego, że może pochwalić się życiem bez skazy, lecz dlatego, że trwa w klasztorze, że żyje cały czas przed Obliczem Pana.
O pierwszym stopniu pokory mówimy. Czytanie Reguły (dzień dwudziesty szósty)
Co Pismo Święte i Ojcowie mówią o lęku przed Bogiem?
Bracia, Pismo Święte woła do nas. Czytanie Reguły (dzień dwudziesty piąty)
Musimy wstępując do góry po stopniach naszych czynów wznieść ową drabinę, która ukazała się we śnie Jakubowi.
Postępujmy tak, jak mówi Prorok. Czytanie Reguły (dzień dwudziesty czwarty)
Wszystko to, co Jezus uczynił i czyni nadal, odnaleźć można w ciszy Hostii.
Posłuszeństwo to jednak tylko wówczas jest Bogu przyjemne. Czytanie Reguły (dzień dwudziesty trzeci)
Nasz ojciec, święty Benedykt pragnie, by nasze posłuszeństwo było „Bogu przyjemne” i „miłe ludziom”.
Najprzedniejszym stopniem pokory. Czytanie Reguły (dzień dwiedziesty drugi)
To jest benedyktyńskie posłuszeństwo: słuchanie, które zmienia życie.
Przykazania Boże codziennie w czynach wypełniać. Czytanie Reguły (dzień dzwudziesty pierwszy)
Jeżeli zasady te będziemy nieustannie, we dnie i w nocy, wypełniać i jeżeli w dzień sądu zyskają one uznanie, wówczas otrzymamy od Pana nagrodę, którą On sam obiecał.
Lękać się dnia sądu. Czytanie Reguły (dzień dwudziesty)
Jeśli pragniecie łaski modlitwy, takiej jak opisał ją święty Benedykt w 56. punkcie „narzędzi” dobrych uczynków, zacznijcie od odmawiania różańca najlepiej jak potraficie, najczęściej i najdłużej jak możecie.
Nie działać pod wpływem gniewu. Czytanie Reguły (dzień dziewiętnasty)
„Narzędzia” dobrych uczynków mają swoje źródło w słowach Jezusa w Ewangelii. Przenika je światło ośmiu błogosławieństw.
Przede wszystkim kochać Boga. Czytanie Reguły (dzień osiemnasty)
W „Regule Mistrza”, z której Święty Benedykt tak mądrze czerpał, po rozdziale o opacie następuje nauka o podstawach życia chrześcijańskiego.
We wszystkim więc niech wszyscy idą za Regułą. Czytanie Reguły (dzień siedemnasty)
Święty Benedykt wystrzega się braku roztropności i przesady. Chce, by jego mnisi we wszystkim stosowali umiar, zgodnie z naukami św. Jana Kasjana.
Ilekroć trzeba w klasztorze. Czytanie Reguły (dzień szesnasty)
Święty Benedykt kieruje do opata wspaniale wyważoną przestrogę.
Przede wszystkim nie wolno mu zaniedbywać. Czytanie Reguły (dzień piętnasty)
Ten fragment Reguły przemawia do mnie wyjątkowo, ponieważ stale mam przed oczami sytuację naszego niewielkiego, bardzo jeszcze młodego klasztoru.
Opat powinien zawsze pamiętać, kim jest. Czytanie Reguły (dzień czternasty)
Święty Benedykt chce, by zarówno osoby, jak i rzeczy były prawdziwie tym, czym są nazywane.
Przekonywaj, proś, karć! Czytanie Reguły (dzień trzynasty)
Święty Benedykt udziela opatowi tych samych napomnień, co święty Paweł Tymoteuszowi.
Opat nie powinien nikogo w klasztorze wyróżniać. Czytanie Reguły (dzień dwunasty)
Wezwanie Świętego Benedykta, by kochać każdego tak samo i by odrzucić faworyzowanie czy stronniczość, ma swoje korzenie w nauczaniu świętego Pawła o jedności i równości w Chrystusie.
