Summorum Pontificum: Liturgia i władza
Celem niniejszego tekstu będzie przyjrzenie się motu proprio Summorum Pontificum (dalej: SP), a więc zarządzeniu Benedykta XVI znoszącemu ograniczenia w sprawowaniu liturgii sprzed reform posoborowych, jako dokumentowi dotyczącemu problemu władzy w Kościele, w pierwszym rzędzie władzy papieskiej.
Dykasteria Kultu Bożego i stara msza w Melbourne, czyli o przemianie Kościoła w folwark
Wyobraźmy sobie następującą sytuację. Na Tron Piotrowy zostaje wybrany papież o poglądach mocno konserwatywnych, w dodatku żywiący duże nabożeństwo do św. Pawła VI i bezwzględnie przekonany do jego rozstrzygnięć zawartych w Humanae vitae.
Traditionis Custodes, czyli mysterium malitiae
Motu proprio papieża Franciszka, w którym pochylił się on z ojcowską troską nad błądzącymi tradycjonalistami, jest dokumentem pełnym tajemnic.
Summorum Pontificum a pojednanie w Kościele. Polemika z progresywną krytyką opcji liturgicznej Benedykta XVI
Podejście progresywnych liturgistów do tego wymiaru motu proprio Benedykta XVI stanowi bardzo interesującą i znaczącą ilustrację problemów, jakie w Kościele katolickim wywołała posoborowa reforma liturgiczna i jej, jeśli można się tak wyrazić, ideologiczna obróbka.
Summorum Pontificum jako eksperyment, czyli meandry myśli kard. Roche’a
W motu proprio papieża Franciszka Traditionis Custodes, a w sposób bardziej jednoznaczny w dołączonym do niego liście do biskupów można dopatrzyć się krytyki w stosunku do Benedykta XVI i Summorum Pontificum.
Tradycja, papiestwo i reforma liturgii. Problematyzacja tradycji w Kościele katolickim a dialog z prawosławiem
Nie chodzi nawet o to, że pojęcie tradycji zniknęło z katolickiego słownika, ale że funkcjonuje ono w nim jako kategoria niejasna i nienormatywna.
Odrzucenie wojny sprawiedliwej, czyli o niesprawiedliwości
Stanowisku Papieża Franciszka w sprawie rosyjskiego ataku na Ukrainę.
Nowy Doktor Kościoła albo czy Papież Franciszek wie, co robi?
Franciszek ogłosił Doktorem Kościoła świętego, którego poglądy i aktywność można potraktować jako antytezy jego własnych.
Jak nie prowadzić dialogu międzyreligijnego. Jonathana Sacksa, "Not in God's Name"
Jeżeli wszyscy czołowi myśliciele zatroskani o pokój między wyznawcami różnych tradycji religijnych i specjaliści od dialogu reprezentują ten sam lub analogiczny paradygmat myślenia, co autor Not in God’s Name, to dialog ten ma jeszcze mniej sensu.
„Sprzeczna z reformą”, czyli o anachronizmach arcybiskupa Roche’a
Jednym z elementów, który czyni obecnie bycie członkiem Kościoła katolickiego doświadczeniem rozpaczliwie ekscytującym jest fakt, iż stosunkowo często towarzyszy temu poczucie zażenowania
Traditionis custodes i „Reset” abp. Rysia, czyli o pustosłowiu
Na tradycjonalistów nasz nieśmiały Ojciec Święty wystosował paragrafy, a o dbanie o nieekscentryczność i wierność księgom liturgicznym tylko biskupów poprosił. Paragrafy trzeba wyegzekwować. A prośby?
O liturgii tradycyjnej, reformie, tradycjonalistach i Traditionis custodes – wybrane kwestie dyskutowane
Odpowiadamy na kwestie dyskutowane w internecie.
Traditionis custodes, czyli problem konkurencyjnych koncepcji jedności
Sprzeciw nie wynika po prostu z nieposłuszeństwa, jakby sprzeciwiający się byli niegrzecznymi bachorami albo pełnymi pychy arogantami, ale z innego rozumienia samej fundamentalnej zasady jedności.
O. Arturo Sosa SJ w pułapce kultury, czyli teologia sekularyzacji na mieliźnie
Trudno mi jednak pozbyć się odczucia, że w obu przypadkach mamy do czynienia z jakimś analogicznym mentalnym zastopowaniem.
Niekończące się lata siedemdziesiąte, czyli długi sen o. Thomasa Reese’a SJ
Reese doskonale wie, w jakim znajduje się momencie, jego zasadniczą motywacją jest przecież troska o „przyszłość reformy liturgicznej”, którą procesy ostatnich dekad przekierowały na niedopuszczalne jego zdaniem tory.
Epifania apokryficzna
Zastanawiam się na ile ten misteryjno-inicjacyjny wymiar Epifanii, był kiedykolwiek obecny na Zachodzie.
Visibilia et invisibilia, czyli o pewnym rozróżnieniu
Zgodnie z jej logiką, wszystko, ale to absolutnie wszystko co jest widzialne, jest też ludzkie i zmienne.
Czym jest muzyka sakralna? Teorie sacrum a muzyka
Czym zatem jest muzyka sakralna? Idąc za dokonanymi tu generalizacjami można by powiedzieć krótko: jest to muzyka rytualna, tradycyjna i dająca doświadczenie transcendencji.
Od Kościoła tradycji do Kościoła relacji, czyli o teologizacji socjologii
O teologizacji hipotez socjologicznych w wypowiedzi bp Damian Muskusa.
Liturgie feministyczne, czyli jak otworzyć, aby zatrzasnąć na amen
W tej podszytej hermeneutyką podejrzeń i teorią wyłączności podmiotu koncepcji uderzający jest jej anty-uniwersalistyczny i zamykający charakter.
„Duch liturgii” według Bugniniego i tomizm Amoris Laetitia, czyli apofatyczna teoria tradycji
Tomasz Dekert - apofatycznie - pisze o tym czym tradycja nie jest.
Claude Lévi-Strauss a problemy Novus Ordo Missae
Wierni mają być pełni radości paschalnej, ale bez Paschy.
