Ewangelia św. Łukasza, 21, 25-33

 

W owym czasie: Rzekł Jezus uczniom swoim: Będą znaki na słońcu i księżycu i na gwiazdach, a na ziemi uciśnienie narodów od zamieszania szumu morskiego i nawałnicy, skoro ludzie schnąć będą od strachu i oczekiwania tych rzeczy, które będą przychodzić na wszystek świat; albowiem moce niebieskie poruszone będą. A wtedy ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego w obłoku, z mocą wielką i z majestatem. Gdy zaś to dziać się pocznie, spojrzyjcie, a podnieście głowy wasze, bo się przybliża odkupienie wasze. I powiedział im podobieństwo: Spojrzyjcie na figę i na wszystkie drzewa. Gdy już z siebie owoc wydają, wiecie, że już blisko jest lato. Tak i wy, gdy ujrzycie, że się to będzie działo, wiedzcie, że blisko jest królestwo Boże. Zaprawdę mówię wam, że nie przeminie to plemię, aż się wszystko ziści. Niebo i ziemia przeminą, ale słowa moje nie przeminą.

 

św. Beda: Pan pokazuje co nastąpi do wypełnieniu się czasu narodów, mówiąc: Będą znaki na słońcu i księżycu i na gwiazdach.

 

Euzebiusz: Wtedy bowiem nastąpi kres życia podlegającego zniszczeniu a według Apostoła przeminie postać tego świata i nastanie nowy świat, w którym zamiast zwykłego światła sam Chrystus będzie jaśniał niczym jutrzenka i król nowego świata. Moc i chwała Jego światła będzie tak wielka, iż słońce, które teraz świeci oraz księżyc i inne gwiazdy zostaną zakryte przez nadejście większego światła (...) To co czeka świat po zakryciu świateł, z czego powstanie ucisk narodów, wyraża Pan, mówiąc: a na ziemi uciśnienie narodów od zamieszania szumu morskiego i nawałnicy (...) Potem nastanie ucisk spowodowany przez pogan. Dlatego mówi się: skoro ludzie schnąć będą, to znaczy wycieńczeni, od strachu i oczekiwania mianowicie tych rzeczy, które będą przychodzić na wszystek świat. Co zaś wtedy będzie działać na świecie, pokazuje mówiąc: albowiem moce niebieskie poruszone będą.

 

Teofilakt: Nie tylko bowiem śmiertelni będą poruszeni, gdy świat będzie się przemieniał, lecz także Aniołowie zdumieją się tak strasznymi zmianami świata. Dlatego dodaje się: albowiem moce niebieskie poruszone będą (...) A wtedy ujrzą Syna Człowieczego, zarówno wierzący jak i niewierzący. On sam zajaśnieje mocniej niż słońce, a nawet niż krzyż. Dlatego też przez wszystkich będzie poznany.

 

św. Augustyn: To co Pan mówi: przychodzącego w obłoku, można rozumieć na dwa sposoby. Albo w odniesieniu do Jego Kościoła przychodzącego w obłoku, tak jak teraz nie przestaje przychodzić. Lecz wówczas przyjdzie z wielką mocą i władzą, ponieważ większa moc i panowanie ukaże się wiernym, którym też da wielką siłę, by nie zostali pokonani przez prześladowanie. Lub też ta chmura odnosi się do jego ciała, które zasiada po prawicy Ojca (...), a które nadejdzie też w chmurze, ponieważ tak przyjdzie jak odszedł. Czytamy przecież w Dziejach Apostolskich (roz.1): „i obłok zakrył go przed ich oczami”.

 

św. Jan Chryzostom: Zawsze bowiem Bóg pojawia się w chmurze, zgodnie ze słowami psalmu 96: „Obłok i mgła wokoło niego”, stąd też i Syn człowieczy nadejdzie w obłokach, jak Pan i Bóg, nie ukrywając się, lecz w chwale właściwej Bogu. Dlatego też dodaje: z mocą wielką i z majestatem

 

św. Grzegorz Wielki: Ponieważ poprzednie słowa były skierowane do odrzuconych, to teraz Jego słowa służą pocieszeniu wybranych. Dodaje się bowiem: Gdy zaś to dziać się pocznie, spojrzyjcie, a podnieście głowy wasze, bo się przybliża odkupienie wasze. Tak jakby mówił: Gdy klęski świata będą coraz większe, podnieście głowy wasze, to znaczy rozjaśnijcie serca. Skoro bowiem skończy się ten świat, którego nie jesteście przyjaciółmi, blisko jest zbawienie, którego poszukiwaliście. Często bowiem w Piśmie świętym głowa jest synonimem umysłu. Tak jak bowiem przez głowę są rządzone członki, tak też myśli są kierowane przez umysł. Podnieść zaś głowy, to znaczy wynieść nasze umysły do radości niebieskiej ojczyzny.

 

Teofilakt: przybliża się odkupienie wasze, to znaczy, pełna wolność duszy i ciała. Tak jak bowiem pierwsze nadejście Pana służyło naprawie naszych dusz, tak drugie będzie służyło naprawie ciał.

 

św. Grzegorz Wielki: O tym, iż świat winien być deptany oraz odrzucony, ujawnia Pan przez odpowiednie porównanie, gdy dodaje: Spojrzyjcie na figę i na wszystkie drzewa. Gdy już z siebie owoc wydają, wiecie, że już blisko jest lato. Tak i wy, gdy ujrzycie, że się to będzie działo, wiedzcie, że blisko jest królestwo Boże. Jakby przez to mówił: Tak jak z owocu drzewa poznaje się bliskość lata, tak też ze zniszczenia świata poznaje się, iż blisko jest królestwo Boże. Pokazuje przez to, iż owocem świata jest zniszczenie (...) Dobrze zaś królestwo Boże jest porównane do lata, ponieważ wówczas przeminą ciemności naszego smutku, a dni życia zajaśnieją jasnością wiecznego słońca (...) Wszystko zaś zapowiedziane jest potwierdzone z wielką pewnością, gdy Pan dodaje: Zaprawdę mówię wam, że nie przeminie to plemię, aż się wszystko ziści.

 

Euzebiusz: Pokoleniem nazywa tu nowe pokolenie swego świętego Kościoła, pokazując, iż będzie trwać lud wiernych aż do czasu, gdy zobaczy to wszystko i ujrzy własnymi oczyma spełnienie słów Pańskich.

 

Teofilakt: Niebo i ziemia przeminą, ale słowa moje nie przeminą. Jakby mówił przez to: Chociaż wszystko będzie poruszone, to moja wiara nie osłabnie. Wskazuje przez to, że Kościół stoi ponad wszelkim innym stworzeniem. Jeśli nawet stworzenie będzie podlegać przemianie, to Kościół zaś wiernych i słowa ewangelii będą trwać.

 

Tomasz z Akwinu

 

przeł. Lech Szyndler