23 marca, 23 lipca, 22 listopada

 

¹³ Kto zaś na posiłek nie przyszedłby przed wersetem tak, aby wszyscy mogli odmówić wspólnie werset i modlitwę i razem do stołu usiąść, ¹⁴ kto by więc nie przyszedł przez lekceważenie lub z własnej winy, do dwóch razy otrzyma tylko naganę. ¹⁵ Gdyby się nie poprawił, należy zabronić mu udziału we wspólnym posiłku. ¹⁶ Będzie jadł sam, pozbawiony towarzystwa wszystkich braci, nie dostanie też swojej porcji wina, aż się poprawi i za swój błąd zadośćuczyni. ¹⁷ Podobnej karze podlega ten, kto nie byłby obecny przy wersecie, odmawianym po posiłku.

¹⁸ Niechaj nikt się nie waży jeść coś lub pić przed wyznaczoną porą posiłku albo po niej. ¹⁹ Jeśli natomiast przełożony ofiaruje coś jakiemuś bratu, a ten odmówi przyjęcia, to w chwili, gdy zapragnie tego, czego odmówił, czy czegokolwiek innego, nic w ogóle nie dostanie, póki w sposób stosowny nie naprawi swego błędu.

 

Są spóźnienia na nabożeństwa, ale są i spóźnienia na posiłki. W tym drugim przypadku trudniej znaleźć tolerancyjną strefę buforową, jak w przypadku „pierwszego Psalmu“ w oficjum. Trzeba po prostu przyjść razem z innymi, stanąć na swoim miejscu przy stole, odmówić razem modlitwę i usiąść. Z drugiej strony - spóźnienie, które zostanie ukarane, musi też być naprawdę zawinione: Reguła mówi o zaniedbaniu (neglegentia) lub świadomym przekroczeniu zasady (tak tu chyba trzeba tłumaczyć wieloznaczne słowo vitium). Zaniedbanie to na przykład lekkomyślne niedopatrzenie w przewidywaniu czy dotrę na czas. Vitium to już raczej wewnętrzna gotowość, by przychodzić kiedy się chce. Obie te rzeczy są przeciw Regule, nie tylko w sprawie spóźnienia na posiłki.

Spóźnienie się na posiłek przynosi pewne szkody porządkowe, czasami przysparza pracy usługującym do stołu, a czasami wprowadza okazję do niesnasek. To też są powody, dla których wspólnota dba o punktualne i regularne przystępowanie do posiłków. Jednak rzeczą szczególnie ważną pozostaje związek posiłku z modlitwą, przed i po. Nie zdążył na posiłek ten, kto nie przyszedł na modlitwę. Urwał się z posiłku ten, kto odszedł przed dziękczynieniem.

Modlitwy związane z posiłkiem to jedna z najmocniejszych kotwic - dla osobistego związku człowieka z Bogiem, dla teologicznego zorientowania życia wspólnoty.

 

PM

 

----- 

Drogi Czytelniku, skoro jesteśmy już razem tutaj, na końcu tekstu prosimy jeszcze o chwilę uwagi. Udostępniamy ten i inne nasze teksty za darmo. Dzieje się tak dzięki wsparciu naszych czytelników. Jest ono konieczne jeśli nadal mamy to robić.

Zamów "Christianitas" (pojedynczy numer lub prenumeratę)

Wesprzyj "Christianitas