16.03 - 16.07 - 16.11

 

Rozdział 37. O starcach i dzieciach

¹Chociaż ludzie mają wrodzoną sobie naturalną skłonność okazywania miłosierdzia zarówno starcom jak i dzieciom, powinien ich jednak osłaniać także autorytet Reguły. ²Należy zawsze brać pod uwagę ich słabość. Surowych przepisów Reguły w sprawie pożywienia nie można w żadnym przypadku do nich stosować. ³Trzeba ich traktować z życzliwością i pozwolić na jedzenie przed wyznaczonym czasem.

 

Święty Benedykt ma pojęcie „natury ludzkiej” wzięte z najlepszych klasycznych rozpoznań filozoficznych: „natura” nie jest tam brutalnym komponentem człowieczeństwa, lecz jego racjonalnym ładem. Dlatego prawo nie musi chronić słabych przed naturą – lecz raczej dodaje swój autorytet do tego, ku czemu „jest pociągana” sama natura ludzka. Natura skłonna jest do chronienia starców i dzieci miłosierdziem; Reguła potwierdzi tę skłonność.

„Należy zawsze mieć wzgląd na ich słabość”. Oto jeden z tych fragmentów w Regule, który mocno odbija nie tylko od klisz na temat klasztorów, ale faktycznie także od rzeczywistości niektórych surowszych nurtów monastycyzmu. Benedyktyni otaczają opieką to, co słabe.

Reguła mocno zakazuje obejmowania starców i dzieci restrykcjami co do pokarmu, zaleca natomiast jeszcze raz „łagodne spojrzenie”, pia consideratio.

 

PM

 

----- 

Drogi Czytelniku, skoro jesteśmy już razem tutaj, na końcu tekstu prosimy jeszcze o chwilę uwagi. Udostępniamy ten i inne nasze teksty za darmo. Dzieje się tak dzięki wsparciu naszych czytelników. Jest ono konieczne jeśli nadal mamy to robić.

Zamów "Christianitas" (pojedynczy numer lub prenumeratę)

Wesprzyj "Christianitas"

-----