Ewangelia św. Marka, 6, 7-13

 

W owym czasie: Wezwał Jezus dwunastu, i począł ich po dwóch rozsyłać, i dawał im moc nad duchami nieczystymi. I rozkazał im, aby nic na drogę nie brali, jak tylko laskę, ani torby podróżnej, ani chleba, ani pieniędzy w trzosie; ale by chodzili w sandałach, a nie wdziewali dwóch sukien. I mówił im: Gdziekolwiek wejdziecie do domu, tam mieszkajcie, aż stamtąd wyjdziecie. A gdziekolwiekby was nie przyjęli, i nie słuchali, wychodząc stamtąd, otrząśnijcie proch z nóg waszych, na świadectwo im. A wyszedłszy, przepowiadali, aby pokutę czynili. I wyrzucali wielu czartów, i wielu chorych olejem namaszczali, i uzdrawiali.

św. Beda: Łaskawy i łagodny Pan i Nauczyciel nie odmawia sługom i uczniom swoim mocy swojej. I jak sam uzdrawiał wszelkie choroby i wszelkie słabości, tak tę samą moc dał swoim Apostołom. Dlatego mówi się: Wezwał Jezus dwunastu, i począł ich po dwóch rozsyłać, i dawał im moc nad duchami nieczystymi. Lecz wielka jest różnica między daniem a otrzymaniem. To co On czyni, czyni mocą Pana. Oni zaś, jeśli co czynią, to uznają swoją słabość i wyznają moc Pana, mówiąc (Dz. Ap., roz. 3): „W imię Jezusa Nazareńskiego wstań, a chodź”.

Teofilakt: Po dwóch posyła Apostołów, aby stali się ochotniejsi, ponieważ, jak mówi Kohelet (roz. 4): „Lepiej tedy dwom być społem niż jednemu”.

św. Beda: I rozkazał im, aby nic na drogę nie brali, jak tylko laskę, ani torby podróżnej, ani chleba, ani pieniędzy w trzosie; ale by chodzili w sandałach, a nie wdziewali dwóch sukien. Tak winna być ufność głoszącego w Boga, że w sposób pewny wie, iż nie zabraknie mu na utrzymanie obecnego życia, chociaż nie troszczy się o nie i aby umysł jego zajęty sprawami ziemskimi, nie zabiegał mniej o sprawy wieczne.

św. Jan Chryzostom: To także nakazuje Pan, żeby przez ubranie pokazywali jak bardzo dalecy są od pożądania bogactw.

św. Augustyn: Można także poszukać dlaczego św. Mateusz i św. Łukasz zapisali, iż Pan zabronił uczniom zabierania laski, a św. Marek mówi: I rozkazał im, aby nic na drogę nie brali, jak tylko laskę. To innego bowiem oznacza laska, którą według św. Marka można nieść, co innego laska, o której wspominają św. Mateusz i św. Łukasz (…) Jak tylko laskę, odnosi się do władzy otrzymanej od Boga, która jest oznaczona w ten sposób (…) Następnie św. Marek mówiąc, iż mają chodzić w sandałach, wskazuje że mają one jakieś mistyczne znaczenie, to jest, aby stopa nie była zakryta z góry a goła od dołu, co znaczy, aby nie była zakryta Ewangelia i nie opierała się o ziemskie korzyści. Zakaz posiadania czy noszenia dwóch tunik jest napomnieniem, aby postępowali prosto, nie dwulicowo.

św. Beda: Wydaje mi się, ze dwie tuniki ukazują podwójne ubranie. Nie oznacza to, że w miejscach zimnych i śnieżnych należy zadowalać się jednym ubraniem, lecz że tunika odnosi się do całego ubrania, aby ubranie lub coś innego wzbudzało w nas obawę o przyszłość (…) W znaczeniu alegorycznym torba podróżna oznacza trudy światowe, chleb radości ziemskie, pas ukrycie mądrości. Każdy bowiem, kto przyjął urząd nauczania, nie powinien obciążony zajęciami ziemskimi, ulegać pragnieniom cielesnym ani też powierzone sobie bogactwo słowa ukrywać pod leniwą gnuśnością. Następnie mówi się: I mówił im: Gdziekolwiek wejdziecie do domu, tam mieszkajcie, aż stamtąd wyjdziecie. Daje ogólne polecenie stałości, aby strzegli zwyczajów gościnności, unikając, jako czegoś obcego dla głosiciela królestwa niebieskiego, krążenia po domach.

Teofilakt: A gdziekolwiekby was nie przyjęli, i nie słuchali, wychodząc stamtąd, otrząśnijcie proch z nóg waszych, na świadectwo im. Pan nakazuje to, aby pokazali przez to, że długo do nich szli i nic nie zyskali na tym i nic też od nich nie otrzymali, nawet kurzu. Strząsają kurz, aby było to dla nich świadectwo, to znaczy jako oskarżenie ich.

św. Jan Chryzostom: A wyszedłszy, przepowiadali, aby pokutę czynili. I wyrzucali wielu czartów, i wielu chorych olejem namaszczali, i uzdrawiali. Tylko św. Marek opowiada o namaszczaniu olejem. Św. Jakub podobnie mówi w swym Liście apostolskim. Olej bowiem usuwa trudy i jest przyczyną wesela. Namaszczenie olejem oznacza miłosierdzie Boga, uzdrowienie słabości i oświecenie serca. Wszystko to czyni modlitwa.

Teofilakt: Oznacza także łaskę Ducha Świętego, przez którą przemieniają się trudy i otrzymujemy światło wesele duchowe.

św. Beda: Stąd jasne jest, iż od samych Apostołów pochodzi zwyczaj Kościoła świętego, aby chorzy byli namaszczani olejem, poświęconym biskupim błogosławieństwem.

 

Tomasz z Akwinu

 

tłum. Lech Szyndler

 

----- 

Drogi Czytelniku, skoro jesteśmy już razem tutaj, na końcu tekstu prosimy jeszcze o chwilę uwagi. Udostępniamy ten i inne nasze teksty za darmo. Dzieje się tak dzięki wsparciu naszych czytelników. Jest ono konieczne jeśli nadal mamy to robić.

Zamów "Christianitas" (pojedynczy numer lub prenumeratę)

Wesprzyj "Christianitas"