Rozdział 34. Czy wszyscy w równej mierze powinni otrzymywać to, co niezbędne

¹Napisane jest: Każdemu rozdzielano według potrzeby (Dz 4,35). ²Nie chcemy przez to powiedzieć, że należy mieć wzgląd na osoby, co nie daj, Boże!, lecz że trzeba brać pod uwagę słabości ludzi. ³Ten, kto mniej potrzebuje, niechaj dziękuje Bogu i niech się nie smuci. ⁴Ten zaś, kto ma większe potrzeby, niech się upokorzy z powodu swej słabości, a nie wynosi z racji okazywanego mu miłosierdzia. ⁵I w ten sposób wszyscy będą w pokoju. ⁶Przede wszystkim niech nigdzie i z żadnego powodu nie dochodzi do głosu to zło, którym jest szemranie, w jakiejkolwiek formie, czy to w słowie, czy to w jakimś znaku. ⁷Gdyby ktoś został na tym schwytany, powinien ponieść szczególnie surową karę.

 

Zasada odróżnienia może brzmieć dość tajemniczo: nie „wzgląd na osoby” (acceptio personarum), lecz wzięcie pod uwagę słabości (infirmitatum consideratio). A więc nie chodzi o wyróżnianie, lecz o zapobieżenie brakowi. Tak przydziela się każdemu „to, co konieczne”, necessaria – proporcjonalnie do potrzeby. Nie daje to równości, lecz proporcjonalność – taką, w której ten, kto prosi o więcej, wie, że skorzysta z miłosierdzia.

Przy tej okazji Reguła uderza w jednego z cichych zabójców życia wspólnotowego: szemranie. Murmuratio jako stan ducha: niezadowolenie hodowane we wnętrzu i sugerowane innym, lecz nigdy nie wyrażane w sposób w pełni racjonalny, czyli w słowach, za które bierze się odpowiedzialność.

Et ita omnia membra erunt in pace – i w ten sposób wszystkie członki będą w pokoju. Jak widać, pokój jest tu dla wszystkich ważniejszy niż dystrybucja „według potrzeb”. Gdyby trzeba wybierać.

 

PM

 

----- 

Drogi Czytelniku, skoro jesteśmy już razem tutaj, na końcu tekstu prosimy jeszcze o chwilę uwagi. Udostępniamy ten i inne nasze teksty za darmo. Dzieje się tak dzięki wsparciu naszych czytelników. Jest ono konieczne jeśli nadal mamy to robić.

Zamów "Christianitas" (pojedynczy numer lub prenumeratę)

Wesprzyj "Christianitas"

-----