24. lutego (Tylko w roku przestępnym; jeśli rok nie jest przestępny, dodaje się ten fragment do dnia poprzedniego.) 25. czerwca 25. października

Rozdział 18. Jaka powinna być kolejność psalmów

W ten sposób ustaliliśmy porządek psalmów w ciągu dnia. Wszystkie pozostałe psalmy należy rozłożyć równo na siedem nocnych Wigilii, dzieląc jednak dłuższe na dwie części, tak żeby na każdą noc przypadało dwanaście psalmów. Pragniemy wszakże wyraźnie zaznaczyć, że jeśliby komuś ten układ psalmów nie odpowiadał, może rozdzielić je inaczej, w sposób, jaki uzna za lepszy, byleby tylko pamiętał, że w każdym przypadku w ciągu tygodnia powinien zostać odśpiewany cały psałterz w pełnej liczbie 150 psalmów; zaczynać go zaś należy zawsze od niedzielnych Wigilii. Nadmierną bowiem opieszałość w służbie Bogu i brak pobożności okazują ci mnisi, którzy przez jeden tydzień nie odmówią całego psałterza wraz ze zwyczajowymi kantykami. Skoro czytamy, iż nasi święci Ojcowie potrafili wypełnić to zadanie z gorliwością w jeden dzień, zdobądźmy się w naszej oziębłości przynajmniej na to, by wywiązać się z niego w ciągu całego tygodnia.

Rzecz niepodlegająca dyskusji

W tej części Rozdziału 18. nasz ojciec, święty Benedykt kończy rozdzielanie stu pięćdziesięciu psalmów pomiędzy nabożeństwa całego tygodnia. Wykazuje się jednak pokorą i rozsądkiem, zezwalając na to, by psalmy były odmawiane w innym porządku niż ten przez niego ustanowiony. Stawia jednak jeden warunek: każdego tygodnia musi być odmawiany cały psałterz w liczbie stu pięćdziesięciu psalmów, a nowy cykl ma się zaczynać w niedzielne wigilie. Święty Benedykt jest w tym względzie tak jednoznaczny, że nie można mieć wątpliwości, że rezygnacja z odmawiania stu pięćdziesięciu psalmów tygodniowo stanowiłaby sprzeniewierzenie się zasadom Reguły. Odmawianie całego psałterza w ciągu tygodnia jest jednym z niewielu zaleceń świętego Benedykta, które nie podlegają dyskusji.

My w naszej oziębłości

Czemu święty Benedykt tak na to nalega? Wyjaśnia: „Nadmierną bowiem opieszałość w służbie Bogu i brak pobożności okazują ci mnisi, którzy przez jeden tydzień nie odmówią całego psałterza wraz ze zwyczajowymi kantykami. Skoro czytamy, iż nasi święci Ojcowie potrafili wypełnić to zadanie z gorliwością w jeden dzień, zdobądźmy się w naszej oziębłości przynajmniej na to, by wywiązać się z niego w ciągu całego tygodnia”. Jasno wynika z tego, że benedyktyni są zobowiązani do odmawiania w każdym tygodniu całego psałterza.

Dobre owoce

Cotygodniowe powtarzanie psalmów rodzi dobre owoce: mnisi poznają psalmy, a czasem nawet uczą się ich na pamięć. Smak psalmów utrzymuje się długo na podniebieniu duszy i stają się one fundamentem autentycznej chrześcijańskiej kontemplacji, ponieważ przez nie przechodzi na nas modlitwa Chrystusa, my zaś wchodzimy w Jego modlitwę do Ojca.

Przykład Maurystów

Jako że święty Benedykt dopuszczał inny układ psalmów w ciągu tygodnia, benedyktyni z kongregacji św. Maura w XVII wieku skorzystali z tej możliwości. Układ psalmów w liturgii godzin odprawianej w naszym przeoracie bazuje właśnie na układzie maurystowskim.

Mark Kirby OSB

tłum. Natalia Łajszczak