Z serii rozważań świętego Jana Pawła II dotyczących darów Ducha Świętego:

Pierwszy i najwyższy z tych darów [Ducha Świętego] to Mądrość, która jest światłem otrzymywanym z wysoka, specjalnym udziałem w tajem­niczym i najwyższym poznaniu, właściwym samemu Bogu. Czytamy bowiem w Piśmie Świętym: «Dlatego się modliłem i dano mi zrozumienie, przyzywałem, i przyszedł na mnie duch Mądrości. Przeniosłem ją nad berła i trony i w porównaniu z nią za nic mia­łem bogactwa» (Mdr 7,7-8).
Owa wyższa mądrość jest korzeniem nowego poznania, po­znania przenikniętego miłością, dzięki której dusza może się nie­jako oswoić z rzeczami Boskimi i w nich rozsmakować. Św. To­masz mówi o «pewnym smaku Boga» (por. Summa Theol. II-II, q. 45, a. 2, ad 1), dzięki któremu prawdziwy mędrzec posiada nie tylko znajomość rzeczy Boskich, lecz także ich doświadcza i je przeżywa.
Ponadto mądrościowe poznanie daje nam szczególną zdolność oceny rzeczy ludzkich według Boskiej miary, w świetle Boga. Chrześcijanin oświecony tym darem potrafi sięgać wzrokiem do głębi rzeczywistości świata i nikt lepiej od niego nie jest w stanie docenić autentycznych wartości stworzenia, patrzy na nie bowiem oczyma samego Boga. '
Wspaniałym przykładem tego głębszego zrozumienia «mowy stworzenia» jest «Pochwała stworzenia» św. Franciszka z Asyżu.
Dzięki temu darowi całe życie chrześcijanina, jego losy, prag­nienia, plany i osiągnięcia zostają ogarnięte tchnieniem Ducha, przeniknięte światłem, które płynie z Niebios, o czym świadczą liczne dusze wybrane, także w naszych czasach, a dzisiaj św. Klelia Barbieri, jaśniejący przykład kobiety bogatej w Mądrość, po­mimo młodego wieku.
We wszystkich tych duszach powtarzają się «wielkie rzeczy», których Duch Święty dokonał w Maryi. Prosimy więc Tę, którą Tradycja wielbi jako Sedes Sapientiae, aby każdemu dopomogła w rozsmakowaniu się w rzeczach niebieskich.

 

Jan Paweł II

(rozważanie przed modlitwą Regina coeli, 9.4.1989)

 

oprac. Paweł Milcarek