Z rozważań świętego Jana Pawła II poświęconych wezwaniom Litanii do Najświętszego Serca Jezusowego:

 

Serce Jezusa, starte dla grzechów naszych!
Jezus z Nazaretu, który przy Ostatniej Wieczerzy rzekł: «To jest Ciało moje, które za was będzie wydane... to jest kielich mojej Krwi, która za was zostanie przelana».
Jezus: kapłan wieczny, który przez własną Krew wchodzi do wiecznego przybytku.
Jezus: kapłan, który wedle obrządku Melchizedecha pozostawia nam swoją Ofiarę: to czyńcie! Jezus — Serce Jezusa!
Serce Jezusa z Ogrójca, które «się smuci aż do śmierci», które odczuwa «ciężar» straszliwy. Gdy mówi: «Jeśli to możliwe, zabierz ten kielich ode Mnie» (por. Mk 14, 36), wie równocześnie, jaka jest wola Ojca i niczego nie pragnie bardziej niż tego, by ją wypełnić: wypić kielich do dna.
Serce Jezusa — starte odwiecznym wyrokiem: tak Bóg umiłował świat, że swego Jednorodzonego Syna dał...
Ileż to wieków wcześniej mówił Izajasz: «On się obarczył naszym cierpnieniem, On dźwigał nasze boleści, a myśmy Go za skazańca uznali, chłostanego przez Boga i zdeptanego» (Iz 53, 4).
Starty dla grzechów naszych. A jednak czyż nie mówiono na Golgocie: «jeśli jesteś Synem Bożym, zejdź z krzyża!»? (Mt 27, 40).
Tak mówiono. A przecież prorok wiedział, a przecież Izajasz mówił wiele wieków wcześniej: «On był przebity za nasze grzechy, zdruzgotany za nasze winy... Wszyscyśmy pobłądzili jak owce, każdy z nas się obrócił ku własnej drodze, a Pan zwalił na Niego winy nas wszystkich.... Tak! Zgładzono Go z krainy żyjących; za grzechy mego ludu został zbity na śmierć» (Iz 53, 5-6. 8).
Starty za grzechy nasze!
Serce Jezusa – starte za grzechy… Całe ciało Ukrzyżowanego ogarniają stopniowo bóle konania. Powoli śmierć dociera do Serca.
Jezus mówi: «Wykonało się!» (J 19, 30). «Ojcze, w ręce Twoje oddaję ducha mego» (por. Łk 23, 46).
Jakże inaczej miały się wypełnić Pisma? Jakże inaczej miało się wypełnić słowo proroka, który mówi: « Zacny mój Sługa usprawiedliwi wielu... a wola Pańska spełni się przez Niego (Iz 53, 11. 10).
Wola Ojca! Nie moja, lecz Twoja wola!
Jesteśmy zjednoczeni na modlitwie z Tobą, Matko Chrystusa: z Tobą, któraś współcierpiała...
Ty prowadzisz nas do Serca Twojego Syna, konającego na Krzyżu, gdy wpośród wyniszczenia do końca objawia się Miłość.
O Ty, któraś współcierpiała, pozwól nam zawsze trwać w objęciu tej tajemnicy.
Matko Odkupiciela! Przybliżaj nam Serce Twojego Syna!

 

Jan Paweł II

 

(rozważanie przed modlitwą Anioł Pański, Castel Gandolfo, 31.8.1986)

 

oprac. Paweł Milcarek