Nasza trudność we właściwym traktowaniu polskiego ciała polega na tym, że miast odnosić się do niego samego, wzbudzamy w sobie któryś z rodzajów patosu – albo jest to patos wieczności, albo patos sprawności. Tymczasem sam patos stanowi element, owszem opisujący rzeczywistość, ale w zakresie estetyki. W przestrzeni publicznej pozwala nam on pięknie przeżywać idee, ale nie pomaga w rozumieniu spraw, a tym bardziej nie pomaga w działaniu. Na okoliczności patetycznych wzlotów przywołujemy klasyków antycznych, którzy w chwilach wielkości drżeli przed upadkiem (czy pisali wzniosłe mowy pogrzebowe) lub też klasyków nowożytności prezentujących kolejne możliwości państwa jako narzędzia narodowego działania. Pozostaje jednak pytanie, na które odpowiedzieć nam trudno – czym mamy wypełnić tę wartość, którą określamy mianem polskiego narodu?
Całość artykułu do pobrania TUTAJ
(1981), redaktor "Christianitas", redaktor portalu Afirmacja.info, publicysta poralu Aleteia.org, senior research fellow w projekcie Ordo Iuris: Cywilizacja Instytutu Ordo Iuris, historyk idei, publicysta, autor książek; wydał m. in "Bękarty Dantego. Szkice o zanikaniu i odradzaniu się widzialnego chrześcijaństwa", "Królestwo nie z tego świata. O zasadach Polski katolickiej na podstawie wydarzeń nowszych i dawniejszych", "Turbopapiestwo. O dynamice pewnego kryzysu", "Anachroniczna nowoczesność. Eseje o cywilizacji przemocy". Mieszka w Książenicach koło Grodziska Mazowieckiego.