W wywiadzie dla dwumiesięcznika "Polonia Christiana" abp Józef Michalik wymienił "Christianitas" wśród przykładów mediów katolickich najbardziej doskwierających "ośrodkom antyklerykalnym i antykatolickim". Warto zapoznać się z całym wywiadem pt. Musimy dać wspólnie świadectwo. My podajemy niżej jedynie fragment, w którym mowa o naszym piśmie:

Czy katolickie bądź chociażby przychylne Kościołowi środki społecznego komunikowania mają szanse przeciwstawić się propagandowej ofensywie laicyzatorów?

-   Muszą się znaleźć i zorganizować dobrzy, prawi ludzie, nie można czekać z założonymi rę­kami. Trzeba budzić odpowiedzialność całej opi­nii publicznej i katolickich mediów. Na szczęście i dzięki Bogu w Polsce są ludzie prawi w mediach. Proszę popatrzeć, jaką siłę oddziaływania skrom­ne niekiedy media reprezentują w porównaniu z laickimi kolorowymi tytułami i programami, na które łożą pieniądze rozmaite koncerny i wielkie fundacje. Media katolickie najczęściej dysponują środkami niewspółmiernymi do tamtych, ale lu­dzie je czytają, słuchają ich. Ludzie znają też i roz­różniają dziennikarzy uczciwych, pracujących w mediach publicznych.

Próbuje się nam wmówić, że największym niebezpieczeństwem dla polskiej racji stanu, we­dług antyklerykalnych i antykatolickich ośrod­ków, stają się Radio Maryja, „Nasz Dziennik", Telewizja Trwam, pewnie też „Christianitas" i „Polonia Christiana". A przecież to wszystko są małe nakłady, ich liczbowy wpływ jest niewiel­ki, a jednak potentaci się ich boją. Czyli warto i trzeba podejmować wysiłek budzenia sumień. Żeby głosić kłamstwo, trzeba systemu - profe­sorów, gazet, ideałów, promowanych bohaterów prasowych, itd. Ale żeby głosić prawdę, wystarczy jeden człowiek. Oczywiście, jesteśmy zobowiąza­ni głosić prawdę, jednak rozwój wiary w narodzie nie jest uzależniony od zewnętrznej propagandy, lecz od pokornej współpracy z łaską. Odwiecz­ną, Bożą prawdę trzeba jednak głosić w umiejętny i roztropny sposób i na należytym poziomie. Nie dać się sprowokować do zacietrzewienia czy nie­nawiści, ale raczej posługiwać się metodą, którą często stosują nasi „starsi bracia w wierze" - mą­drością humoru, dobrotliwą ironią, czyli inteli­gencją. Od nich się można wiele nauczyć i warto z tego skorzystać.

("Polonia Christiana" nr 17, listopad-grudzień 2010)