Z homilii świętego Jana Pawła II w trakcie jego pielgrzymki do Ziemi Świętej w Roku Jubileuszowym:

Potrzebujemy przewodnika, który wskaże nam drogę. Wychodzi nam na przeciw Jan Chrzciciel, głos wołającego na pustyni (por. Łk 3, 4). To on wprowadzi nas na drogę, którą musimy przemierzyć, jeśli nasze oczy mają «ujrzeć zbawienie Boże» (por. Łk 3, 6). Prowadzeni przez niego, odbywamy naszą podróż wiary, aby wyraźniej zobaczyć zbawienie, którego Bóg dokonał w dziejach, poczynając od Abrahama. Jan Chrzciciel był ostatnim w szeregu proroków, którzy podtrzymywali i podsycali nadzieję Ludu Bożego. W nim przybliżył się czas wypełnienia.
Zasiewem nadziei była obietnica złożona Abrahamowi, kiedy został on powołany, aby opuścić rodzinną ziemię i pójść za Bogiem, którego wcześniej nie znał (por. Rdz 12, 1-3). Mimo swej zamożności, Abraham był człowiekiem żyjącym w cieniu śmierci, bo nie miał syna ani własnej ziemi (por. Rdz 15, 2). Obietnica wydawała się daremna, bo Sara była bezpłodna, a ziemia znajdowała się w cudzych rękach. Mimo to jednak Abraham uwierzył Bogu: «wbrew nadziei uwierzył nadziei» (Rz 4, 18). […]
Obietnica została przypieczętowana, gdy Bóg przemówił do Mojżesza na górze Synaj. To, co dokonało się między Mojżeszem i Bogiem na świętej górze, nadało całej późniejszej historii zbawienia kształt Przymierza miłości między Bogiem a człowiekiem — Przymierza, które domaga się posłuszeństwa, ale przyrzeka wyzwolenie. Dziesięcioro Przykazań, które na Synaju zostały wykute w kamieniu, ale od początku stworzenia są wpisane w serce człowieka, to Boża pedagogia miłości, wskazująca jedyną niezawodną drogę do zaspokojenia naszego najgłębszego pragnienia: niepowstrzymanego dążenia ludzkiego ducha do dobra, prawdy i harmonii. […]
Czasem prorocy musieli bronić Prawa i Przymierza przed tymi, którzy stawiali ludzkie zasady i przepisy ponad wolę Bożą i narzucili ludowi nową niewolę (por. Mk 6, 17-18). Samo miasto Amman — zwane Rabba w Starym Testamencie — przywodzi na pamięć grzech, jaki popełnił król Dawid, wydając na śmierć Uriasza i biorąc sobie jego żonę Batszebę, bo to tutaj właśnie zginął Uriasz (por. 2 Sm 11, 1-17).
«Będą walczyć przeciw tobie» — mówi Bóg do Jeremiasza w pierwszym czytaniu, którego dziś wysłuchaliśmy, «ale nie zdołają cię [zwyciężyć], gdyż Ja jestem z tobą (...) by cię ochraniać» (Jr 1, 19). Byli prorocy, wśród nich także Jan Chrzciciel, którzy zapłacili krwią za to, że występowali przeciwko łamaniu Przymierza. Ale pomni Bożej obietnicy — «Ja jestem z tobą (...) by cię ochraniać», trwali niezłomnie jak «twierdza warowna, kolumna żelazna i mur spiżowy» (por. Jr 1, 18), głosząc Prawo życia i zbawienia, miłość, która nigdy nie zawodzi.

 

Jan Paweł II

(homilia, Amman, 21.3.2000)

 

oprac. Paweł Milcarek