³⁴Trzeci stopień pokory: jeśli z miłości do Boga poddajemy się z całkowitym posłuszeństwem przełożonemu naśladując Pana, o którym mówi Apostoł: Stał się posłuszny aż do śmierci (Flp 2, 8).

 

 

Mowa jest wciąż o tym samym: o pokorze jako naszym umiejscowieniu w całości, a więc i o posłuszeństwie. Tym razem jednak chodzi nie tylko o obudzenie wewnętrznej woli odnalezienia swego miejsca – ale i o usytuowanie wobec tego, kto rządzi całością. Tym kimś jest przełożony, on jest piastunem władzy i przez to zarządza także przyporządkowaniem każdego we wspólnocie do jej dobra wspólnego, zarówno przez posługi, jak i odpowiadające im korzyści. Stosunek do przełożonego jest pochodną stosunku do całości i dobra wspólnego.

W tej sytuacji spotkania na swojej drodze konkretnego człowieka, który ma nad nami prawowitą władzę (nie chodzi przecież o uzurpatorów), Reguła wymaga wiele: omni obedientia, „z wszelkim posłuszeństwem”.

Wydaje się, że tam gdzie mówi się: „wszelki”, „całkowity”, lub „zawsze” etc., albo dokonujemy nadużycia, albo rzeczywiście choć niewyraźnie wzywamy asystencji Bożej. Na ziemi nie ma bowiem niczego, o czym można by powiedzieć lub co można obiecać albo czego można wymagać w sposób tak nieogarniony – chyba że jako prawdziwa miara tej sprawy zostaje rozpoznany sam Pan.

Tak właśnie mamy tutaj: „wszelkie posłuszeństwo” (ewentualnie: „całkowite posłuszeństwo”) zostaje uwarunkowane: „z miłości do Boga”, pro Dei amore. Gdy dociera do moich uszu rozkaz prawowitego przełożonego, jest wewnątrz dyspozycja, która usłyszy w nim to i tylko to, co może pochodzić z ust Bożych: z jednej strony jest to wyostrzenie wymagania posłuszeństwa (trzeba być posłusznym w sposób nie tylko materialny i nie grymaśny); z drugiej – uwolnienie od traktowania jako materii posłuszeństwa każdej ludzkiej pretensji czy przypadkowo wyrażonej chęci.

Reguła przypomina o chrystologicznym kręgosłupie całego wykładu o pokorze. W kontekście posłuszeństwa przełożonemu podaje słowa: „Stał się posłuszny aż do śmierci…” Stał się posłuszny – komu? Jeśli Piłatowi i arcykapłanom, to tylko pro amore Dei.

 

PM

 

----- 

Drogi Czytelniku, skoro jesteśmy już razem tutaj, na końcu tekstu prosimy jeszcze o chwilę uwagi. Udostępniamy ten i inne nasze teksty za darmo. Dzieje się tak dzięki wsparciu naszych czytelników. Jest ono konieczne jeśli nadal mamy to robić.

Zamów "Christianitas" (pojedynczy numer lub prenumeratę)

Wesprzyj "Christianitas"

-----