Z rozważań świętego Jana Pawła II przed modlitwą Anioł Pański:

 

Dziś kontynuując rozważania o darach Ducha Świętego, bę­dziemy mówili o cennym darze Pobożności. Poprzez ten dar Duch Święty leczy nasze serce z wszelkiej zatwardziałości i otwiera je na miłość wobec Boga i braci.

Czułość, jako uczucie synowskie wobec Boga, wyraża się w modlitwie. Doświadczenie własnej egzystencjalnej marności, pust­ki, jaką pozostawiają w duszy rzeczy doczesne, budzi w człowieku potrzebę proszenia Boga o łaskę, pomoc i przebaczenie. Dar Pobożności nadaje tej potrzebie kierunek i pobudza ją, wzbogaca­jąc o uczucie głębokiej ufności wobec Boga, który jawi się jako opie­kuńczy i dobry Ojciec. W tym duchu św. Paweł pisze: «zesłał Bóg Syna swego (...), abyśmy mogli otrzymać przybrane synostwo. Na dowód tego, że jesteście synami, Bóg wysłał do serc naszych Du­cha Syna swego, który woła: Abba, Ojcze! A zatem nie jesteś już niewolnikiem, lecz synem» (Ga 4,4-7; por. Rz 8,15).

Prawdziwie braterska czułość wobec bliźnich wyraża się w łagodności. Poprzez dar Pobożności Duch Święty wlewa w ser­ce wierzącego nową zdolność kochania braci, dając mu niejako udział w dobroci Serca Chrystusa. «Pobożny» chrześcijanin wi­dzi zawsze w innych ludziach podobnych sobie synów tego same­go Ojca, wezwanych do tworzenia rodziny Bożej, którą jest Koś­ciół. Toteż okazuje im troskę i serdeczność właściwą szczerym sto­sunkom braterskim.

Ponadto dar Pobożności gasi w sercu zarzewia napięć i po­działów: gorycz, gniew, niecierpliwość, a budzi wspaniałomyślność, tolerancję i przebaczenie. Dar ten stoi zatem u podstaw nowej ludz­kiej wspólnoty, zbudowanej na cywilizacji miłości.

Prośmy Ducha Świętego, aby odnowił w nas ten dar; powie­rzajmy naszą prośbę wstawiennictwu Maryi, która jest doskona­łym wzorem żarliwej modlitwy i macierzyńskiej tkliwości. Niech Ta, którą Kościół w Litanii Loretańskiej pozdrawia jako Vas insignae devotionis, nauczy nas oddawać cześć Bogu «w Duchu i prawdzie» (J 4,23) oraz przyjmować sercem łagodnym i otwartym tych, którzy są Jego dziećmi, a naszymi braćmi. Prosimy Ją o to słowa­mi «Salve Regina»: O clemens, o pia, o dulcis Virgo Maria!

 

Jan Paweł II 

 

(Anioł Pański, Rzym, 28.5.1989)

 

oprac. Paweł Milcarek