Był swego czasu taki przeciek z ostatnich chwil prezydenckiego samolotu zmierzającego do zderzenia z ziemią.

 

"Daj drugi, drugi... W drugą! – słuchać podniesiony głos w kabinie"" Ustawienie? – pada pytanie. – Wysokość? – za chwilę kolejne. Ale te słowa są już wykrzyczane. Mieszają się z odpowiedziami, ktoś krzyczy jakieś liczby, słuchać szum, dużo niezrozumiałych słów..."" I wtedy usłyszałem wyraźne, przerażające okrzyki: "Jezu, Jezu!”. I było po wszystkim. I koniec, tyle. Tylko tyle... – mówi smutno prokurator "

Dziś wielu internetowych komentatorów wydaje się być bardzo mądrych i zaśmiewają się oni do rozpuku, że jak to można było wierzyć "Faktowi". Być może jednak wtedy także z przejęciem czytali tę relację (także pisaliśmy o tym). Z drugiej strony zapomina się, że wtedy wiele ważnych pytań potrafił postawić redaktor z "Faktu" Łukasz Warzecha.

 

Dziś znaczna część blogosfery wierzy tylko w wulgaryzmy jakie przedstawiono publiczności po decyzji Rady Bezpieczeństwa Narodowego. A jednak ten stary przeciek, tak zwyczajnie, wydaje się bardziej wiarygodny przez swoją zawartość - dynamikę. Być może to tylko zdolności dramaturgiczne piszących go dziennikarzy lub "źródła" przekazującego swoją narrację, ale... Co oznacza ten zapis ze śmiertelnych minut, a właściwie sekund lotu, kiedy "nic się nie dzieje"... Tak jakby, do ostatnich chwil, wszystko szło gładko, a przecież nie szło. Nic nie widzieli, parametry spadały, aparatura wyła, wieża wysyłała nowe komunikaty.

 

To, co byśmy chcieli poznać jako obywatele to prawdziwy zapis dźwiękowy ostatnich chwil. A także odpowiedzi na wiele pytań, których już nie trzeba powtarzać, ponieważ znaleźć je można w każdym wątku jaki pojawia się w sieci na temat katastrofy.

 

Tomasz Rowiński