W maju 1988 święty Jan Paweł II mówił do wiernych zebranych na Placu Świętego Piotra:

 

Duchowa pielgrzymka, która prowadzi mnie w kolejne nie­dziele Roku Maryjnego do rozmaitych miejsc uwielbienia i kultu Maryi Panny rozsianych po całym świecie, przywodzi mnie dzi­siaj do miasta Florida. Dzisiejszego popołudnia uklęknę w sanktua­rium Najświętszej Panny z Treinta y Tres przed wizerunkiem Pa­tronki Urugwaju. Będzie to radosny i ważny etap mojej obecnej podróży pasterskiej.

 

Będę tam kontemplował święty wizerunek, który promieniu­jąc dobrocią i łagodnością przyciąga uwagę wszystkich Urugwajczyków. Będę też sprawował tam Ofiarę Eucharystyczną i doko­nam wyświęcenia nowych kapłanów dla Kościoła Bożego.

 

W tej drewnianej figurce Niepokalanej wyraża się w przedziw­ny sposób obecność Matki Bożej na urugwajskiej ziemi.

 

W swym pokornym milczeniu wizerunek ten okazuje nam naj­wspanialszy owoc odkupienia, Maryję, która nie zaznała zmazy grzechu.

 

Wpatrując się w Najświętszą Dziewicę, sławimy zmartwych­wstałego Chrystusa, który odniósł zwycięstwo nad grzechem i śmiercią.

 

«Raduj się, albowiem Pan, którego byłaś godna nosić w swym łonie, zmartwychwstał, tak jak przepowiedział, Alleluja».

 

Orędzie o zmartwychwstaniu Pana, wieńczące całą Ewange­lię, dotarło na te ziemie złączone z pełną miłości obecnością Mat­ki Zmartwychwstałego.

 

W okresie, gdy zbliżamy się do jubileuszu Pięćsetlecia ewan­gelizacji ludów Ameryki, Najświętsza Panna, Królowa Apostołów, która swoją wiarą i przykładem poprzedzała zwiastunów Dobrej Nowiny, pozwala nam odczuć braterstwo wszystkich ludów, któ­re na tej błogosławionej ziemi przyjęły Słowo i Chrzest Chrystu­sa. Dla nich wszystkich Maryja jest Patronką i Matką; wszystkich gromadzi w jedną wielką rodzinę Ameryki Łacińskiej, dla której pragniemy jedności zakorzenionej głęboko w chrześcijańskim orędziu.

 

Do Najświętszej Panny z Treinta y Tres, Patronki Urugwa­ju, kierujemy w modlitwie, która pragnie być głosem wszystkich ludów Ameryki Łacińskiej, paschalne pozdrowienie, przepełniają­ce nasze serca radością z powodu triumfu Jej zmartwychwstałego Syna, zwycięzcy grzechu i śmierci, który otworzył nam wrota niebios.

 

Jan Paweł II

 

(rozważanie przed modlitwą Rorate caeli, Rzym, 8.5.1988)

 

oprac. Paweł Milcarek