W wywiadzie z Małgorzatą Kidawą-Błońską, rzecznikiem sztabu wyborczego Bronisława Komorowskiego, który ukazał się w Rzeczpospolitej Robert Mazurek obnażył wielokrotnie stan świadomości (naiwnej lub cynicznej - lub jednej i drugiej) polityków partii rządzącej. Przytoczmy jeden z nich:

 

RM: Pani głosowała nad rozwiązaniem WSIM

KB: Głosowałam za, jak cały klub.

RM: Poza Bronisławem KomorowskimM

KB: To prawda, ale nawet go o to nie pytałam. Dla mnie to nieistotne.

Syntetycznie działalność WSI przedstawił Robert Kuraszkiewicz w swojej książce "Polityka nowoczesnego patriotyzmu":

 

"Najgorzej było tam, gdzie zrobiono najmniej, czyli w Wojskowych Służbach Informacyjnych. Była to formacja dysponująca ogromnymi możliwościami, znacznie większymi niż Urząd Ochrony Państwa czy policja. Formacja pozostająca przez 10 lat poza kontrolą czynników demokratycznych. Zza żelaznej kutyny, która wisiała nad WSI od czasu do czasu dochodziły wielce niepokojące sygnały. Poczynając od zaangażowania oficerów i agentów WSI w FOZZ, poprzez nielegalny handel bronią, aż po różnorakie dziwne interesy. Przy tym wszystkim WSI brakowało sukcesów operacyjnych w sprawach, do których służba była powołana. Z całą odpowiedzialnością można stwierdzić, że wykorzystywano stanowiska w strukturach państwa do prywatnych interesów. Działalność WSI została po prostu sprywatyzowana. Nawet politycy SLD po pewnym czasie nie mieli zaufania do wojskowych służb specjalnych. Likwidacja WSI przez rząd Prawa i Sprawiedliwości była ogromnym sukcesem. Nie obyło się oczywiście bez nieuniknionych w takich sytuacjach wpadek, ale w strukturach państwa nie działa już formacja, co do której nie można było mieć stuprocentowej pewności, że interes Polski jest jej jedynym interesem."

Jak w takiej sytuacji można mówić, że nie jest interesujące dlaczego jeden z najważniejszych polityków PO, p.o. prezydenta RP, chciał jej dalszego istnienia i to pomimo jednoznacznego stanowiska całego klubu?

 

(tr)