Prezentowane dwa hymny liturgiczne pochodzą z tekstów własnych na wspomnienie św. Hugona, opata benedyktynów z Cluny (1024-1109). Ich wspólnym literackim źródłem jest utwór poetycki autorstwa innego opata Cluny, św. Piotra Czcigodnego (1092-1156), opiewający jego poprzednika. Oryginał łaciński hymnów podajemy za: Enchiridion documentorum ad divinum officium sacrumque peragendum iuxta ritum Romanum monasticum, Fontgombault 1990. Tłumaczenie polskie zostało przygotowane przez Michała Gołębiowskiego i jest to pierwszy polski przekład tych utworów.
Oba teksty zostały przetłumaczone w ramach realizowanego przez "Christianitas" projektu adiutorium.pl, czyli codziennego udostępniania tekstów tradycyjnego brewiarza monastycznego oraz przygotowywania jego wydania łacińsko-polskiego. Można te prace wesprzeć TUTAJ.
Hymnus (ad vesperas) |
Hymn (nieszpory) |
Hugo, pius pater, clarus prosápia, Exstat præclárior virtútum grátia : Contémnit sæculum et eius gáudia, Cognóscens ómnia cito labéntia. |
Święty nasz ojciec, Hugon przesławny, szlachetny rodem, lecz większy cnotami, pogardza światem i jego powabem, co znika szybko jak mgła nad ranem. |
Divíno póstmodum afflátus Spíritu, Mutáto péctore, mutátur hábitu : Intra domínica manet ovília, Christi cum óvibus ovis egrégia. |
Wiedziony głosem Bożego Ducha, zmieniwszy serce, zmienia swe szaty, i odtąd mieszka w zagrodzie Pana, wśród owiec jako owca najpierwsza. |
Pastóris nútibus obédit sédula, Nil horum prǽterit quæ iubet Régula : Forti conámine calcat supérbiam, In sapiéntia vincens malítiam. |
Wiernie podąża za swym pasterzem, świętej Regule nic nie uchybia, z wielkim staraniem pychę poniża, a mądrym osądem zło przezwycięża. |
Tulit iustítiæ sanctam esúriem, Beátam séquitur Christi paupériem : Procéssu témporis crescens virtútibus, Ipsis appáruit mirándus sénibus. |
Pożąda sercem sprawiedliwości pragnie ubóstwo dzielić Chrystusa, w cnocie dojrzewa prędzej niż w latach, w zdumienie wprawia sędziwych mędrców. |
Mundo iam mórtuus, Christo se vívere Sancto mortálibus demónstrat ópere : Hinc pastor móritur, ovis præfícitur ; Pastóris strénue vices exséquitur. |
Dla świata umarł, żyje w Chrystusie, śmiertelnych ludzi uczy przez dzieła, a kiedy śmierć pasterza nadchodzi, za jego się pracę gorliwie zabiera. |
Cunctórum dóminans omnipoténtia, Tu qui sede poli cónspicis ómnia : Hugónis fíliis profer auxílium, Et aurem prǽbeas votis precántium. Amen. |
Ty, co nad wszystkim władasz wszechmocą, wszystkiego doglądasz ze swoich wyżyn, pomoc daj synom świętego Hugona, ucho miej pilne na ich błagania. Amen. |
Hymnus (ad laudes) |
Hymn (laudesy) |
Edocet súbditos verbis et áctibus, Se donans spécimen bonórum ómnibus : Dirus ad scélera misericórditer, Utrúmque témperans, fit æquus árbiter. |
On słowem i czynem kształtuje swe sługi i przykład im daje uczynków pobożnych, surowy dla grzechu, dla dusz miłosierny, z rozwagą rozstrzyga spór, prawy ów sędzia. |
Ut prudens médicus, perúngit lánguida ; Quæ salus ábiicit, præcídit pútrida : Non illum éxtulit sedes supérior, Qui mente pérmanet cunctis inférior. |
On stał się lekarzem, co słabych umacniał, odcinał, co martwe, zdrowego doglądał, a choć był czcigodny, to w duszy był mały, albowiem być pragnął najmniejszy ze wszystkich. |
Alúntur páuperes mente promptíssima ; Quæ dentur dat Deus manu largíssima ; Vestítur núditas Christi, vel páuperum : Accréscit cúmulus bonórum óperum. |
Prędko nakarmił tych, których głód męczył, bo biedny dostając, od Boga przyjmuje, a nagi odziany to Chrystus w swej szacie, tak zbiera się chmura uczynków miłości. |
Hic venerábile Cluniacénsium Plus priscis pátribus ditat cœnóbium : Illíus stúdio crevit rellígio, Crevit et númerus fratrum collégio. |
Sławetnym jest opat rodziny kluniackiej, co klasztor swych ojców nad miarę rozsławił, i pracą swą zasiał prawdziwą pobożność, a pośród tych murów nam braci pomnożył. |
Marthæ sollícitus implet offícium, Audit cum María Christi collóquium : Iugi siléntio iúngitur léctio ; Nec deest lácrymis fervens orátio. |
Bo godził za życia i Marty posługę, i Marii skupienie na słowie Chrystusa, gdy pisma rozważał, brał jarzmo milczenia, a później ze łzami modlitwy rozniecał. |
Cunctórum dóminans omnipoténtia, Tu qui sede poli cónspicis ómnia : Hugónis fíliis profer auxílium, Et aurem prǽbeas votis precántium. Amen. |
Ty, który nad wszystkim władasz wszechmocą, wszystkiego doglądasz z wysokiej swej góry, daj pomoc, prosimy, synom Hugona, i ucho miej pilne na nasze modlitwy. Amen. |
tłum. Michał Gołębiowski
-----
Drogi Czytelniku, w prenumeracje zapłacisz za "Christianitas" 17 złotych mniej niż w salonach prasowych. Zamów już teraz, wesprzesz pracę redakcji w czasie epidemii. Do każdej prenumeraty dołączamy numer archiwalny oraz książkę z Biblioteki Christianitas. Po więcej unformacji kliknij TUTAJ.
-----