Hymny o świętym Bogumile
Autora i pochodzenia tych hymnów nie udało nam się ustalić, tekst zaczerpnęliśmy z polskich Officia propria. Tłumaczenie hymnu z laudesów znajduje się w Liturgii Godzin, jednak hymn z nieszporów nie był nigdy tłumaczony. Podajmy oba hymny w nowym przekładzie Michała Gołębiowskiego. Teksty zostały przetłumaczone w ramach realizowanego przez "Christianitas" projektu adiutorium.pl, czyli codziennego udostępniania tekstów tradycyjnego brewiarza monastycznego oraz przygotowywania jego wydania łacińsko-polskiego. Można te prace wesprzeć TUTAJ.
Hymn przedstawia bł. Bogumiła jako czułego pasterza, który jednocześnie zasłynął wieloma znakami, cudami oraz uzdrowieniami, aby stało się zadość słowom Jezusa Chrystusa: Kto we Mnie wierzy, będzie także dokonywał tych dzieł, których Ja dokonuję, owszem, i większe od tych uczyni, bo Ja idę do Ojca (J 14,12). Na uwagę zasługuje fakt, iż w utworze tym aż trzykrotnie pojawia się motyw „ścieżki życia” (via vitae), na której bł. Bogumił pełni rolę przewodnika. Jest to droga wieczności, ale także doczesnego ożywienia duszy, ponieważ, jak pisał św. Ireneusz z Lyonu, „chwałą Pana jest człowiek żyjący w pełni”. Mowa zatem o życiu wewnętrznym, czyli o zaspokojeniu tęsknot duchowych za pomocą głoszenia Dobrej Nowiny, następnie o uzdrowieniu ciała albo duszy jako przejawie życia pokonującego symptomy choroby, śmierci i grzechu, a wreszcie o życiu w niebie.
|
Hymnus (ad laudes) |
Hymn (jutrznia) |
|
O Bogumíle ínclite Tutéla plebis súbditæ, Dignus amóre Dómini, Tuo respóndes nómini.
|
O, Bogumile, do ciebie chronią się wierni w potrzebie, tyś godnym Bożej miłości, jak samo imię twe głosi. |
|
Divína per te bónitas Vitæ docébat sémitas, Fundéndo sitiéntibus Fluénta verbi grégibus.
|
Przez czyny twe dobroć Pana do ścieżek życia nakłania, tam gasisz pragnienie owiec, zdrój czysty płynie w twym słowie. |
|
Dum via vitæ pánditur, Signórum virtus séquitur : Cedit malígni féritas, Refórmat ægros sánitas.
|
Cuda czyniłeś, a teraz doliny życia otwierasz, strach słabnie, u kresu nocy chorzy zdrowieją z niemocy. |
|
Nos quoque, pater óptime, De manu mortis éxime : Ut ad perénne gáudium Te prosequámur prǽvium.
|
Tymi znakami przejęci, wołamy: ratuj od śmierci, prowadź, pójdziemy za tobą, twe ścieżki do nieba zawiodą. |
|
Sit Patri laus ingénito, Sit decus Unigénito, Sit utriúsque Párili Maiéstas summa Flámini. Amen. |
Niech pieśń do Ojca przychodzi, cześć Temu, który się zrodził, pochwalmy też Boskie Tchnienie, aż cześć napełni tę ziemię. Amen. |
|
|
|
Hymn przedstawia bł. Bogumiła jako wzór osobistej pobożności, następnie pasterskiej troski o owce Pana oraz życia pustelniczego, a wreszcie posłannictwa, które przez cuda i znaki potwierdza prawdę Ewangelii. Ponieważ zjednoczył on we własnym życiu różne formy powołania do życia pełnią Ewangelii, teraz, wstawiając się w niebie, potrafi jednoczyć skłóconych chrześcijan, pomagając im zrozumieć, czym jest zgromadzenie przed jednym ołtarzem, jedzenie z jednego chleba i picie z jednego kielicha.
|
Hymnus (ad vesperas) |
Hymn (nieszpory) |
|
Præclára lux Polóniae, O Bogumíle, súscipe Iucunditátis cánticum, Tuis dicátum láudibus.
|
Jaśniejący blasku Polski, przyjmij, dobry Bogumile, pieśń radości, którą wznosi, lud, co uczcił twoje imię. |
|
Primis ab annis éducat Te summa Iesu cáritas ; Et in beátam Vírginem Amóris ignis dévorat.
|
Już od wczesnych dni dziecięcych przyjaźń Boga cię uczyła, później ogień swej miłości wlała w ciebie Panna miła. |
|
Pastor gregi concrédito Secúra præbes pábula ; Palmas miséllis ómnibus Studens profúsus téndere.
|
Jako pasterz trzódki Pana zdrową paszę owcom dałeś, dłoń otwarłeś dla ubogich, szczodrze siałeś Bożą chwałę. |
|
Ut sempitérna cógites Magísque Iesu sérvias, Ad usque vitæ términum Gustas erémi gáudia.
|
Pamiętając o wieczności, służbę Pańską chcąc wypełnić, aż do kresu tego życia duch twój śpiewał na pustelni. |
|
Miráculis claríssime Fruens supérno lúmine Cives ad aram súpplices Vultu benígno réspice.
|
Cuda twoje jak promienie zajaśniały światłem z nieba, wejrzyj na nas pod ołtarzem, przyjdź i wspomóż, gdy potrzeba. |
|
Unum precámur máxime, Ut prisca flóreat fides, Recédat ardor lítium, Pax alma Christi spléndeat.
|
Jedną tylko prośbę ślemy, byśmy w dawnej kwitli wierze, aby wszelki spór zagasił Chrystus w żywej swej ofierze. |
|
Sit, Christe, Rex piíssime, Tibi, Patríque glória, Cum Spíritu Paráclito, Nunc et per omne sǽculum. Amen.
|
Tobie, Jezu nasz łagodny, Tobie, Ojcze, głośna chwała, Ducha też otoczmy pieśnią, oby zawsze rozbrzmiewała. Amen. |
-----
tłum. Michał Gołębiowski
-----
Na stronie adiutorium.pl codziennie udostępniamy teksty liturgiczne w języku łacińskim i języku polskim, żebyście mogli się razem z mnichami modlić się brewiarzem monastycznym. Ta codzienna praca redakcyjna, a czasem także praca tłumacza, nie obywa się bez znacznego nakładu czasu i sił, a jest działaniem non-profit. Mamy nadzieję, że kiedyś dzięki tej pracy cząstkowej będziemy mogli zaprezentować pełny monastyczny brewiarz łacińsko-polski, także w wersji drukowanej. Informację jak wesprzeć adiutorium.pl znajdziesz TUTAJ.
