Pieśń jednego z najwybitniejszych poetów średniowiecznych, a bodaj najwybitniejszego twórcy pieśni kościelnej czasów karolińskich, skonstruowana została na przejrzystych i symetrycznych zasadach poetyckich. Kolejno wymieniane są wszystkie szczeble hierarchii niebiańskiej, aby do każdego z nich stosować odpowiednie formuły błagalne. Ostatnim szczeblem świętej drabiny są wierni, do wspólnoty których weszli wiarołomni. Obrona przed nimi uzależniona jest od komunii pomiędzy niebem i ziemią.
Hymnus |
Hymn |
Christe Redémptor ómnium,
|
Chryste, wszystkich Zbawicielu, |
Beáta quoque ágmina
|
Radujące się zastępy |
Vates ætérni Júdicis,
|
Sędziego Patriarchowie |
Mártyres Dei ínclyti,
|
Sławni Pańscy męczennicy |
Chorus sanctárum Vírginum,
|
Wielka rzeszo wszystkich świętych, |
Gentem auférte pérfidam
|
Wiarołomny lud oddalcie, |
Glória Patr[i] ingénito, |
Ojcu niech niezrodzonemu, |
tłum. Michał Gołębiowski
-----
Na stronie adiutorium.pl codziennie udostępniamy teksty liturgiczne w języku łacińskim i języku polskim, żebyście mogli się razem z mnichami modlić się brewiarzem monastycznym. Ta codzienna praca redakcyjna, a czasem także praca tłumacza, nie obywa się bez znacznego nakładu czasu i sił, a jest działaniem non-profit. Mamy nadzieję, że kiedyś dzięki tej pracy cząstkowej będziemy mogli zaprezentować pełny monastyczny brewiarz łacińsko-polski, także w wersji drukowanej. Informację jak wesprzeć adiutorium.pl znajdziesz TUTAJ.
(780 − 856), mnich benedyktyński, teolog, autor hymnów brewiarzowych, kronikarz i uczony czasów karolińskich. Requiescat in pace!