Hymn laudesowy o świętej Scholastyce

Hymnus

Hymn

Iam noctis umbræ cóncidunt,
Dies cupíta náscitur,
Qua vírgini Scholásticæ
Sponsus perénnis iúngitur.

Gdy mroki nocy pierzchają,
to dzień upragniony się rodzi,
a Scholastyka dziewica
do Oblubieńca się zbliża.

Brumæ recédit tǽdium;
Fugántur imbres núbibus:
Vernántque campi síderum
Æternitátis flóribus.

Oddala się senność zimowa,
deszczu już nie ma w obłokach,
a w polu gwieździstym wyrasta
wiecznie czerwona róża.

Amóris auctor évocat:
Dilécta pennas índuit;
Ardens ad oris óscula
Colúmba velox évolat.

Już woła stwórca miłości,
więc luba się w pióra obleka,
by gołębicą ulecieć,
miłosnym stać się płomieniem.

Quam pulchra gressum prómoves,
O chara proles Príncipis!
Nursínus Abbas áspicit,
Grates repéndit Númini.

Jak piękna jesteś, gdy kroczysz,
o, córko Księcia przemiła;
gdy widzi cię Opat Nursyjski,
to Bogu wylewa dzięki.

Ampléxa Sponsi déxteram,
Metit corónas débitas,
Immérsa rivis glóriæ,
Deíque pota gáudiis.

Prawica cię Oblubieńca
objęła, o, pełna wesela!
Żniwem cię zasług ozdabia,
w potoku chwały zanurza.

Te, Christe, flos convállium,
Patrémque cum Paráclito,
Cunctos per orbis cárdines
Adóret omne sǽculum. Amen.

Do Ciebie, nasz kwiecie dolin,
wołamy, Chryste, z oddaniem,
i Ojca, i Ducha wielbimy
z krańców ziemi najdalszych. Amen.