Pobierz pdf

Prezentowane dwa hymny należą do tekstów własnych na wspomnienie świętej Marii Magdaleny 22 lipca, w formie przyjętej w Antyfonale monastycznym. Inaczej niż w wielu innych przypadkach, hymny używane w tym wspomnieniu nie pochodzą ani od jednego autora, ani nie reprezentują tej samej epoki. Hymn laudesowy Aeterni Patris Unice jest przypisywany świętemu Odonowi z Cluny, jednemu z wielkich opatów benedyktyńskiego średniowiecza (przetrwał on bez zmian w oficjum monastycznym, podczas gdy w oficjum rzymskim występuje on od wieku XVII w postaci zmodyfikowanej (w wyniku przeprowadzanej na życzenie Urbana VIII “korekty” hymnów w duchu klasycyzmu). Z kolei hymn nieszporny Pater superni luminis jest autorstwa świętego Roberta Bellarmina SI (+ 1621), czołowego przedstawiciela jezuickiego ducha baroku. Dwie różne epoki i dwa bardzo różne tony duchowe składają się jednego dnia na hołd przed świętą, w której kulcie łączą się wielorakie historie nawrócenia, pokuty, kontemplacji i miłości.

 

Oryginalne brzmienie łacińskie hymnów podajemy za Antiphonale Monasticum (Solesmes 1934). Tłumaczenie polskie jest autorstwa Michała Gołębiowskiego.

 

Utwór ten, przypisywany św. Odonowi z Cluny, cechuje się dużym urokiem poetyckim. Składa się na niego szereg obrazów powziętych z Pisma Świętego, które zyskały lekką, a zarazem precyzyjnie skomponowaną formę liryczną. Maria Magdalena została przez autora uznana za prawdziwą zagubioną drachmę z przypowieści Jezusa (zob. Łk 15,8-10), zaczynając swoją drogę do Boga od świadomości własnego grzechu, aby zakończyć ją u stóp tronu łaski (zob. Hbr 4,16).

 

Ætérni Patris Unice, Nos pio vultu réspice, Qui Magdalénam hódie Vocas ad thronum glóriæ.	Przedwieczny Ojcze jedyny, o Twą przychylność prosimy, bo Magdaleny dziś dusza do tronu łaski wyrusza.
In thesáuro repósita Regis est drachma pérdita : Gémmaque luce ínclyta De luto luci réddita.	W królewskim skarbcu złożono drachmę już dawno zgubioną, lecz teraz w słońcu się mieni, z ciemnych zabrana przestrzeni.
Iesu dulce refúgium, Spes una pæniténtium, Per peccatrícis méritum Peccáti solve débitum.	Słodka ucieczko, o Chryste, nadzieję dajesz, przez czyste uczynki świętej grzesznicy długu nam więcej nie liczysz.
Pia mater et húmilis, Natúræ memor frágilis, In huius vitæ flúctibus Nos rege tuis précibus.	Maryjo łagodna i cicha, ratuj naturę, co wzdycha płynąc po życia jeziorze; twa prośba niech ją wspomoże.
Uni Deo sit glória Pro multifórmi grátia, Qui culpas et supplícia Remíttit, et das prǽmia.	Niech chwała Bogu się wznosi, niech łaska temu, kto prosi; Bóg wiernych nagradza, a winy przebacza, jeśli zbłądzimy. Amen.

 

 

tłum. Michał Gołębiowski

-----

Na stronie adiutorium.pl codziennie udostępniamy teksty liturgiczne w języku łacińskim i języku polskim, żebyście mogli się razem z mnichami modlić się brewiarzem monastycznym. Ta codzienna praca redakcyjna, a czasem także praca tłumacza, nie obywa się bez znacznego nakładu czasu i sił, a jest działaniem non-profit. Mamy nadzieję, że kiedyś dzięki tej pracy cząstkowej będziemy mogli zaprezentować pełny monastyczny brewiarz łacińsko-polski, także w wersji drukowanej. Informację jak wesprzeć adiutorium.pl znajdziesz TUTAJ.