Pobierz pdf

W uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny 2020 zmarł emerytowany opat Dom Antoine Forgeot. Życie Twoich wiernych, Panie, nie kończy się - lecz na ziemi, w duchowej rodzinie skupionej wokół Fontgombault kończy się pewna epoka.

Dom Forgeot stał na czele klasztoru benedyktynów w Fontgombault w latach 1977-2012. Widziałem go po raz pierwszy w 1988, a od roku 1995 relacje były już coraz bliższe. Był człowiekiem wierności Bogu prawdziwemu i żywemu - i odważnych decyzji, wychodzących poza schematy spodziewane u ludzi tak żyjących Tradycją Bożą jak on. Nigdy nie widziałem go rozgoryczonego, rozżalonego, obrażonego - choć widziałem go w sytuacjach i klimatach, w których nie byłoby to zaskoczeniem. Nigdy nie widziałem, żeby obnosił i obmawiał cudze słabości - chociaż wielu dobrych ludzi robi to na co dzień w ramach poprawiania świata. Nigdy nie widziałem, żeby obstając przy prawdzie Bożej obciążał kogokolwiek swoją wzgardą. To była i jest tajemnica Fontgombault - klasztoru, który on kształtował i który go kształtował.

Miał niezmąconą powagę skupionego męża Bożego in sacris, spokój ojca w wykonywaniu swego urzędu vices Christi we wspólnocie - oraz pogodę, wewnętrzną pogodę połączoną z uwagą na szczegół ludzkiej potrzeby. 

Nie sposób mi pisać jak wiele mu zawdzięczam. Jestem wśród tych ludzi, którzy bez obcowania z Dom Forgeotem na stopie synostwa poszliby z pewnością innymi drogami, w sprawach praktyki wiary, poszukiwań duchowych, sposobu reagowania na kryzys w Kościele; w sprawach osobistego powołania, z jego chwilami wzniosłymi, ciężkimi i codziennymi. Jakże wielkoduszne było jego prowadzenie na odległość, pełne głębokiego zaufania w siłę niewidzialnej Łaski!

Był duchowym opiekunem mnóstwa spraw mu zwierzanych - wśród nich były też sprawy naszego pisma, a szerzej: Polski i Kościoła w Polsce. Teraz, jak ufam, podążył z tego świata do samego wnętrza misterium powołania mniszego, a więc do jeszcze głębszej kontemplacyjnej klauzury - a jednak jestem pewien, że poniósł tam wszystko to, czemu znajdował miejsce w latach swej ziemskiej służby. Tak dyskretnie i niezawodnie jak zawsze.

Czekał już bardzo na ten czas. Przyszedł on w dniu Wniebowzięcia - święto ukochanej Pani, będące też rocznicą jego profesji mniszej, wraz z przyjętymi przezeń jako dewiza opacka słowami z kolekty Wniebowzięcia: ad superna semper intenti - zawsze zmierzając do tego, co w górze. Alleluia.

Paweł Milcarek

 

Rozmowy z Dom Antoinem Forgeotem na "Christianitas"

 

Książka-rozmowa Dom Forgeota oraz Pawła Milcarka

  ----- 

Drogi Czytelniku, prenumerata do potrzebna forma wsparcja pracy redakcji "Christianitas", w sytuacji gdy wszystkie nasze teksty udostępniamy online. Cała wpłacona kwota zostaje przeznaczona na rozwój naszego medium, nic nie zostaje u pośredników, a pismo jest dostarczane do skrzynki pocztowej na koszt redakcji. Co wiecej, do każdej prenumeraty dołączamy numer archiwalny oraz książkę z Biblioteki Christianitas. Zachęcamy do zamawiania prenumeraty już teraz. Wszystkie informacje wszystkie informacje znajdują się TUTAJ.

-----