Z rozważań świętego Jana Pawła II poświęconych Litanii do Najświętszego Serca Jezusowego:

Serce Jezusa, odwieczne upragnienie świata! […]
Czy to Serce jest «upragnieniem świata»? Jeśli patrzymy na świat, tak jak on nas widomie otacza, musimy stwierdzić wraz ze św. Janem, że jest on poddany «pożądliwości oczu, pożądliwości ciała i pysze tego życia» (por. 1 J 2, 16) i że zdaje się być daleki od pragnienia Serca Jezusa. Nie dzieli Jego pragnień. Pozostaje wo­bec nich obcy, a czasem wręcz wrogi.
Jest to ów świat, o którym mówi Sobór, że popadł «w niewo­lę grzechu» (Gaudium et spes, 2). Mówi to zaś zgodnie z całym Objawieniem, Pismem Świętym i Tradycją (a nawet poniekąd z naszym ludzkim doświadczeniem).
Równocześnie jednak ten sam «świat» został powołany do by­tu z miłości Stwórcy i z tej samej miłości jest w bycie zachowywa­ny. Jest to świat jako ogół stworzeń «widzialnych i niewidzialnych», a w szczególności «cała rodzina ludzka wraz z tym wszystkim, wśród czego ona bytuje» (tamże).
Jest to ów świat, który właśnie z powodu «niewoli grzechu» został «poddany marności» — jak uczy święty Paweł — i dlatego dziwie «wyzwolony z niewoli zepsucia, oy uczestniczyć w i chwale dzieci Bożych» (por. Rz 8, 19-21).
Ten «świat» — pomimo grzechu i troistej pożądliwości jest skierowany ku Miłości, która wypełnia ludzkie Serce Maryi.
I dlatego, łącząc się z Nią, prosimy: Serce Jezusa, odwieczne upragnienie świata, przynieś ludzkim sercom, przybliż naszym czasom to wyzwolenie, które jest w Twej Ewangelii, w Twoim Krzyżu i Zmartwychwstaniu: które jest w Twoim Sercu!

 

Jan Paweł II

(rozważanie przed modlitwą Anioł Pański, Castel Gandolfo, 20.7.1986)

 

oprac. Paweł Milcarek