Czwartek po Popielcu
Podyskutuj o tym artykule na FB
Ewangelia św. Mateusza, 8, 5-13
W onym czasie: Gdy zaś wszedł Jezus do Kafarnaum, przystąpił do niego setnik, prosząc go, i mówiąc: Panie! sługa mój leży w domu paraliżem tknięty i ciężko jest dręczony. I rzekł mu Jezus: Ja przyjdę i uzdrowię go. I odpowiadając setnik, rzekł: Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój; ale tylko powiedz słowo, a będzie uzdrowiony sługa mój. I ja bowiem jestem człowiekiem pod władzą postanowionym, mającym pod sobą żołnierzy, i mówię temu: Idź, a idzie; a drugiemu: Chodź, a przychodzi; a słudze mojemu: czyń to, a czyni. Jezus zaś słysząc to, zdziwił się i rzekł tym, którzy szli za nim: Zaprawdę, powiadam wam, nie znalazłem tak wielkiej wiary w Izraelu. Wam zaś powiadam, że wielu przyjdzie ze wschodu słońca i z zachodu i zasiędą z Abrahamem i Izaakiem i Jakubem w królestwie niebieskim; a synowie królestwa będą wyrzuceni do ciemności zewnętrznych; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. I rzekł Jezus setnikowi: Idź, a jak uwierzyłeś, niech ci się stanie. I uzdrowiony został sługa w owej godzinie.
św. Jan Chryzostom: Po tym jak Pan pouczył uczniów na górze, trędowatego uzdrowił u stóp góry, przychodzi w tajemnicy do Kafarnaum, ponieważ po umocnieniu żydów przychodzi do pogan.
Hajmo: Kafarnaum bowiem można tłumaczyć jako miasto obfitości albo pole pocieszenia. Oznacza ono Kościół, zebrany z pogan, który jest napełniony duchową obfitością, zgodnie ze słowami psalmu 62 [6]: „Jakby sadłem i tłustością niech będzie napełniona dusza moja”. Wśród ziemskich ucisków doznaje pocieszenia z nieba, zgodnie ze słowami psalmu 93 [19]: „Pociechy twoje uweseliły duszę moją”. Dlatego mówi się: Gdy zaś wszedł do Kafarnaum, przystąpił do niego setnik.
św. Jan Chryzostom: Setnik ten jest pierwszym owocem pochodzącym z pogan, z którego wiarą zostaje porównana niewiara żydów. On nie słyszał Chrystusa nauczającego, nie widział uzdrawiającego trędowatego, lecz tylko słysząc o jego uzdrowieniu, uwierzył (...) Przychodzi zaś prosząc, i mówiąc: Panie! Sługa mój leży w domu paraliżem tknięty i ciężko jest dręczony. Zobacz dobroć setnika, który pośpiesza dla zdrowia sługi (...) Nie czynił żadnej różnicy między panem a sługą. Chociaż bowiem jest różnica godności między nimi na tym świecie, to mają tę samą naturę. Zobacz też wiarę setnika: nie mówi: Przyjdź i uzdrów go, ponieważ Bóg jest wszędzie obecny, zobacz mądrość (...) wiedział bowiem, iż Bóg jest mocny w działaniu, skory do słuchania. Dlatego przedstawia samą chorobę, ufając w moc miłosierdzia do uzdrowienia, mówiąc: ciężko jest dręczony.
św. Hieronim: Pan widząc wiarę setnika, pokorę i troskliwość, obiecuje natychmiast pójść i uzdrowić. Dlatego mówi: I rzekł mu Jezus: Ja przyjdę i uzdrowię go.
św. Jan Chryzostom: Chrystus czyni to czego wcześniej jeszcze nie czynił. Wszędzie bowiem czyni to o co proszą, tu zaś nie tylko obiecuje uzdrowienie, ale także i pójście do domu. Czyni tak, abyśmy poznali cnoty setnika (...) Gdyby bowiem Chrystus nie powiedział: przyjdę i uzdrowię go, to setnik nie odpowiedziałby też: Panie, nie jestem godzien. A skoro setnik prosił za sługą, dlatego Chrystus obiecuje przyjść, aby nas pouczyć, że nie wolno czcić wielkich a gardzić małymi, lecz w równej mierze poważać biednych i bogatych.
św. Hieronim: Tak jak podziwiamy wiarę setnika, iż uwierzył, że sparaliżowany może być uzdrowiony przez Zbawiciela, tak też jasna jest jego pokora w tym, iż niegodny jest jego dom, by przyjąć Pana. Mówi bowiem: Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój (...) Roztropność setnika ujawnia się w tym, iż ponad ciałem zobaczył ukryte bóstwo, dlatego dodaje: ale tylko powiedz słowo, a będzie uzdrowiony sługa mój.
św. Hilary: Setnik mówi, iż jego sługa może być uzdrowiony słowem, ponieważ zbawienie pogan pochodzi z wiary, a w przykazaniach Pańskich jest życie wszystkich. I dlatego dodaje: I ja bowiem jestem człowiekiem pod władzą postanowionym, mającym pod sobą żołnierzy, i mówię temu: Idź, a idzie; a drugiemu: Chodź, a przychodzi; a słudze mojemu: Czyń to, a czyni.
św. Jan Chryzostom: Opisuje w ten sposób tajemnicę Ojca i Syna, natchniony przez Ducha Świętego, tak jakby mówił: Tak samo jak ja jestem pod władzą innego, to jednak mam władzę wydawania poleceń tym, którzy mi podlegają. Tak i Ty, chociaż jesteś pod władzą Ojca, mianowicie jako człowiek, to masz władzę rozkazywania Aniołom (...) Nie mówi zaś: Jeśli ja człowiek pod władzą, lecz mówi: i ja bowiem jestem człowiekiem pod władzą postanowionym, przez co nie wskazuje różnicy między sobą a Chrystusem, ale podkreśla podobieństwo (...) Tak jak trędowaty mówił o mocy Chrystusa: Jeśli chcesz, możesz mię oczyścić, to jest potwierdzone przez głos Chrystusa, mówiącego: Chcę, bądź oczyszczony, tak teraz Chrystus jeszcze umacnia to co setnik potwierdził o Jego mocy. Czyni też coś więcej, a Ewangelista, zaznaczając moc pochwały, mówi: Jezus zaś słysząc to, zdziwił się.
Orygenes: Zwróć uwagę jak bardzo zadziwił się Bóg jednorodzony. Złoto, bogactwa, królestwa, władza są w Jego oczach niczym cień albo usychający kwiat. Nic z tych rzeczy nie jest cenne w oczach Boga, jako wielkie i wartościowe, lecz tylko wiara. Z jej powodu dziwi się, ją ocenia jako coś godnego przyjęcia.
św. Augustyn: Któż zaś sprawił w setniku wiarę, jeśli nie ten sam, który się zadziwił? (...) To, że zdziwił się Pan, oznacza, że i my mamy się zadziwić (...) Takie poruszenia nie są bowiem znakiem zmieszania, ale nauczania.
św. Jan Chryzostom: Dlatego mówi się, że Chrystus zdziwił się w obecności całego tłumu, i innym dał przykład, aby się dziwili. Mówi się bowiem: i rzekł tym, którzy szli zanim: Zaprawdę, powiadam wam, nie znalazłem tak wielkiej wiary w Izraelu.
św. Hieronim: Odnosi się to do współczesnych, nie zaś do patriarchów czy proroków.
św. Jan Chryzostom: Świadectwo Chrystusa trzeba rozumieć jako odnoszące się do każdego dobrego człowieka, który jest chwalony w osobie setnika. W potocznym sposobie mówienia coś mądrego, to coś wielkiego. Dlatego też o setniku tak się mówi: nie znalazłem tak wielkiej wiary w Izraelu.
św. Hieronim: Lub też w osobie setnika wiara pogan jest postawiona wyżej nad wiarę Izraela. Dlatego jest dodane: Wam zaś powiadam, że wielu przyjdzie ze wschodu słońca i z zachodu.
św. Augustyn: Nie mówi, że wszyscy, lecz wielu ze wschodu słońca i z zachodu. Te dwie strony oznaczają cały świat.
Hajmo: Lub ze wschodu przyjdą ci, którzy od razu zostali oświeceni, z zachodu zaś ci, którzy zniosą aż do śmierci prześladowanie z powodu wiary. Albo też ze wschodu, to znaczy gdy zacznie służyć Bogu od dzieciństwa; z zachodu natomiast, gdy pod koniec życia nawróci się do Boga.
Orygenes: Lecz czemu w innym miejscu mówi Chrystus, iż mało jest wybranych? W poszczególnych pokoleniach mało jest wybranych, lecz zebrani razem w czasie nawiedzenia okażą się liczni. Dalej mówi się: i zasiędą, nie cieleśnie, lecz duchowo, nie spożywając w czasie, lecz na wieki radując się zasiędą z Abrahamem i Izaakiem i Jakubem w królestwie niebieskim, gdzie będzie światłość, chwała i życie wieczne.
św. Hieronim: Ponieważ zaś Bóg Abrahama stwórca nieba jest Ojcem Chrystusa, dlatego w królestwie niebieskim jest i Abraham, z którym są wszystkie narody, które uwierzyły w Chrystusa Syna Stworzyciela.
św. Augustyn: Tak jak zobaczymy chrześcijan powołanych na niebieską ucztę, na której jest chleb sprawiedliwości i napój mądrości, tak też zobaczymy i żydów odrzuconych. Dlatego mówi się: a synowie królestwa będą wyrzuceni do ciemności zewnętrznych. Żydzi mianowicie, którzy przyjęli Prawo, którzy czczą zapowiedzi rzeczy przyszłych, którzy ich jednak obecnie nie rozpoznali.
św. Hieronim: Ciemności są nazwane zewnętrznymi, ponieważ tym, którzy przez Boga są odrzuceni, brakuje światła.
Hajmo: Ujawnia co zaś będą cierpieć, mówiąc: tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.
św. Hieronim: Jeśli bowiem płacz jest cechą oczu, to zgrzytanie zębów odnosi się do kości. Potępieni także zmartwychwstaną w swych ciałach i członkach.
Remigiusz: Lub też inaczej można to rozumieć. Zewnętrznymi ciemnościami nazywa obce narody. Co do sensu historycznego, to Pan zapowiada przez te słowa upadek żydów, ponieważ z powodu swej niewierności będą wydani w niewolę i rozproszeni wśród różnych narodów.
św. Jan Chryzostom: Aby nikt nie sądził, iż są to tylko słowa pochlebstwa skierowane do setnika, Chrystus czyni cud, aby wierzono. Dlatego mówi się: I rzekł Jezus setnikowi: Idź, a jak uwierzyłeś, niech ci się stanie.
Hraban Maur: Jakby mówił: Według twej wiary niech ci się stanie i ta łaska.
św. Jan Chryzostom: I uzdrowiony został sługa w owej godzinie. Podziwiaj szybkość z jaką to się stało. Moc Chrystusa ujawnia nie tylko samo uzdrowienie, ale i fakt, iż stało się to w jednej chwili.
Św. Tomasz z Akwinu
tłum. Lech Szyndler
-----
Drogi Czytelniku, skoro jesteśmy już razem tutaj, na końcu tekstu prosimy jeszcze o chwilę uwagi. Udostępniamy ten i inne nasze teksty za darmo. Dzieje się tak dzięki wsparciu naszych czytelników. Jest ono konieczne jeśli nadal mamy to robić.
Zamów "Christianitas" (pojedynczy numer lub prenumeratę)
----
