Ewangelia św. Łukasza, 2, 15-20

 

W owym czasie: Pasterze mówili jeden do drugiego: Pójdźmy aż do Betlejem, a oglądajmy to słowo, które się stało, które nam Pan oznajmił. I przyszli z pośpiechem, i znaleźli Maryję i Józefa i dzieciątko położone w żłobie. Ujrzawszy zaś poznali słowo, które im było powiedziane o tym dzieciątku. A wszyscy, którzy słyszeli, dziwili się, i temu, co im pasterze powiedzieli. Lecz Maryja zachowywała te wszystkie słowa, rozważając w sercu swoim. I wrócili się pasterze, wysławiając i chwaląc Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, jak im było powiedziane.

          

Grek: To co zobaczyli pasterze, wzbudziło w nich zdumienie i dlatego zostawili swe stada i ruszyli w nocy do Betlejem, poszukując światła Zbawiciela. Stąd mówi się: Pasterze mówili jeden do drugiego: Pójdźmy aż do Betlejem, a oglądajmy to słowo, które się stało.

św. Beda: Prawdziwie czuwający nie powiedzieli: Zobaczmy chłopca, lecz to słowo, które się stało, to znaczy, zobaczmy Słowo, które zawsze było, a dla nas stało się ciałem. Słowem tym jest przecież Pan. Mówi się bowiem: które nam Pan oznajmił, to znaczy, zobaczmy w jaki sposób Słowo uczyniło siebie samo i ukazało nam swoje ciało.

św. Ambroży: Zobacz, jak dokładnie Pismo święte podkreśla ważność wszystkich słów. Oto bowiem oglądane jest ciało Pana, oglądane jest Słowo, które jest Synem. Niech ten przykład nie zdaje ci się nie mieć znaczenia dla wiary. Niech nie zdają się słabymi osoby pasterzy. Szuka się bowiem prostoty, aby nie pożądano sławy. Następnie mówi się: I przyszli z pośpiechem. Nikt bowiem nie szuka Chrystusa, pozostając leniwym.

Orygenes: Ponieważ zaś przyszli z pośpiechem, mówi się dalej: i znaleźli Maryję, która mianowicie zrodziła Jezusa i Józefa, stróża narodzin Pańskich i dzieciątko położone w żłobie, to znaczy samego Zbawiciela.

św. Beda: Jest zaś właściwością sprawiedliwego, iż należycie uczciwszy wcielenie Słowa, może także oglądać chwałę samego Słowa. Dlatego mówi się: Ujrzawszy zaś poznali słowo, które im było powiedziane o tym dzieciątku.

Grek: Zakrytą mianowicie wiarą oglądając radości objawione, nie ograniczają się tylko do zdumienia prawdą, którą wcześniej usłyszeli od Anioła, nie tylko mówią o tym Maryi i Józefowi, ale i innym jeszcze, a ponadto, umacniają ich umysły. Dlatego mówi się: A wszyscy, którzy słyszeli, dziwili się, i temu, co im pasterze powiedzieli.

Glosa: Nie tylko zdumiewano się nad tajemnicą wcielenia, lecz także nad świadectwem pasterzy, którzy nie umieli wymyślić czegoś takiego, ale ogłaszali w prosty sposób rzeczy prawdziwe.

św. Ambroży: Nie sądź, że słowa pasterzy zasługuje na odrzucenie jako marne. Od pasterzy bowiem Maryja zbiera to co należy do wiary. Dlatego mówi się: Lecz Maryja zachowywała te wszystkie słowa, rozważając w sercu swoim. Uczmy się od świętej Dziewicy czystości, która nie tylko w ustach, ale i w sercu rozważała prawdy wiary.

Grek: To co powiedział do niej Anioł, to co usłyszała od pasterzy, wszystko gromadziła w umyśle. Porównując ze sobą dostrzegała matka mądrości jedność we wszystkim.

św. Atanazy: Wybrani radowali się z narodzenia Chrystusa, nie na sposób ludzki, tak jak zwykli się ludzie radować z narodzin dziecka, lecz z powodu obecności Chrystusa i blasku światłości boskiej. Stąd mówi się: I wrócili się pasterze, wysławiając i chwaląc Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, jak im było powiedziane.

św. Beda: I my także śpieszmy, obejmując pełną miłością to co powiedziano o Zbawicielu naszym, abyśmy mogli w pełni oglądać w życiu wiecznym.

 

Tomasz z Akwinu

 

tłum. Lech Szyndler