W Cafe Niespodzianka, 27 stycznia 2016 odbyło się premierowe spotkanie z książką Tomasza Rowińskiego "Bękarty Dantego. Szkice o zanikaniu i odradzaniu się widzialnego chrześcijaństwa"

 

W dyskusji udział wzięli:

 

Paweł Milcarek (Christianitas)

Krzysztof Wołodźko (Nowy Obywatel)

Juliusz Gałkowski

oraz autor

 

Rozmowę animował

Tomasz Kempski (TVP Kultura)

 

Zapraszamy do wysłuchania zapisu spotkania.

 

 

O autorze:

Tomasz Rowiński – historyk idei, publicysta, redaktor „Christianitas”. W przeszłości współpracował z pismem „Res Publica Nowa”, pracował w Centrum Myśli Jana Pawła II w Warszawie i był sekretarzem redakcji kwartalnika „Fronda”. Autor książek z wywiadami popularyzujących zagadnienia wiary i teologii, m. in. „Stworzenie czy ewolucja. Dylemat katolika” (z Michałem Chaberkiem OP, 2013), „Czy Pan Jezus mógł się przeziębić. Rozmowy o człowieczeństwie Boga” (z Dariuszem Kowalczykiem SJ, 2015), a także redaktor wyboru publicystyki „Spór o Rymkiewicza” (2012). Mąż i ojciec.

O książce:

Książka Tomasza Rowińskiego przypomina starą prawdę: chrześcijaństwo jest niezawodną drogą ku Wieczności i niezbędnym światłem dla doczesności. Nowoczesność tę prawdę zanegowała, ale ludzie i narody ciągle jej potrzebują.

Marek Jurek


Rowiński „jątrzy”: zamiast napawać się sukcesem ciepłej wody w kranach, zamiast nakręcać emocjami romantycznego patriotyzmu, zamiast podchwytywać z wdzięcznością każdy niby przychylny Kościołowi aplauz świata – on drąży, docieka, sprawdza racje i intencje. Robi to na szerokim polu pytań o dziedzictwo chrześcijańskie, o kształt nowoczesności, o polską polityczność dzisiaj, o Kościół Benedykta i Franciszka. Takie połączenie warsztatu historyka idei i katolika upominającego się o „widzialne chrześcijaństwo” daje autorowi pozycję wyjątkową. Książka niezbędna dla każdego kto woli myśleć, a nie klaskać. Myśleć, żeby się nie zgubić.

Paweł Milcarek

Jednym z przekleństw nowoczesnej kultury jest rozdzielanie rozumu i wiary. W konsekwencji wśród znaczącej części elit europejskich utarło się złudne przekonanie o tym, że wiedza i mądrość tożsame są z przyjęciem świeckiej wizji świata. Karykaturalną odpowiedzią na ten stan rzeczy są rozmaite intelektualne szaleństwa odwołujące się do mitu romantycznego. Tomasz Rowiński w swoich esejach demaskuje manowce, na które prowadzą nas obie strony sporu.

Filip Memches

(fragmenty eseju tytułowego)

“Umiłowanie prawdy staje się faktycznie umiłowaniem chwały osobistej. Medytacja pierwszego zdania, jakie zapisuje Dante, pokazuje nam jego paradoksalność – miłowanie prawdy to pragnienie chwały. Pragnienie pozostawienia czegoś potomnym jest tęsknotą za tą nieśmiertelnością, która nie jest jednak życiem wiecznym. [...]

Dante [...] doskonale zdaje sobie sprawę, że porzuca dotychczasowe ścieżki rozumowania i przekracza intelektualny Rubikon. Niestety, w praktyce wydaje się, że porzuca prawdę o rzeczywistości dla chwały i staje się jednym z ojców ideologicznej skazy prześladującej nowożytność. [...]

Sens właściwej władzy duchowej zostaje z tej koncepcji wyłączony, wiara bez wsparcia rozumu wydaje się ludziom daleka i nierealna, choćby nawet uznawali jej zasadność. Stąd już tylko krok do jej praktycznego odrzucenia poprzez poddanie się twardym okolicznościom, jakie stwarza budowanie „raju ziemskiego”.