Kościół czyli Stowarzyszenie chwały Bożej

Poniższy tekst jest ostatnim utworem Dom Guérangera, znanego odnowiciela benedyktynów we Francji, wybitnego liturgisty (uznawanego za ojca tzw. „ruchu liturgicznego”) i osobistości zasłużonej w obronie ortodoksji katolickiej przed liberalizmem. Opat Solesmes, którego ojcowska uwaga i troska musiała być z oczywistych względów skoncentrowana przede wszystkim na jego mnichach, pod koniec swego pracowitego życia zaczął przemyśliwać nad tym, w jaki sposób promieniowanie solidnej duchowości monastycznej mogłoby objąć swym wpływem także osoby spoza klauzury, a nawet żyjące w samym środku spraw doczesnych – „w świecie”. Efektem było odtworzenie w nowej formie instytucji tzw. oblatów świeckich, a więc osób, które czując się pociągnięte przez Regułę św. Benedykta wiążą się duchowo z którymś klasztorem benedyktyńskim, aby uczestniczyć po swojemu w jego życiu i zasługach, kształtując swe życie pod natchnieniem ducha monastycznego. Właśnie dla potrzeb tych osób, garnących się coraz liczniej do Dom Guérangera i jego Solesmes, została zredagowana książeczka L'Eglise ou la société de la louange divine, której pierwsze wydanie ukazało się w 1875 roku. Znajdujemy tu, wyłożone w sposób bardzo prosty, podstawowe myśli na temat „Stowarzyszenia”, którego istotę stanowi osobista więź konkretnych osób świeckich, także kapłanów diecezjalnych,  z wybraną przez nich rodziną mniszą. Wypada jeszcze zaznaczyć, że poczynając od wydania drugiego z 1885 roku (a więc już po śmierci autora) do tekstu dodawano jeszcze fragment encykliki papieża Leona XIII Immortale Dei, dotyczący niezwykle aktualnego – wtedy i dziś – problemu obowiązków katolików, nie tylko w życiu prywatnym, lecz i w dziedzinie publicznej.

 

Paweł Milcarek