Ewangelia św. Mateusza, 28, 18-20

 

W owym czasie: Rzekł Jezus uczniom swoim: Dana mi jest wszelka władza na niebie i na ziemi. Idąc tedy, nauczajcie wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna I Ducha Świętego, nauczając je zachowywać wszystko, cokolwiek wam przykazałem. A oto jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata.

 

św. Hieronim: Rzekł Jezus uczniom swoim: Dana mi jest wszelka władza na niebie i na ziemi: Temu zaś została dana władza, który niedawno został ukrzyżowany, złożony do grobu, a potem zmartwychwstał.

 

Raban Maur: Nie mówi się tego w odniesieniu do wiecznej z ojcem boskości, lecz w ze względu na przybrane człowieczeństwo, przez które mało co umniejszony jest od Aniołów.

 

św. Hieronim: Dana jest władza na ziemi i na niebie temu, który wcześniej panował w niebie, a przez wiarę będzie panował na ziemi.

 

Remigiusz: Chrystus chcąc, aby ludzie także poznali, że została mu dana wszelka władza na niebie i na ziemi, posyła głosicieli, którzy będą oznajmiać wszystkim narodom słowo życia. Dlatego też mówi się: Idąc tedy, nauczajcie wszystkie narody.

 

św. Hieronim: Najpierw uczą wszystkie narody, następnie pouczone zanurzają w wodzie. Nie może bowiem ciało przyjąć łaski chrztu, jeśli wcześniej dusza nie przyjmie prawdy wiary. Chrzcząc je w imię Ojca i Syna I Ducha Świętego: aby był jeden dar tych, których boskość jest jedna, a nazwą Trójcy był jeden Bóg.

 

Sewerian: Wszystkie zatem narody jedna i ta sama moc odnawia ku zbawieniu, która je wcześniej stworzyła.

 

św. Dydym: Z tego można zrozumieć, że niepodzielna jest natura Trójcy, że Ojciec jest prawdziwym Ojcem Syna, Syn prawdziwym Synem Ojca, a Duch Święty prawdziwie jest Duchem Ojca i Syna (...)To jest zbawienie wierzących i całe głoszenie nauki dokonuje się w tej Trójcy.

 

św. Hilary: Czy czegoś brakuje w tej tajemnicy ludzkiego zbawienia? Wszystko jest pełne, jako pochodzące z kogoś pełnego i doskonałego. Imieniem oznaczającym jego naturę jest Ojciec, i tylko Ojciec. Nie jest nim bowiem na sposób ludzki: jest bowiem sam niezrodzony, wieczny, będąc znany tylko Synowi. Syn zaś jest zrodzony z niezrodzonego, jeden z jednego, prawdziwy z prawdziwego, żywy z żywego, doskonały z doskonałego, moc mocy, mądrość mądrości, chwała chwały, obraz niewidzialnego Boga, kształt niezrodzonego Ojca. Duch Święty zaś nie może być oddzielony od wyznania Ojca i Syna.

 

św. Hieronim: Warto zwrócić uwagę na szczególny porządek. Rozkazuje Apostołom, aby najpierw uczyli wszystkie narody, następnie zanurzali je w sakramencie wiary, a po chrzcie i otrzymaniu wiary wskazywali na to, co należy zachowywać. Dlatego mówi się: nauczając je zachowywać wszystko, cokolwiek wam przykazałem.

 

Raban Maur: Ponieważ tak, jak ciało bez ducha jest martwe, tak samo i wiara bez uczynków jest martwa.

św. Jan Chryzostom: Skoro zaś włączył ich do tak wielkich spraw, podnosząc zarazem ich rozumienie, mówi: A oto jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata. Jakby mówił: Abyście nie mówili, że trudne jest to zajęcie, ja jestem z wami, który wszystko czynię lekkim. Nie mówi, że będzie tylko z nimi, lecz ze wszystkimi, którzy po nich będą wierzyć, tak jakby mówił do jednego ciała wiernych.

 

Raban Maur: Z tego należy rozumieć, że aż do skończenia świata nie są opuszczeni na świecie ci, którzy są godni boskiego zamieszkania.

 

św. Beda: Trzeba poszukać dlaczego to mówi: A oto jestem z wami, skoro gdzie indziej (Ew. św. Jana, 16) inaczej powiedział: „Idę do tego, który mnie posłał”. Lecz co innego przypisuje się człowieczeństwu, co innego natomiast boskości. Idzie do Ojca z racji człowieczeństwa, pozostaje z uczniami tak, jak jest równy Ojcu. Mówiąc natomiast: aż do skończenia świata, zastępuje nieskończone skończonym. Skoro bowiem w tym świecie pozostaje z wybranymi, chroniąc ich, to także po końcu świata będzie przebywał z nimi, nagradzając ich.

 

św. Hieronim: Obiecuje zatem pozostawać z uczniami aż do skończenia świata, i wskazuje, iż zawsze będą zwyciężać, i że nigdy nie odstąpi od wierzących.

 

św. Leon Wielki: Ten, który wstępuje do nieba, nie opuszcza przybranych, a sam na ziemi umacnia cierpliwość tych, których zaprasza do chwały w niebie. Uczestnikami tej chwały niech uczyni nas sam Chrystus, król chwały, który jest Bogiem błogosławionym na wieki. Amen.

 

Tomasz z Akwinu

 

tłum. Lech Szyndler